Jawadde, er zitten een paar drukke daagjes op voor me. Zo heb ik elke dag kunnen vliegen tot nu toe. Enkel vandaag niet, we hadden een hele dag briefing over cross country. De komende weken ga ik het inmiddels vertrouwde falcon field verlaten, en verdere oorden opzoeken. Er staan een hoop vluchten op naar allerlei luchthavens en andere plaatsen in en rondom Phoenix.
Een paar leuke herinneringen van de voorbije week waren: - De laatste student van onze groep kwam solo - Ik heb Phoenix by night mogen aanschouwen vanuit de cockpit, toen ik met de instructeur nog een paar circuitjes aan het draaien was na sunset - Ik heb een prachtige zonsopgang meegemaakt in het vliegtuig - Mijn oma en opa hebben sinds verleden week een laptop gekregen als kerstcadeau, met webcam! - Wegens alle drukte ben ik al een paar keer op tijd in mijn bed gekropen, en dat doet toch eens goed. - Ik heb een netflix account gemaakt, nu kan ik voor een vast bedrag van 10 dollar per maand elke film die ik maar wil online of op dvd bekijken. - Ik heb een paar toffe foto's gekregen van het ondergesneeuwde België.
Minder leuk: - Ik moet morgenvroeg weer enorm vroeg opstaan - het is beginnen regenen sinds een paar dagen - Ik heb onder mijn voeten gekregen toen ik Klaas in de koffer van onze auto gestoken had
Wat een intensieve dag vandaag! Er zijn weer 3 solisten meer! Zo zijn ze de laatsten van onze groep die solo kwamen vandaag. Zelf heb ik ook nog een uurtje crosswindlandings kunnen oefenen met instructeur om dan zelf een half uurtje alleen te mogen oefenen.
Gisterenavond onze kerstboom gezet, en wat versiering gehangen, en vandaag het grote werk. Alle lichtjesslingers opgehangen. In totaal 1800 lichtjes die onze kamer en ons balkon versieren!
Ik heb even tijd gevonden om dit neer te pennen, maar ik moet meteen weer door. De C-groep van mijn klas komt binnen een uurtje toe in Phoenix Sky Harbour International Airport. Kan ik ze samen met de rest van mijn klas ze gaan ontvangen en verwelkomen. Toeval of niet, maar weer is het vandaag aan het regenen... Toen wij toekwamen was het net hetzelfde. Volgens mij brengen de Belgen ongewilt het rotslechte weer mee naar hier
Gisteren gefocussed, vol concentratie, en met goede moed missie 31 gevlogen. Dat is onze pre solo-check. 3 touch and go's, en elke patern moest perfect zijn. Een gewoon circuitje, een flapless circuit en een simulated engine failure circuit. Ik had check-instructeur Meeker, een rustige man. Zo bleek ook in de cockpit, toen hij gewoon toekeek op alles wat ik deed, en af en toe eens de schrijfplank bovenhaalde om achteraf een debriefing te geven. Op een paar kleine puntjes na was de check perfect. Zo mocht ik dus vandaag missie 32 vliegen. Mijn eerste solo!
10u00 s'ochtends. Flight preparation hield dit keer 2 weight and balance sheets in. In het tweede deel van de vlucht zou ik zo een 170 lbs minder gewicht meenemen, en dat zal ik ook gemerkt hebben. Vandaar 2 aparte berekeningen en als gevolg ook dubbel zoveel werk 11u00. Ik maak het vliegtuig klaar, en daar komt de instructeur aangelopen. Die vliegt zowieso nog even mee om de condities in vlucht te controleren, het vliegtuig goed te verklaren, en om te zien of de leerling niet te gestresseerd is natuurlijk. 2 patterns later taxiën we terug naar de ramp. Alles was in orde, ik mocht alleen vertrekken. Nog een paar tips wat ik zeker niet mag vergeten en wat wel handig is om te weten als je alleen weg gaat. 11u40. Even wennen. Deze keer geen instructeur meer die naast me zit als ik de motor start. Geen back-up meer als ik een paar dingen vergeet. Daarom besloot ik maar ales op het gemak te doen, en alles te crosschecken wat ik doe, en elke checklist nauwkeurig uit te voeren. 5 minuutjes later krijg ik clearance voor op te stijgen. En daar ging ik dan. Dat gevoel zal ik niet meer vergeten. Het vliegtuig netjes oplijnen op de centerline, en dan nog de laatste check. Throttle vol open, en opstijgen maar!!
45 kts, rotate. Het vliegtuig heft zich meteen van de runway af. 75 kts, climbspeed. Daar zat ik snel aan. Ik steeg merkelijk veel sneller als al die vorige keren omdat het vliegtuig zoveel minder geladen was. Het gaf me een beetje het gevoel van een lierstart van bij het zweefvliegen
In upwind en crosswind was ik nog druk geconcentreerd, want dat zijn nog vrij cruciale fases, maar eens ik op 1000 ft aflevelde, was het allemaal vrij relax. Links zag ik de runway liggen, en rechts wat bergen, en natuurlijk de lege stoel. Zalig!!
Zo heb ik 2 patterns gedraaid. Dan was het full stop terminate. Taxide ik terug naar de ramp, en daar stond het ontvangstcommitée klaar. Een hoopje medestudenten, en de instructeur met een emmer water.
Het is de gewoonte dat na je allereerste solo je instructeur je das knipt. Bij mij niet anders. Samen met het knippen van de das giet de instructeur ook de emmer water over je. Mijn instructeur was het duidelijk al goed gewoon, want heel rustig kapte hij het ijskoude water over me uit. Erg langzaam, zo wordt je veel natter en is de douche veel erger dan dat hij de emmer water gewoon in één keer in zijn gehele over me heen zou kappen. Ook is de traditie dat ik niet met beide voeten op de grond mag komen, en dat de medestudenten me dragen naar de auto. Vervolgens werd ik in de koffer gestoken, en rijden ze naar het grote zwembad in "the springs". Op onhandige wijze werd ik naar het zwembad gedragen, en vervolgens er in gesmeten. Enige catch, het zwembad is onverwarmd, en dat merk je ook. Het voelde kouder dan het Scheldewater in de lente! Erg fris!!
Eigenlijk was het al mijn derde keer dat ik gelost werd. Mijn eerste keer was met het zweefvliegen in september 2004 (de PH-713, ask 21). In april 2009 deed ik dan men eerste solo met de ballon (OO-BJJ, Cameron N-90). Nu, december 2010 is het zover met een gemotoriseerd vliegtuig (N4107A, Diamond 20) Het gevoel voor een eerste keer in de lucht te gaan is een uniek gevoel. Geen enkele van de 3 solo's zal ik vergeten, en geen enkele moet onderdoen voor de andere. Vandaag was het prachtig, en voor de derde keer was het men eerste keer opnieuw.
10 missies heb ik inmiddels gevlogen 9 spammails binnengekregen 8 landingen gemaakt vandaag 7 nieuwe studenten komen toe volgende week 6 verschillende vliegtuigen gevlogen tot nu toe 5 honderd dollar, de eerste kosten aan de auto :( 4 mensen momenteel rondom mij in het appartement 3 vliegtuigen al moeten squawken 2 hamburgers heb ik gisteren soldaat gemaakt 1 checkflight tussen nu en men eerste solo!
Mijn weekend is begonnen!! Jihaaa! 2 dagen vrij. Daar heb ik zonet al gelijk van geprofiteerd! Vandaag ben ik naar de mall gegaan in Scottsdale. Een winkelcentrum waar je alles vindt! Ik was eigenlijk op zoek naar een leuke trui, en ik had er wel een paar gezien, maar eigenlijk nog niet gekocht. Ik mocht er eentje kopen op kosten van mijn broer, als een verjaardagscadeautje Eigenlijk heb ik wel iets anders gekocht. Een nieuwe simkaart van T-mobile. In de winkel gelijk met de schaar erin gezeten en omgevormd tot een nieuwe microsimkaart om die dan in de iphone te kunnen steken. Nu heb ik een prepaidkaart in mijn iphone. Echt handig! Het beltegoed van mijn andere goedkope gsm ga ik nu nog opgebruiken, of hem doorverkopen aan iemand die een gsm wil kopen
Ohja, en ik heb ook besloten de auto te wassen. Dat heb ik dan bij deze ook gelijk uitgevoerd. Hij is wel proper denk ik, helaas heb ik geen tuinslang om de zeep er af te spoelen. Dan maar met emmers water alles afspoelen! Ik denk dat mijn kleren meer gewassen zullen zijn dan de auto zelf, maar soit. Morgenvroeg als het terug licht is zal ik wel zien wat het resultaat zal zijn!
6 december! Een dag waar ik elk jaar naar uitkijk. De komst van de goedheilig man! Zo hebben Wim en ik dan ook een heel mooie brief geschreven en onze schoen gezet. Jammer maar helaas, hij heeft me dit jaar niet komen opzoeken Ik ben nogthans heel braaf geweest! Misschien heeft hij het niet genoteerd in zijn grote boek dat ik dit jaar verhuist ben voor een tijdje... *Zucht*
Inmiddels al 4 missies gepasseerd, morgenvroeg nummer 5. 'T gaat razendsnel!! Zo zal ik morgenvroeg naar Coolidge gaan, een kleiner ongecontroleerd vliegveldje, en daar wat circuitjes gaan draaien. Vrij intensief in het begin, temeer omdat je alles snel aangleerd moet krijgen! Zo maak je hele tijd landingen, en go-arounds. En verder nog veel checklists die je moet aframmelen. Een uurtje lang. Zien wat dat gaat geven! Het is een kwestie van de routine er wat in te krijgen!
De dagen hier vliegen zowel letterlijk als figuurlijk. Zo zit ik hier al langer dan 2 weken... 'T is gelijk alsof ik eergisteren het vliegtuig was opgestapt! Ik ben inmiddels ook al aan het studentenleventje van hier gewoon geraakt. Het is geen vakantie gelijk velen denken. Elke dag studeren, vliegen, en als er tijd is je was doen, koken, kuisen, maar ook plezier maken met de anderen die hier zitten natuurlijk!
Al van verleden weekend gekocht, maar pas vandaag heb ik alle papieren in orde kunnen maken. Samen met Tom, men maat die volgende maand naar hier komt, heb ik dus een Cadillac limo van 1990 gekocht. 4,5l V8 motor, een echte amerikaner! De benzine vliegt er door, maar kost dan ook minder dan de helft als bij ons in België. Eerst inschrijven bij de VMD, en dan een zo goedkoop mogelijke verzekering proberen aanschaffen! Gelukkig ben ik al iets ouder, en zijn de premies niet even torenhoog in vergelijking met andere studenten! Enige suggesties of ideeen voor leuke upgrades? Mail me!
Vandaag grootse pech! Kben heel vroeg op mogen staan om op tijd op het training center te zijn. Vlucht goed voorbereiden, en perfecte briefing proberen maken, althans dat dacht ik toch, tot bleek dat geen enkele printer meer bleek te werken. Technisch probleempje.
Uiteindelijk was alles in orde, mocht ik nog eens een 3 kwartier wachten omdat er nog ijs op de vleugels zat. Jawel, het vriest hier 's nachts! Zo warm is het hier uiteindelijk niet meer. De eerste zonnestraaltjes hadden hun werk gedaan, en het was tijd om in te stappen. Helaas, de tachtime van de motor had nog maar 0.7 uur voor het die nog eens op controle moest, en vermits onze vluchten 1.5 uur duren kon dat toestel niet gebruikt worden voor de vlucht. Squawk 1 van de dag!
Gelukkig nog genoeg andere vliegtuigen op de ramp, dus geen probleem. Helaas, voor mij betekende het een nieuwe vluchtvoorbereiding maken... Tot daar aan toe, das maar een kwartiertje werk! Zo kwam ik aan het 2e toestel. Het begon meteen goed, want ik merkte al een barst op in de rechterachterruit van het vliegtuig. Om niet in tijdnood te geraken beslisten we toch maar te vliegen en het toestel achteraf te squawken. Ik mocht voor het eerst de motor zelf starten, big fun! Een procedure die je met argusogen moet opvolgen, want de start is toch iets cruciaal. Helaas, deze werkte tegen. Zelfs de instructeur kreeg hem niet aan de praat. Na talloze keren proberen was de batterij leeg. Stomme motor, slaag toch aan! Niet dus... Squawk 2 van de dag.
Nog eens veranderen van vliegtuig zou de instructeur 2 en half uur vertraging opleveren, en zodoende zou de delay teveel oplopen. Conclusie: Flight canceled! Verdoeme!
Klaar om terug the springs te keren, toen bleek dat mijn zonnebril nog in het vliegtuig lag. Door dat voorvalletje moest ik nog 5 minuten omlopen, waardoor ik het busje net de hoek zag omdraaien. Een uur wachten op het volgende busje, daar had Yves geen zin in! Besloot ik dus maar te voet te gaan. VERDIKKE, DAS NOG VER!! Een wandeling van 20 minuten in de blakke zon, 't is toch geen aanrader!
Mission 21: maar 1 uurtje vliegen, maar wel maandenlang naar uitgekeken!
Ik
had hoge verwachtingen voor wat ging komen. Het is iets dat ik voor de
rest van men leven ga doen! Mijn eerste vlucht in de opleiding. De
ochtend is jong, ik maak me klaar om naar het trainingcenter te
vertrekken. Nog een laatste keer de tas controleren of ik niets vergeten
ben. en dan vertrekken want het busje komt zodadelijk
2 uur te
vroeg toegekomen, onder het motto beter te vroeg dan te laat, begin ik
meteen met de vluchtvoorbereiding. Het weer checken, NOTAM's, PIREP's,
TFR's etc... en dit in een mooi formaatje gieten om voor mijn
instructeur voor te leggen. Zowel ik als Olivier moesten die ochtend
vliegen, dus gaf de instructeur ons samen een uitleg over de pre-flight
inspecties van het vliegtuig.
En dan was het zover, ik mocht instappen. Na de cockpit preparation is het tijd om de motor aan te zetten. Met een heus gebulder start de motor. 5 minuutjes later: Diamond4113S cleared for take-off runway 4R! Off we go!!
Prachtig
gewoonweg. Er zijn geen woorden die beschrijven wat het gevoel het
geeft om zelf rond te kunnen vliegen. Ook al was het in de eerste vlucht
maar beperkt tot een paar bochtjes, klimmen en zakken, en een paar
cockpitprocedures en een hoop uitleg van de instructeur.
Een uurtje later komen we weer te landen. Mijn dag kon alvast niet meer stuk! Ik
ben meteen weer aan het studeren geslagen om de flows van mijn
vliegtuig nog beter te kennen. Je moet als het ware alles kunnen
aframmelen van voor naar achter en van achter naar voor. Zo verspil je
gaan kostbare tijd in het vliegtuig!
Vandaar post ik dit allemaal met een dagje vertraging, gisteren was ik tamelijk moe om dit allemaal te schrijven!
Amazing sky, please carry our wings. That we may fly wherever we want to go to. That we may touch the runway softly and vacate at bravo. That our oil pressure may stay within its limits and that our gyro's won't precess too much. That the wings may support us throughout every steep turn. Don't stall on us, but keep us in the sky Remember: the engine is the heart of an airplane, but the pilot is its soul.
Je goed voorbereiden op je eerste vlucht is nodig, dacht ik zo. Dus heb ik besloten maar eens te "chairflyen" zoals ze zeggen. In je zetel zitten en je voorstellen hoe je de hele vlucht gaat maken, wanneer je welke knopjes mag duwen, welke snelheden en hoogtes je gaat vliegen en wanneer je welke checklist moet aflopen. Een boekje aflezen in je zetel is maar vrij saai, temeer je het visueel voorstellen vrij moeilijk is vermits ik nog niet gevlogen heb met de Diamond-20. Dus dacht ik, waar kan je het beter dan in het vliegtuig zelf?
Zo ben ik vandaag afgezakt naar school, even aan de dispatch toestemming gevraagd en zo ben ik dan vandaag voor het eerst in het vliegtuig gekropen. Weliswaar nog niet om te vliegen, maar dus gewoon het inoefenen van de flows zoals we het noemen.
Zalig gewoon, het gevoel van in de cockpit te zitten. Een echte stick in de hand te houden, de geur van de cockpit, het geluid van de opstijgende en landende vliegtuigen, etc... Zondag of maandag zou men eerste vluchtje zijn. Ik heb grote verwachtingen, en kijk al met spanning uit!!!
Een verjaardag waar ik niet moest hopen op portie sneeuw. Zo zag mijn verjaardag er dit jaar uit! Een slordige 20 graden, maar in het zonnetje en uit de wind is het toch nog goed warm. En nu te denken dat het in het thuisland nog wat gesneeuwd heeft. Dat doet toch een beetje raar
Vermits een drukke planning heb ik woensdag mijn verjaardagsdrink gegeven hier op de springs, een dagje te laat dus. Zo ben ik na de drink met de hele groep vertrokken naar "The mist", een club hier in Scottsdale. Zowat het beste dat je in de buurt kan vinden, maar eigenlijk niets te vergelijken met België. Sfeer creëer je natuurlijk zelf, en zo is het echt nog wel zalig geworden!! Ohja, Christelle en Alizee hebben me zelfs een verjaardagscake gebakken
Iedereen was van de partij, want vandaag is het thanksgiving en kon iedereen dus uitslapen. Thanksgiving is heilig voor de Amerikanen, want alles is gesloten, op Wallmart na. Die sluit enkel op kerst en nieuwjaar.
Strax gaan we hier met de meerderheid van de studenten van SFA en een paar van NLS een gezellig etentje houden, kalkoen op studentse wijze!!
Vandaag heb ik een pizza gegeten, niet normaal!!! Een 18 inch pizza. Echt groot dus :p Elke maandag is in het pizzarestaurant 2 blokken verder happy monday. 2 pizzas bestellen, 1 pizza betalen. Dus, als je met 9 man gaat, en per 2 een grote pizza deelt hoef je uiteindelijk maar 3 pizzas te betalen om er 6 te krijgen. Massaal veel te veel. Tis dus een beetje all you can eat for 10$. Een groot deel van de mede restaurantgangers kon je dan ook buiten rollen.
Amerika is een land van consumptie en verspilling. Dat merk ik toch vrij duidelijk hoewel ik hier nog maar 4 dagen zit. Alles is te groot. De hoofdwegen (uitgezonderd de autostrades) zijn 7 vaksbanen. Autostrades gaan tot 10 of 12 rijvakken. In de mac donalds een kleine cola bestellen is uitzonderlijk. De kleine bekertjes staan verstopt zodat je er al achter moet vragen om er eentje te krijgen. Zo neem je al gemakkelijk een medium of een grote beker. Deze zijn dan van literformaten. En bovendien is het in elk restaurant free refill. Ik was gisteren op zoek naar een prepaid kaart om in mijn iphone te steken, zodat ik hier met mijn collega studenten kan bellen. Helaas is een simkaartje los kopen onmogelijk. Daarvoor moet je meteen een gsm kopen waar een simkaart bij zit. Deze zijn dan ook simlock, die dus niet in mijn Iphone passen. Je koopt hier een gsm met gsmkaartje inclusief voor 15$, waar dan 10$ van je aankoop in belwaarde omgezet wordt. Zo betaal je dus 5$ voor een gsm. Het is wel de grootste rommel ooit. De auto's verspillen hier gemiddeld 15 liter/ 100km. Dat is meer als het dubbele van mijn corsatje thuis. Naft kost hier dan ook maar 2$ per gallon. 1 gallon is 3,8 liter, dus komt het er op neer dat je iets meer dan een halve $ per liter betaald. Met andere woorden, het verbruik ligt hier veel hoger, maar eigenlijk betaal je evenveel.
Er zijn nog veel voorbeelden die ik zo kan bovenhalen, maar dat zou het misschien een beetje heel saai maken en daarom besluit ik maar af te ronden voor vandaag. Ik kan enkel concluderen dat het leven hier toch totaal anders is, en het toch even wennen zal zijn.
Gisterenochtend ben ik heel vroeg mogen opstaan. Een paar
nederlanders van de KLS (de luchtvaartschool uit Nederland van klm) gingen
vertrekken en ze wouden hun prachtige wagen nog verkopen. Ik was natuurlijk heel geïnteresseerd want zonder auto ben je
hier niet zoveel. Zodus heb ik maar gelijk een testritje gemaakt met hun Cadillac
limo, bouwjaar 1990 met V8, 4,5l motor. Toffe auto, maar helaas redelijk duur
en vermoedelijk aankomende kosten Geen probleem, autos genoeg! Alleen zijn de
verkopers blijkbaar meestal niet echt betrouwbaar. Maar dat zijn dus zorgen
voor later.
Verder die
ochtend had ik nog wat briefings voor de boeg. Zo zijn we voor het eerst eens
dicht bij de vliegtuigen kunnen komen. Prachtig gewoonweg. Ik kijk echt al uit
naar eind volgende week, als we gedaan hebben met de briefings en de eerste
echte vlucht mogen doen!
Verder die dag
heb ik voor het eerst een duikje gepakt in het zwembad. Erg handig, want het
ligt vlak naast mijn terras. Ver hoef ik dus al niet te lopen.
Vandaag was
misschien een beetje een verloren dag. De jetlag liet zich toch nog wel wat
merken, want ik heb deze nacht meer dan 13 uur aan een stuk geslapen. Zo was
het dan ook 11 u deze ochtend dat ik wakker werd. Het is eigenlijk de enige
uitslaapdag in de eerste week dat ik hier zal zitten. Verder deze week staat er
niets anders dan briefings op het menu. Verder terug een duikje genomen in het
zwembad. Eens ik in het water zat begon het net met regenen. Een zeldzaam
fenomeen, want t is hier al een maand aan een stuk droog. Waarom moest ik nu ook
net het belgische weer deels meenemen!
Onze boiler is
deze nacht ook kapot gegaan. Geen warm water deze ochtend. Gelukkig zijn de
eigenaars van the springs heel vriendelijk. Ze hebben ons meteen een nieuwe
gefixt en laten installeren. Erg handig, want nu hebben we 10 gallons extra
warm water.
Ik heb toch enkele
voornemens nu ik in de States zit, en dat is dat ik toch wat aan men conditie
ga werken en proberen gezond te eten. De hamburgerrestaurants zijn heel
verleidelijk dichtbij, maar volhouden is de boodschap! Qua conditie wil ik dan
niet bij de pakken blijven zitten. Zo heb ik me daarnet sportschoenen gaan
kopen, en heb ik ze gelijk al gebruikt door een partijtje racketball te spelen
tegen Lionel, een klasgenoot van me. Vanavond begin ik ook nog met een start to
run
11u15:
"United973, cleared for take-off runway 25R!" De States here I come!! Gisterenochtend ben ik dus vertrokken naar Phoenix ;-) 't Was wel heel
vroeg opstaan, want we hadden met de klasgenoten al om 08u00 afgesproken voor
de Starbucks van Brussels airport. Mijn papa, Wesley en Evert me komen
uitzwaaien. Wesley heeft er zelfs een halve dag verlof voor genomen!
Na een vlucht van ongeveer 9 uur vliegen landden we in Chicago O'Hare. In de
landing heb ik snel nog een foto kunnen schieten van Meigs Field (een begrip
voor de trouwe flightsim spelers onder ons!), en ook eentje van de vlieger die
een parallelle landing maakte met ons. Super gewoonweg
4 uurtjes en een half uur vertraging later vliegen we door naar Phoenix,
eindbestemming. Een hel van een vlucht. Was het niet de irritante kleine
huilbek op de zetel voor me die me wakker hield, dan was het wel de hond van de
man op de rij achter me die me wakkerblafte gedurende de hele vlucht.
Bij de aankomst in Phoenix stond het ontvangstcommitée
klaar. De groep van mijn klas die hier intussen al een maandje zitten en een
paar mensen van de vorige promotie. De autorit naar the Springs, onze verblijfplaats,
was dan ook in stijl met hun nieuwe tweedehandse Caddilacs. =)
Na een reis van 16 uur had ik natuurlijk massaal veel
honger, maar daar was al aan gedacht en zo hadden ze hier nog een bbq
georganiseerd. Die is wel een beetje int water gevallen. De hamburgers zagen
een beetje zwart en de worsten waren rauw, maar desondanks is het toch ne hele
fijne, maar ook hele korte avond geworden.
Deze ochtend was het dan ook al meteen weer volle gas. Een
hele dag briefings gekregen over alles en nog wat. Ook hebben ze onze
vingerafdrukken genomen, wat een hele senicure bleek te zijn J
Gelukkig is de dag nu grotendeels om, daarnet ben ik dan ook
snel wat basis boodschappen gaan halen zoals een ontbijtje voor morgenvroeg,
wat douchegerief, en nog wel wat spullekes. Nu zit ik lekker even in de zetel,
maar tzal hier precies al ni te lang duren want blijkbaar gaan we binnen 5
minuten ergens gaan eten in de stad. Zien wat dat zal geven!
Zoals beloofd ging ik een blog bijhouden, en bij deze is het er ook van gekomen: http://www.bloggen.be/byvestuk/ is geboren! Vandaag ben ik druk in de weer geweest met alles nog eens op orde te stellen. Papierwerk is allemaal nagekeken, de valiezen van de zolder gehaald en de computer nog een laatste injectie met foto's van het thuisfront gegeven!
Bij deze ben ik dan ook bijna klaar om donderdag de grote oversteek te maken. Alvast een fototje van de spullen die klaarliggen om mee te pakken
Wat een intensieve dag vandaag! 
Gisteren gefocussed, vol concentratie, en met goede moed missie 31 gevlogen. Dat is onze pre solo-check.
Mijn weekend is begonnen!! Jihaaa! 2 dagen vrij. Daar heb ik zonet al gelijk van geprofiteerd!
 "Sad"){kind=icon}
Inmiddels al 4 missies gepasseerd, morgenvroeg nummer 5. 'T gaat razendsnel!!
Al van verleden weekend gekocht, maar pas vandaag heb ik alle papieren in orde kunnen maken. Samen met Tom, men maat die volgende maand naar hier komt, heb ik dus een Cadillac limo van 1990 gekocht. 4,5l V8 motor, een echte amerikaner! De benzine vliegt er door, maar kost dan ook minder dan de helft als bij ons in België.
Vandaag grootse pech! Kben heel vroeg op mogen staan om op tijd op het training center te zijn. Vlucht goed voorbereiden, en perfecte briefing proberen maken, althans dat dacht ik toch, tot bleek dat geen enkele printer meer bleek te werken. Technisch probleempje. 
Mission 21: maar 1 uurtje vliegen, maar wel maandenlang naar uitgekeken!
Amazing sky, please carry our wings. 
Je goed voorbereiden op je eerste vlucht is nodig, dacht ik zo. Dus heb ik besloten maar eens te "chairflyen" zoals ze zeggen. In je zetel zitten en je voorstellen hoe je de hele vlucht gaat maken, wanneer je welke knopjes mag duwen, welke snelheden en hoogtes je gaat vliegen en wanneer je welke checklist moet aflopen. Een boekje aflezen in je zetel is maar vrij saai, temeer je het visueel voorstellen vrij moeilijk is vermits ik nog niet gevlogen heb met de Diamond-20. Dus dacht ik, waar kan je het beter dan in het vliegtuig zelf?
Een verjaardag waar ik niet moest hopen op portie sneeuw. Zo zag mijn verjaardag er dit jaar uit! Een slordige 20 graden, maar in het zonnetje en uit de wind is het toch nog goed warm. En nu te denken dat het in het thuisland nog wat gesneeuwd heeft. Dat doet toch een beetje raar 
Vandaag heb ik een pizza gegeten, niet normaal!!! Een 18 inch pizza. Echt groot dus :p
