Een 'clubuitstap' met de leden van
H.A.H. Ingelmunster




Ja, beste vrienden... ik heb iets met beestjes en spoorwegen...
Dit zal je allicht al opgemerkt hebben op voorgaande survivals en andere uitstappen en vandaag is dat niet anders.
Onze verrassingsuitstap bestaat namelijk uit vier delen :
- een bezoek aan de ruïne van het kasteel van Montaigle : deze indrukwekkende burcht (13-16e) die de vallei van Molignee overheerst, illustreert het dagelijkse leven in de middeleeuwen. De restanten zijn een geklasseert monument en een belangrijk patrimonium in Wallonie. Deze kasteelruines die hoog boven de Flavion uittornen, getuigen van de 'grandeur' van de Graven van Namen. Het huisvest een archiologisch museum, er zijn videovoorstellingen, er staan maquettes ten toon en er is het educatief dossier op de internetwebsite http://www.skene.be/montaigle.
We kunnen onze pichnick verorberen op de voorziene overdekte plek op het kasteel zelf.



- we rijden naar Warnant voor een tocht met de 'draisines' of spoorwegfietsen, vanuit Villa les lapins naar Falaen en terug (ca 7km). Ieder trapt op eigen tempo over deze ouden spoorweglijn door de pitoreske vallei van Molignee. We rijden/fietsen door een mooi natuurlandschap en ook enkele tunnels.

- terug in Warnant bezoeken we een slakkenkwekerij waar alles je over die specifieke teelt wordt getoond. De kweker zelf legt alles haarfijn uit over de voortplanting, de eitjes, het uitkomen van die eieren, het voederen van de slakken en ook waarom ze zo nodig beschermd moeten worden. Op het einde van ons bezoek kun je er zelfs eentje proeven !

- voor 17.00u moeten we in Purnode zijn voor een bezoek aan de familiale brouwerij 'du Bocq' (sinds 1854). Omdat het die dag toevallig 'opendeurdagen' zijn, mogen er gratis binnen, echter zonder rondgang met gids. Eens de 3000 genodigden binnen zijn, gaan de deuren om 17.00u dicht ! Voor de bierproevers : deze brouwerij produceert een groot aantal varieteiten. De bekendste is de Saison Regal, een sterk seizoenbiertje met een lichte en smakelijke body, gedomineerd door een fruitige nasmaak en een aroma van hop. En daarnaast hebben we de Gauloise met zijn drie versies : blond, amber en bruin. Daarbuiten zijn er nog enkele streekbieren zoals de Magnonette uit Comblain-la-Tour, de Trappisten van Chimay, de trappisten van Rochefort, de LaChouffe en de McChouffe (een idee van een Schotse vriend) uit Achouffe-Wibrin.


We verzamelden omstreeks 07.00u op de parking van het Sportcentrum te Ingelmunster en zouden met drie auto's richting Ardennen trekken. Het moest een vierdelige verrassingsreis worden vervat in een ééndagstrip : een bezoek aan een kasteelruine met middagmaal 'au chateau', we zouden zelf eens treintje spelen, er was nog iets te doen met slakken en tenslotte een bezoek aan een bierbrouwerij.

Zoals gewoonlijk stopten we nog eens - na enkele omzwervingen op de plaatselijke parking - aan een wegrestaurant voor een versneld ontbijt, want de timing van deze georganiseerde uitstap mocht niet verbroken worden.



Desondanks arriveerden we dan toch met 15 minuten vertraging op onze eerste bestemming, de ruïnes van het kasteel van Montaigle in Falaen. Ee bouwwerk uit de 14de eeuw, opgetrokken destijds door de familie Dampière, de toenmalige heersers van het Graafschap Namen. De resten van deze burcht staan bovenop een steile rots aan de samenvloeiing van de Molignee en de Flavion. Deze grafelijke vestiging werd echter in 1554 door het leger van de Franse Koning Henri II platgebrand. Volgens de legende zou hier nog steeds de geest van Midone ronddwalen, een meisje dat hier in de 10de eeuw leefde.











De mannen onder ons voelden onmiddellijk het ridderbloed opborrelen en Dirk was al meteen gereed om een middeleeuws steekspel op te voeren (jammer dat de foto's daarvan mislukt zijn).



'sMiddags mochten we daar in een ondergrondse taverne onze pichnick verorberen en daarna nog een bezoek aan het kasteelmuseum met de weinige maar daarom niet minder interessante voorwerpen van vroegere en hedendaagse opgravingen (waaronder ook stukken uit een nabijgelegen Romeinse site).

En dan naar de railbikes van Falaen !



Afspraak aan het sprookjesachtige 'Villa des Lapins'.



Een verlaten spoorlijn en een ondernemende vijftiger, meer was er niet nodig om het dorpje Falaen toeristisch helemaal op de kaart te zetten. De railbikes namen, na een aarzelende start zes jaar geleden, met succes de plaats in van de trein die er vroeger reed. Inmiddels zoeken steeds meer toeristen sportief vertier in en rond dit dorpje tussen het natuurschoon.
Falaen was tot voor zes jaar een van de lieflijke dorpjes tussen Samber en Maas dat toeristen wel eens voorbijreden. Als ze al eens in Falaen kwamen was dat enkel om de ruines van Montaigle te bezoeken en door de Abdij van Maredsous in de onmiddellijke omgeving. Paul Arnaud bracht daar met zijn railbikes verandering in. Railbikes zijn een soort 'billekarren' van aan de zee, maar dan op treinrails. In 1994 begon hij met de uitbating van enkele van die rijtuigen, maar het succes groeide zo snel dat hij er op dit ogenblik een 70-tal heeft rijden. Deze attractie weten vooral Vlamingen en Hollanders te inspireren : zij vormen zo'n 80% van de bezoekers.



Het traject bestaat uit één spoor, drie kilometer in elke richting : dat betekend dat je pas kunt terugkeren als het laatste karretje is aangekomen. Maar daar hadden wij geen last van, want we waren (bij het starten althans) helemaal alleen op het traject en daarenboven was er bij start en aankomst gelegenheid om iets te drinken (wat we dan ook deden, want het was nodig). Het spoor dat wij namen was in de richting Maredsous : een piste voor de echte Flandriens die zich niet lieten afleiden door aards vertier en het helemaal niet erg vonden dat er geen cafe was onderweg (alhoewel we constant dorst hadden, nietwaar ?). Om 12.00u was het vertreksein en er werd nog wat gediscussieerd over wie nu het eerst zou trappen en daarna zou rusten en omgekeerd. Roberta (die tussen haakjes al van vroeger wist hoe de vork op de steel zat) keek de kat uit de boom en "zou het trappen op de terugtocht voor haar rekening nemen..." goed wetende dat het dan gezellig bergafwaarts ging ! Toen we wilden starten begon het wel iets te 'druppelen' en het leek erop alsof onze verrassingsuitstap een tweede 'overlevingstocht' zou worden. Maar de zon kwam er gelukkig door en voor railbiken heb je niet echt stralende zon nodig. Guy en co kregen het eerste rijtuig toegewezen, de anderen verdeelden zich over de andere railbikes.



Die plaats op de kop van de groepe lijkt op zich misschien wel leuk, maar een rustig tochtje door de natuur kan je dan wel vergeten, vooral als je trappers als Dirk en Chantal in je kielzog hebt : de drie teams achter mij zagen er uit alsof ze aan de race van hun leven begonnen, maar het werd tenslotte toch een min of meer ontspannen doortocht en deden het noodgedwongen iets rustiger aan op de hellende vlakken. Op die manier zijn die railbikes goed geschikt voor tieners, op voorwaarde dat ze elkaar regelmatig aflossen. En wie niet moet trappen weet zich helemaal verwend en kan languit in het zeteltje achteraan genieten van wat de omgeving te bieden heeft. Toeristische folders doen nogal lyrisch over die Vallei van de Molignee, maar als je er doorrijdt, is het allerminst overdreven.






Na een goed glas in het Grand Hotel de la Molignee ( een paar snoepers onder ons moesten dan persè nog een reuzen-ijscoupe bestellen) begonnen we aan de terugtocht, met (zoals beloofd) Dirk en Roberta op kop.



Ze namen zich voor zich niet te laten opjutten, maar met de warme adem van de achterliggers in hun nek, zetten die heethoofden vooraan zo'n tempo aan, dat we de drie kilometer (weliswaar ietsje bergaf) in een rotvaart van zomaar eventjes 8 minuten aflegden (2 minuten onder het record van een stel Hollanders eerder dit jaar) : het natuurschoon vloog zo in een flits voorbij !





Maar al met al waren we dan nog ruim op tijd voor het bezoek aan de slakkenkwekerij iets verderop.








Een misverstand van hunnentwege (hoewel de reservatie gemaakt was) maakte dat we daar toch nog een rondleiding kregen door een charmante dame, die achteraf maar al tevreden was met het mooie aandenken (een stukje die ikzelf had gemaakt) en daarbij de 'leader' trakteerde op een dikke smakkerd achter zijn snor en we een slakkenbiertje kado kregen.















Het is hier ook het vermelden waard dat NIET IEDEREEN van de geserveerde slakkenhapjes hebben geproefd. Des te beter voor diegenen die het wel lustten, zij hadden dan een dubbele portie. Het was een kortstondige, maar leerrijke ervaring.

Van daaruit trokken we naar het dorp Purnode alwaar de brouwerij Du Bocq haar deuren open zette ter gelegenheid van Open Bedrijvendag in Wallonie.



Een interessante rondleiding(vooral voor de bierdrinkers in ons gezelschap), deels in het nederlands, deels in het frans, waarbij de kennis van Dario (de brouwer in ons gezelschap) goed van pas kwam : hij wist namelijk goed heo de verschillende afdelingen in een brouwerij elkaar opvolgden en hoe het productieproces van bier in mekaar zat.

 






Na die rondleiding nuttigden we nog een aangeboden biertje naar keuze, nog even langs het winkeltje voor 'iets voor thuis' en dan kon de terugtocht naar huis beginnen.



De noodgedwongen 'plasstop' onderweg mocht er zeker niet aan ontbreken en om die heerlijke dag af te sluiten hadden we nog een afspraakje op de Grote Markt van Tielt voor een avondeten (een idee van Chantal).



Voor iedere deelnemende familie was er een toepasselijke herinnering voorzien, een geschenk van trainer Guy.

Tenslotte mijn beste dank aan alle deelnemers en de chauffeurs voor het welslagen van deze dag vol verrassingen !

PS :
- ik vergat te vermelden dat Chantal gekozen heeft voor de railbike voorzien van een 'gel-zoate'...
- dat we tijdig hebben kunnen ingrijpen bij de zelfmoordpoging van Dirk...
- dat we de twee 'Lintjes' niet hebben achtergelaten in de vergeetput van Montaigle (zoals in eerste instantie was overeengekomen)...
- dat we Filip dan toch niet dronken hebben gekregen in Purnode...
- dat carine haar prins niet is tegengekomen op het kasteel...
- en Nancy, Gerrit en Lieve ? Die hebben zich biezonder koest gehouden die dag...

30-09-2000 om 00:00 geschreven door Guy