Even een tijdje geleden, maar hier ben ik weer. Het is er allemaal niet makkelijker op geworden, maaja. School loopt niet zo als het zou moeten met alle gevolgen vandien. En de adviezen over school e.d. die ze me geven, daar weet ik niet wat ik moet doen maarja. Gelukkig steunen nog een paar mensen me. En sinds kort heb ik via een anderen site een jongen A. leren kennen en probeer hem zoveel mogelijk te helpen, al heb ik zelf hulp nodig ik wil en zal anderen helpen. Al kan ik hem niet met alles helpen en dat knaagt wel. We leerden elkaar op een leuke manier kennen, tot er een soort van ruzietje kwam waar we beide even down van waren.. Al snel daarop vertelde A. vertelde me al zijn problematieken omdat hij dacht dat het me allemaal koud liet, wat niet was en wat ik hem onmiddellijk liet weten. Ondertussen is alles terug zoals op het moment dat we elkaar leerde kennen, en probeer ik hem zoveel mogelijk van op afstand te ondersteunen. Het is niet makkelijk, omdat ik weet dat ik hem in september of oktober na zijn laatste reis van vrijwilligerswerk moet afgeven . Het was een hele schok om van het te horen dat hij na die reis zijn euthanasie gaat laten uitvoeren . Ik probeer hem wel te overhalen het niet te doen en zoveel mogelijk te helpen e.d.. Ik vind het moedig van hem dat hij me dit allemaal vertelt heeft en de kans geeft hem proberen te helpen.