Hier zijn we weer. Eerder deze week vertelde ik jullie al dat deze week niet echt geweldig begon. Nuja ik kan jullie ook vertellen dat die niet zo geweldig eindigt. De vriendin waar ik in mijn vorig bericht over vertelde ben ik sinds woensdagavond helaas voor altijd kwijt . Ik ben er gewoon kapot van, voel me zo rot dat ik haar niet heb kunnen helpen terwijl ze altijd zei dat ik de enigste was die haar zou kunnen helpen, omdat niet anders dat deed. En nu heb ik gefaald . Ik ben er zo kapot van maar heb nog niet geweend, ben nog niet aan mijn verwerking begonnen. Dat kon ik niet, er was geen tijd voor, ik moest leren voor het examen van vandaag dat hopelijk toch een beetje is meegevallen. Maar nu eventjes rusten naar 2 weken hard blokken. En dan zien we wel weer verder. Tot de volgende keer!
De week vakantie zit er intussen weeral op. Maar wat voor een week is dit? Had het me toch heel anders voorgesteld. Gisterenavond was een hel, kreeg van een viendin een telefoontje dat ze er een eind aan ging maken. Ik ben in de auto gesprongen en naar haar gereden, met terwijl mijn gsm op luidspreker zodat ik op haar kon blijven inpraten. Toen ik daar kwam was het gelukkig nog niet al te erg, het zag er niet uit maar het was nog te doen. Heel de dag heb ik aan haar zitten denken, en met haar zitten sturen. Ik ben geen moment gerust, hoop dat ze het aan haar begeleiding heeft kunnen zeggen. Dat niet dagelijks met dezelfde angst, van oh nee ze heeft toch niet gedaan of ze gaat toch niet weer bellen om te zeggen dat ze iets gaat doen, moet zitten. Ik wil haar niet kwijt, als ik nu nog iemand verlies kan ik dat niet aan, ik heb al teveel vriend(inn)en moeten afgeven . Ik weet niet meer wat ik nu nog wel moet doen, maarja. Hopenlijk valt het examen van vrijdag mee, want probeer je maar eens te concentreren met heel die toestand, maarja. We zullen wel zien zeker? Fingers crossed.