De vakantie is begonnen, en wat hebben we er zin is niet dus.. Zal toch blij zijn als die stomme vakantie gedaan is. Vandaag kreeg ik weer een duidelijk signaal dat de hulpverlening me in de steek laat voor de zoveelste keer. Soms vraag ik me echt af waarom ik al die moeite doe. ze helpen me toch niet, of als zeme dan toch helpen laten ze me weer vallen. Ik ben het echt beu om te blijven vechten, zonder resultaat. Als ze me zouden (blijven) helpen, dan zou het me op een dag lukken om alles op te lossen. Maar elke keer kom ik er weer alleen voor te staan
Deze tekstjes heb ik in eind 2010 geschreven, net voor ik nog 1 keer per week op dag per week in opname was.
Tekst 1:
Ik dacht dat jullie me wouden helpen. ik dacht dat ik jullie alles kon vertellen. Maar nu blijkt dat dit geen goed idee was.
Jullie laten mij in de steek. Jullie laten mij voor de zoveelste keer in de steek Hoe vaak heb ik jullie al gezegd ...... Maar nu hou ik me in! Er waren tijden dat ik jullie vertrouwde Mijn hart heb ik bij jullie voor een heel groot deel gelucht Jullie waren de enigste waarmee ik praatte Nooit gedacht dat jullie me in de steek zouden laten
Tekst 2:
Waarom kunnen jullie me niet helpen? Het voelt alsof jullie me in de steek laten en gewoon met jullie leven verder gaan Al het uiten van emoties kan ik nu al helemaal niet meer daardoor stuiter ik heen en weer Het is weer begonnen De zwakte heeft me weer overwonnen. Geen lettes meer maar hele woorden Moeten het zinnen worden of moet het stoppen Ik weet het niet meer
Tekst 3:
Laat me niet in de steek... Weet je onze gesprekken nog? Waarin je me probeerde het goede in de mensen aan te tonen ....... Ik leerde er zoveel uit Kreeg door jou terug energie al was het maar voor enkele dagen Maar ik kon er terug tegenaan Ik weet dat ik het je eigenlijk niet zou mogen vragen... Maar... Laat me alsjeblieft nog nietin de steek Ik heb nog zoveel van het leven te leren En ik kan het niet alleen aan Ik heb iemand nodig die me terug vetrouwen schenkt in mezelf
Geef me alsjeblieft niet het gevoel dat ik ook dit moet opgeven... Dat ik ook hier gefaald heb... Alsjeblieft
Hier ben ik weer, gisteren en vandaag geen school gehad, morgen een halfdagje en dan 9 dagen thuis :( . Die 2 dagen thuis waren al om gek te worden. Wat gaat dat geven met die vakantie? Zal maar een andere plaats zoeken om te studeren voor mijn examen na de vakantie, want hier leren zal niet lukken. Pff ik ben het echt allemaal zo beu die problemen en vooral thuis al die ruzies en en de dingen die ze me al zoveel jaar aandoen, terwijl ze weten dat ik al jaren besef dat wat ze doen fout is, maar niets laat hen stoppen. Er is nog maar 1 ding dat ik kan doen, maar dat kan ik nie, daar ben ik niet klaar voor.. Er zijn zoveel oplossingen en heb ze allemaal geprobeerd maar er lijkt hier niets te helpen. Hopenlijk ben ik snel klaar voor de allerlaatste oplossing.
Weer een dagje school achter de rug. Weer jammer genoeg een moeilijke dag, zo
moeilijk om me te concentreren, en heel de tijd maar piekeren over al die
problemen. Soms vraag ik me echt af waarom er geen delete-knop bestaat in het
leven, zodat je gewoon alle slechte dingen kan verwijderen.Dat zou het leven
een stuk gemakkelijker maken.
En soms wens ik echt dat mijn beste vriendin nog leefde, dat ik haar niet moest
afgeven in 2011. Ze was gewoon als een zus voor me, en we deden zoveel samen.
We waren gewoon alles voor elkaar, en nog elke dag zie ik zoveel af dat ze er
niet meer is.
Maar gelukkig had ik op school 3 meiden die me er door sleurden. Ben echt blij
dat ik hen heb, dat ze ervoor me zijn als ik het moeilijk heb.
Het meisje..
Voor me staat een meisje,
bruine ogen, bruin haar.
Het meisje kijkt terug
en we lachen naar elkaar..
Maar al lacht het meisje nog zo hard,
haar ogen lachen niet.
In haar ogen zie ik zoveel pijn
en ik ben de enige die het ziet.
Dat meisje is zo eenzaam.
Ze wil zo graag een geluk leven.
Maar langzaam dringt tot haar door
dat ze zoiets niet verdient..
Voor me staat nog steeds dat meisje.
Ze kijkt me aan, haar ogen vol angst..
Vol verdriet en woede sla ik op 't meisje in..
De spiegel breekt.
Er glijd een traan langs mijn kin..
Dat meisje,
Dat meisje ben ik..
Ik hoop dat jullie weekend en maandag beter zijn geweest dan de mijne. Het was hier weer een grote hel, gelukkig heb ik mijn muziek en het schrijven als uitlaatklep. Ik ga dan altijd opzoek naar liedjes die over hetzelfde gaan en die mijn gevoel beschrijven, en neem dan pen en papier en begin te schrijven wat ik denk, voel,... Het helpt me dan echt om aan vrienden, een hulpverlener,.. iemand te zeggen hoe ik me voel, wat er is gebeurd, waarom het zo moeilijk is, enz... Zo als dit bv:
Ik wil je iets laten weten, wat je me aandoet, valt niet te vergeten. het doet zoveel pijn, en dat zal voor altijd zijn.
minderen, dat doet ze wel. maar dat gaat helemaal niet zo snel. dankzij jou zie ik alles pessimistisch, vind je dat dan niet egoïstisch?!
ik kan dit gewoon niet meer aan! is het nu eindelijk met je gore gedoe gedaan?! ik heb zoveel moeten geven, en jij verpest alleen mijn leven!
er is niemand meer die ik vertouw, en ja! dat komt door jou! ik heb het nog aan bijna niemand verteld, want ik ben bang dat je me dan nog harder kwelt.
verder leven lukt me niet meer, ik voel je gore handen telkens weer. dat is verbeeldeing maar ooit waren ze er echt, het kan me niet meer schelen wat je nu nog doet of zegt.
je hebt me gebroken, kapot gemaakt! k ben in een neerwaartse spiraal geraakt. je hebt me van al men geluk beroofd, zoveel spookt er nu door men hoofd.
had nooit verwacht, dat je me nogmaals hebt verkracht! ... kun je me 1 ding uitleggen? hoe vertel je iets wat je niet kunt zeggen?
niet dus.. Zal toch blij zijn als die stomme vakantie gedaan is.
voor de zoveelste keer. Soms vraag ik me echt af waarom ik al die moeite doe. ze helpen me toch niet, of als zeme dan toch helpen laten ze me weer vallen. Ik ben het echt beu om te blijven vechten, zonder resultaat. Als ze me zouden (blijven) helpen, dan zou het me op een dag lukken om alles op te lossen.
