Adoptieprocedure Hans en Marleen

Onze adoptieprocedure is gestart op 15 juni 2006. Op 19 juni 2008 kregen wij onze toewijzing van Waskun en Genzeb. Op 9 augustus konden we ze voor het eerst in onze armen nemen.

Inhoud blog

	Tot slot....
	Update
	Injerra + fietsen!
	De eerste schoolweek
	Update!

Interessante links

	Finado
	Ray of Hope

Adoptieprocedure Hans en Marleen

De lange weg naar een broer en zus voor Nathan uit Ethiopië ...

27-07-2008

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Hechting

Adoptie van een kind is onder meer bijzonder, omdat er niet automatisch een hechte band is tussen het kind en de adoptieouders. In vergelijking met de situatie waarin een biologisch eigen kind geboren wordt, moeten ouder en kind meer moeite doen om de onderlinge vertrouwensband te laten groeien. Het kind moet zich leren hechten aan zijn nieuwe ouders.
In de eerste kinderjaren ontstaat gehechtheid aan personen die belangrijk zijn voor het kind. De meeste adoptiekinderen hebben in de eerste maanden of jaren van hun leven te maken gehad met verschillende verzorgers, die allemaal andere eisen stelden en de ene keer wel aandacht voor het kind hadden, en de andere keer niet. Vaak hebben adoptiekinderen al meerdere keren geprobeerd zich aan iemand te hechten, maar voelden ze zich steeds weer in de steek gelaten: eerst door de biologische moeder, daarna door de verzorgers in het weeshuis. Wanneer een kind geen kans heeft gekregen zich goed te hechten aan een vertrouwenspersoon, kan het heel moeilijk zijn zich goed te hechten aan de adoptieouders, omdat het kind het noodzakelijke basisvertrouwen mist. Daar komt bij dat de overgang naar een gezin in het buitenland nogal groot is: de adoptieouders zien er voor het kind vreemd uit, praten raar en doen alles anders dan het kind gewoon was. Voor de meeste adoptiekinderen die aankomen in hun nieuwe thuisland is alles nieuw, vreemd en beangstigend.
Adoptiekinderen die wel een veilige hechting hebben gehad in het land van herkomst, doordat ze tijdens hun eerste levensjaren gewoon opgegroeid zijn bij hun geboorteouders, zullen de eerste tijd na de thuiskomst een rouwperiode doormaken. Dit is een logische en gezonde reactie op het verlies dat ze hebben meegemaakt. Toch moeten ook deze kinderen zich opnieuw gaan hechten. Vaak zal dat echter voor deze adoptiekinderen gemakkelijker gaan dan voor kinderen die zich in het verleden nooit goed hebben kunnen hechten.
Onveilige hechting kan zeer nadelig zijn voor het gevoel van eigenwaarde en op latere leeftijd ook tot problemen leiden bij het aangaan en onderhouden van relaties. Vandaar dat wij er alles willen aan doen om een veilige hechting te bevorderen.

Voor wie nog meer over dit onderwerp wil lezen, verwijzen we naar de boeken van Femmie Juffer, hoogleraar aan de universiteit in Leiden en zelf adoptiemoeder van twee intussen volwassen dochters.

Geef hier uw reactie door