Je verjaart niet meer.  Je bent hier en nu, nog steeds en voor altijd 54 jaar.

Vreemd gevoel want op 12 november denk ik aan je verjaardag  net zoals ik op 27 maart aan je sterfdag denk. Zo kom ik eens te meer tot de vaststelling dat tijd eigenlijk niet bestaat.

Ik mis je, zus en heb het moeilijker dan ik dacht om alles rond jou een plaats te geven maar daar ga ik niet over uitwijden, je weet het wel.

Toch voel ik me vandaag niet verdrietig, waarom zou ik dat gevoel oproepen? Het overvalt me op gewone dagen genoeg.

Weet je wat?

Ik ga vanavond een glas drinken op jou !

Kus, hele dikke kus.