Als ik aan jou denk,
denk ik aan een roos met morgendauw
en een hemel stralend blauw.

Ook een roos verliest eens zijn glans
en aan een blauwe lucht is wel eens een wolk.

Maar een roos bloeit steeds opnieuw
en een donkere wolk drijft weer over.

Dan straalt de roos weer in de morgen
en de lucht weer prachtig blauw.
        
Denk ik aan een roos
dan denk ik aan jou.

02-01-2007 om 15:08 geschreven door brendahouben2005  

Waarom is het soms zo moeilijk,
om weer heerlijk hard te lachen.
Waarom is het soms zo moeilijk,
om te genieten van de dag.
Waarom is het soms zo moeilijk,
om me aan de zon te warmen.

Waarom is het soms zo moeilijk,
dat ik geen rust vind in de nacht.

Waarom is het soms zo moeilijk,
om voor mezelf te kiezen.
Waarom is het soms zo moeilijk,
om mezelf weer te zijn.
Waarom is het soms zo moeilijk,
om in mijn hart weer blij te wezen.
Waarom is het soms zo moeilijk,
word ik soms verscheurd door pijn.

Waarom is het soms zo moeilijk,
om het verleden los te laten.
Waarom is het soms zo moeilijk,
nu jij niet meer bij ons bent..
Waarom is het soms zo moeilijk,
Om jouw dood te accepteren.
Waarom is het soms zo moeilijk,
Ik mis je erg mijn kleine meid.

   

02-01-2007 om 00:00 geschreven door brendahouben2005  

In de schaduw van de nacht,
zoek ik naar de woorden.

In het donker van de nacht,
roep ik stilletjes jouw naam.

In de schimmen van de nacht,
vraag ik steeds 'waarom'?

En zoek ik naar het antwoord,
dat er voor jou geen nieuwe dag begon.

02-01-2007 om 00:00 geschreven door brendahouben2005  

 

Achter mijn glimlach schuilen tranen,
tranen van verdriet,
maar door mijn glimlach is er niemand,                                      
die mijn tranen ziet.

Mijn grappen en mijn grollen,         
bedekken diepe wonden,
zodat ik door niemand,
zielig wordt bevonden.

Ik verstop me achter woorden,
zo kan ik verder leven,
ik dank U voor die gave,
die U mij heeft gegeven.

31-12-2006 om 23:21 geschreven door brendahouben2005  

Soms kan ik weer gelukkig zijn
en is mijn lachen echt
al kan ik er nog niet tegen
als men iets van je zegt.
                              
Dan draait het hevig in mijn maag
en mijn ogen stromen vol
dan sta ik trillend op mijn benen
en mijn hart slaat dan op hol.

Binnenin doet het nog zoveel pijn
maar van buiten wil ik stralen
die pijn zal ooit eens minder zijn
en dan vertel ik mijn verhalen.

31-12-2006 om 16:26 geschreven door brendahouben2005  

Als ik de zon was
kon ik mensen een beetje warmte geven.

Als ik een vogel was
kon ik de mensen in gedachten laten zweven.

Als ik een bloem was
schonk ik iedereen een lach.

Als ik de maan was
mooie dromen in de nacht.

Als ik de zee was
spoelde ik alle stranden schoon.

Maar ik ben een mens
niet zo bijzonder, slechts heel gewoon. 
 

31-12-2006 om 16:12 geschreven door brendahouben2005  

                    Hoeveel pijn kan een mens verdragen,
                    hoeveel zorgen kan men aan.
                    Om er ooit weer bovenop te komen,            
                    vloeit nog vaak, een bittere traan.                
 
                    Hoe vaak moet je het aanvaarden
                    het leven is niet suikerzoet.
                    Dat je voor geluk moet vechten,
                    met al zijn voor en tegenspoed.

                                        
                                  

31-12-2006 om 00:00 geschreven door brendahouben2005  

30-12-2006 om 00:00 geschreven door brendahouben2005  

21-12-2006 om 00:00 geschreven door brendahouben2005  

Ik kijk naar de sterren,                  
  
ik tuur over de zee

De woorden "ik mis je"
breken mijn hart in twee.

Ik huil in de regen,
ik treur op het ijs.
De woorden "ik mis je"
brengen mij van de wijs.

Ik roep naar de bomen,
ik schreeuw in de wind.
De woorden "ik mis je"
doen pijn mijn lieve kind.

Ik zoek in de mist,
ik staar in de dauw.
De woorden "ik mis je"
vertellen hoeveel ik van je hou.

16-12-2006 om 00:00 geschreven door brendahouben2005  

Eens zal ik jouw weer ontmoeten.
Eens zal ik jouw weer begroeten.
Al weet ik niet wanneer,
maar eens zien wij elkander weer.

16-12-2006 om 00:00 geschreven door brendahouben2005  

sweet angel love you        
and miss you
everyday more and more

16-12-2006 om 00:00 geschreven door brendahouben2005  

Onverwacht en onverklaarbaar,
                                            komt ineens het stil verdriet.
                                           Over mijn wangen rollen tranen,
                                           die hopenlijk niemand ziet.
                                                           
                                          Ongeremd en slecht aanvaardbaar,
                                          komt van binnenuit de pijn.
                                         Vooral als ik me echt besef
                                          dat jij er nooit meer bij zal zijn.
                                  

15-12-2006 om 23:47 geschreven door brendahouben2005  

Met een gele roos
laat ik je weten,
jij bent nog niet vergeten.

met een witte roos,
rein en teer,
zeg ik, ik mis je steeds meer.

Met een rode roos
vertel ik jou,
hoeveel ik van je hou.

15-12-2006 om 23:37 geschreven door brendahouben2005  

Ik dans mijn dans,
ik speel mijn spel,
ik wil geen verdriet,
al heb ik dat wel.

Ik zing mijn lied,
ik lach mijn lach,   
ik wil geen duister,
al heb ik de nacht.

Door spelend te lachen,
en dansend te zingen,
laat ik het duister verdwijnen,
kan ik verdriet verdringen.

 

15-12-2006 om 23:32 geschreven door brendahouben2005  

Eens komt voor mij de lente,
eens komt voor mij de zon.
Eens drogen al mijn tranen
zie ik de horizon.

Eens geen donkere wolken,
eens geen droefheid meer.
                    Eens voor altijd rusten in de armen van de Heer 

Eens geen koude nachten,
eens geen sneeuw en ijs.
Eens voor altijd samen
in een hemels par

 

15-12-2006 om 23:25 geschreven door brendahouben2005  

Met mijn rugzak vol met vragen
ga ik steeds op zoek,
of iemand hem wil dragen
in alle voor- en tegenspoed.

Met een rugzak vol met dromen
spoed ik mijn steeds voort,
vergeet mijn leven echt te leven
balancerend op een koord.

Met een rugzak vol verlangen
ga ik steeds op reis,
ben op zoek langs vele wegen
naar mijn eigen paradijs.

15-12-2006 om 23:11 geschreven door brendahouben2005  

15-12-2006 om 00:00 geschreven door brendahouben2005  

Als sterren fonkelen,
in het schijnsel van de maan,
gordijnen sluiten
en mensen slapen gaan.

Omsluit het duister mij,
ben jij even in gedachten,
heel ver weg,
maar toch dichtbij.

rust zacht mijn engeltje+++


   

15-12-2006 om 00:00 geschreven door brendahouben2005  

Voor mijn kleine vlinder
Een vlinder van liefde                                                          
weggevlogen heel zacht
is nu de mooiste ster               
en straalt dag en nacht                       
Ik mis je xxxjes tante miranda

15-12-2006 om 00:00 geschreven door brendahouben2005