Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Wie zijn wij ?
Peter (42) & Mireille (39), Kevin (17) en Michael (14) Wonen : Antwerpen, België Laten thuis : Pica (3, chihuahua), Pitouche (8) en Pommeke (5), onze twee je-weet-wel-katers
09-08-2008
Het is al van dat...
Inderdaad, het is al van dat... Wie had gedacht dat alles probleemloos en van een leien dakje zou verlopen, had het mis. Here's the story...
Het busje van Zwijndrecht Taxi was keurig op tijd, en bracht ons in no time naar Zaventem. Inchecken ging vlotjes, en zelfs het interview met de Amerikaanse veiligheidsbeambte verliep gesmeerd (Kevin kon gelukkig zijn fratsen tijdig achterwege laten. Opmerkingen als "amai, het staat hier wel BOMvol volk hé !" worden niet zo gesmaakt). Ook het boarden op onze B757-200 (die in de jaren tachtig ongetwijfeld het neusje van de zalm moet zijn geweest) begon perfect op tijd en met een klein vertragingkje van 22 minuten gingen we om 13u12 de lucht in. So far so good. Bij het naderen van onze transit-luchthaven Philadelphia, zo'n 8u30 later (hoe het in godsnaam mogelijk is dat in deze tijden een vliegtuig zo lang over 6000 km kan doen weet ik niet...) meldde de captain dat wegens grote drukte we in een loop boven de luchthaven moesten blijven cirkelen. Na een half uur loopings, nam de man echter het zekere voor het onzekere, dus toen hij zag dat zijn naftmeter te sterk naar beneden ging besloot hij ons op de grond te zetten in Albany, NY. Men zou verwachten dat na een halfuur bijtanken hij zijn woorden "let's get outta here as soon as we can" zou hardmaken, maar daar kwam niets van in. Er werd zwaar weer verwacht boven Philly en dus kregen we geen toestemming om af te komen. Zitten blijven dus, en toen we na een goeie 2 uur eindelijk onze tocht konden verderzetten, had iedereen zijn verbindingsvlucht al lang gemist. Aangezien de volgende vlucht richting Los Angeles pas "tomorrow morning" was, werden we met hotel- en mealvouchers in de Ramada Inn in ... Philadelphia gestoken. Ons avondmaal (om 02:30 Belgische tijd...) smaakte wonderwel, en de twee rooms met twee queen size bedden sliepen perfect . Overigens een grappig detail : wie kwamen wij tegen bij de shuttle busjes naar het hotel ? Onze buren van de Paul Housmansstraat, daarvoor moet je aan de andere kant van de oceaan zitten. Die stakkers zagen zelfs door het missen van hun vlucht naar Las Vegas hun wedding op 08/08/08 aan zich voorbijgaan... En nu zitten we dus terug op de luchthaven, wachtend op onze vlucht naar LA, waar we dan met een dag vertraging eindelijk écht aan onze vakantie gaan kunnen beginnen...
Het volgend bericht wil ik gewoon vanuit LA posten...
Good morning Belgium ! Terwijl wij ons hier stilaan klaarmaken om ons bedje op te zoeken (toch een klein beetje jetlag hé), wordt Belgïë wakker. Toch nog snel eerst even het blogje bijwerken.
Om onze vlucht van Philadelphia naar Los Angeles van 7u30 te halen, stond de wekker op 4 uur. Maar dat was eigenlijk niet nodig, want om half vier was iedereen klaarwakker. Ruim op tijd om nog op de luchthaven ons eerste breakfast op Amerikaanse bodem te nuttigen, en dat kon uiteraard niets minder dan een omelet zijn De vlucht verliep deze keer gelukkig vlekkeloos. Een veel recenter toestel (Airbus A321) met veel bredere en zachtere stoelen, en bovendien een piloot die de bus goed op z'n staart trapte : we waren uiteindelijk een half uur voor op schema in L.A. Wat een luchthaven... ! Daarbij vergeleken lijkt Brussel maar een provinciestadje (en dat is het natuurlijk ook). Iedere autoverhuurmaatschappij rijdt met een 4-tal full-size autobussen rondjes om de terminals om hun klanten op te pikken. Als de bus vol zit, draait de chauffeur af naar de rental company alwaar je daarna bij een loket of 10 (van Alamo alleen al) terechtkomt om je huurkarretje af te halen. Natuurlijk liet ondergetekende zich een upgrade van de gereserveerde minivan tot een SUV aansmeren (daar was eigenlijk niet veel overredingskracht voor nodig), maar deze supersonische auto mag er dan ook wezen. Oh my god, what a car ... Een prachtige bordeaux-rode Buick Enclave met werkelijk alles erop en eraan (en slechts 400 miles op de teller), ik kan niet wachten om deze rakker de woestijn in te jagen eind deze week Nadat de auto in de vingers zat (een V6 met 270 pk onder de kap moet éérst even getemd worden) draaiden we met onze trouwe vriend TomTom de snelweg op richting ons eerste écht eigen gekozen hotel, het Knott's Berry Farm Resort Hotel in Buena Park, waar we de komende drie nachten zullen kamperen.
De lunch moést uiteraard bij In-n-Out gebeuren (na 19 jaar eindelijk nog eens die Double-double proeven, het deed deugd...) en na wat boodschappen gedaan te hebben bij Target (op zoek naar de fameuze koelbox - zonder succes voorlopig) zochten we de prachtige Crystal Cathedral op in Garden Grove. Een schitterende constructie van staal en glas, die we jammer genoeg niet van binnenuit konden filmen en fotograferen omdat er een gigantische Japanse bruiloft aan de gang was...
Na het avondeten bij Sizzler (alweer zo'n klassieker) bij onze familie in Buena Park langsgegaan waar we alle neven en nichten (én oom en tante uiteraard) na 19 jaar nog eens mochten "huggen". Het was een fijn weerzien, zeer gezellig ook, maar we have to move on ! Morgen (zondag) staan de Universal Studios in Hollywood op het programma, slaapwel !
Inderdaad, het is al van dat... Wie had gedacht dat alles probleemloos en van een leien dakje zou verlopen, had het mis. 
.
