Wat onze eerste dag in de Kalahari woestijn moest zijn....is gestrand aan de rand van Khutse Game Reserve...
Het was nochtans leuk begonnen met enkele onverwachte stops aan enkele kralen langs de weg naar Khutse.
Bij onze eerste stop voor een kleine pic-nic dachten we moederziel alleen onder een schaduwrijke boom langs een gravel road wat te eten,
maar na enkele minuten was onze aanwezigheid blijkbaar gemakkelijk te spotten geweest en kwamen er een twintigtal kinderen uit God weet waar
gelopen
Ze stormden naar onze Jeep en we konden dus met hartelust beginnen met het uitdelen van de uit België meegebrachte kleren, boekjes, kleurpotloden,...
Ons brood dat al klaar lag om te worden gesmeerd moest er ook aan geloven en wat snoepgoed werd ook al soldaat gemaakt.
Kortom, allemaal gelukkige, blijde gezichten en op naar Khutse...dachten we..
Bij het buitenrijden van het laatste dorp voor de Kalahari woestijn raakt onze Jeep vast in het mulle zand.
Noch de 2wheel-drive, noch de 4wheel-drive kan ons soelaas brengen.
De differentieel wil van geen wijken weten, blokkeert de achtervelgen en we krijgen hem geen meter meer vooruit of achteruit...
We beslissen de motor te laten afkoelen en een kontaktpersoon van Bushlore te bellen die ons kan verder helpen...maar al onze
mobieltjes krijgen geen kontakt met onze kontaktnummers. Daar staan we dan, met al onze elektronica, iPods, iPhones, GPS'en en andere apparatuur...
Onder een loden zon krijgen we hem na een tijdje aan de praat en kunnen we traagjes met een enorm verbrande koppelingsstank in achteruit rijden naar het laatste dorp.
Daar is er een Wildlife Police Station, maar het woord zegt veel meer dan wat het is...
Een kleine barak waar er drie agenten op hun metalen stoeltjes de schaduw zoeken van een boom.
Twee agenten kiezen het hazepad, doch de derde kunnen we aanklampen
We leggen onze situatie uit en hij blijkt behulpzamer dan we dachten.
Ze hebben echter in het politiebureel geen telefoon of enig ander communicatiemiddel.
We besluiten voor hem 2 Botswaanse telefoonkaarten te kopen en vragen of we mogen gebruik maken van zijn lokale taalkennis en zijn telefoon.
Wie had gedacht dat een oersimpele Nokia uit de jaren stillekes ons uit de penarie ging helpen...
We hebben dus van die Afrikaantjes weeral een lesje geleerd in het simpel oplossen van problemen zonder te veel poeha...
"Die verwende Europeanen met al hun gadgets" moet hij hebben gedacht....
Na heen en weer getelefoneer komt er morgen een mecanicien uit Johannesburg ons probleem oplossen...hopen we.
We mogen van de agent onze tenten openslaan naast het politiebureel en Jan maakt voor ons een lekker visje met rijst, warme tomaten en broccoli klaar.
Wanneer we aan de kook beginnen komt een nachtwaker van de plaatselijke winkel bij ons een kijkje nemen.
Hij is gekleed in hoge zwarte bottines, lange kousen en een lange groene legerjas.
We nodigen hem uit om bij ons aan tafel aan te schuiven gezien we een ruime portie hebben klaargestoomd.
Zijn voornaam kunnen we niet uitspreken, maar hij zegt ons dat we hem gewoonweg met "Protocol" mogen aanspreken.
We delen nog wat kleren uit voor hem, zijn kindje Paco en zijn echtgenote en laten hem genieten van zijn maaltijd.
De vrouwen beginnen met hun alom bekende vragenronde en vragen of er hier geen speciale beestjes zitten die ze bang kunnen maken.
Pech..."Yes madam, there are some scorpions, but there are more snakes around here"...shit...
Tja, daarom heeft hij hoge legerslaarzen en lange kousen tot aan zijn knieën...alles wordt duidelijk
Wanneer de nachtwaker aan zijn ronde begint, gaan de vrouwen de tent opzoeken...
met het hoofdlichtje strak naar beneden gericht.....schorpioenen en slangen, weet je wel...
We kruisen de vingers opdat ons vierwielerke morgen terug gezond rond mag rijden...
28-10 : Oberon - Gaborone (overgangsrit naar Botswana)
Het ochtendlicht geeft al een andere kijk op onze overnachtingsplek. Zebra's lopen hier vrij in de natuur rond onze Jeep,
de gemsboks grazen enkele tientallen meters verder en met zicht op het nabije meer is het heerlijk wakker worden.
Iedereen heeft blijkbaar dierengeluiden gehoord, maar geen kat weet welke dieren er de revue hebben gepasseerd
We houden het bij rare vogeltjes en na de koffie kramen we onze boel op.
Vandaag rijden we vooral via de N4 en de R49 naar de grensstreek tussen Zuid Afrika en Botswana.
Vooral de steden waardoor we rijden zijn sprookjesachtig en ontspannend : Hertbeespoort, Bleskop, Swartruggens, Wondermere, Nietverdiend,...
Laat in de namiddag komen we aan Kopfontein-Gate, de toeganspoort tot Botswana.
De administratieve molen gaat wonderbaarlijk snel vooruit voor Afrikaanse normen en binnen een klein uur zijn alle stempels geslagen
en alle nodige taksen geregeld voor het gebruik van hun infrastructuur.
De lokale munteenheid (pula) op de kop tikken is een ander paar mouwen...
Na alle VISA en MASTER Cards te hebben uitgeprobeerd in Gaborone, slagen we er uiteindelijk in via onze gewone Maestro kaart geld uit de sleuf te halen.
Gelukkig want dit was echt onze laatste hoop
We zoeken snel voor het donker een kampeerplek juist voor Gaborone en starten vanaf nu ons malaria-dieet, iedere dag een pilletje..gelukkig nog geen blauwtje...
Na een schitterend ontbijt halen Jan en ik de Jeep bij het afhaalpunt in Midrand en na de nodige administratieve formaliteiten en het checken van de onderdelen
vertrekken we richting luchthaven om de vergeten reiszak op te halen.
In de plaatstelijke Pick & Pay voorzien we ons daarna van de nodige proviand en in iedere supermarkt staat er al een....kerstboom
Je kunt nooit genoeg op tijd je marketing-strategie beginnen blijkbaar
Anno 2014, dit wil zeggen USB-ingang in ons autootje en op de tonen op de iPod van Chris Rea, Glen Hansard en David Gray rijden we richting het Magaliegebergte.
De zon, het zomers gevoel en die vriendelijke Zuid-Afrikaanse levensstijl maken dat we laat in de namiddag ons hazepad kiezen...
De GPS die we hebben bijgehuurd is een bijtands, Middeleeuws stuk elektronica...maar functioneert voor geen meter..
We houden het bij de goede, oude landkaart en na een eindje rijden voelen we ons perfekt in ons sas...R561, N2, R565 en zo richting het Magaliegebergte.
Omstreeks 18u zoeken we op ons goed gevoel en intuïtie een camping site en in Oberon vinden we aan een rustig meer een zalige plek.
Eén groot veld, waar zebra's en gemsboks thuis zijn, parkeren we ons tussen enkele bomen.
In het zwarte donkere gat en met de lamp op ons voorhoofd installeren we ons en stoken een vuurtje om onze groentjes en het vlees gaar te bakken.
Een overheerlijk, avontuurlijk gevoel heerst...bij een glaasje rode wijn genieten we stil van de sterrenhemel, van de immense rust en beseffen we welk geluk we hebben
om hier te mogen vertoeven...
Voetjes op de grond, sereen maar overdonderd van innerlijk geluk voelen we ons Koning....koning van een leven met de natuur, een leuke babbel met elkaar
en te mogen reizen...het leven beleven.
Hier te mogen zitten met het geluid van de krekels en de kikkers en een verslagje te mogen maken van "A Day in a Life"...is overweldigend.
Nederig en voldaan ledigen we ons glaasje, op naar een nieuwe dag.
Een laatste nachtelijke plaspauze boven een immense sterrenhemel en met de plaatstelijke gemsboks op 5 meter van je verwijderd laten je voelen dat je als mens enkel
en alleen gelukkig mag zijn hier dit moment te mogen ervaren...
Op naar een nieuwe dag...richting Gaborone, Botswana.
Na het theater-spektakel van de Lettergeletterden en het feestgedruis van het verjaardagsfeest van Kris Duchi vertrekken we met tonnen adrenaline naar Schiphol,
Op naar ons volgend Afrikaans avontuur.
Eenmaal de boardingpassen afgedrukt blijkt dat we...op de "waiting list" staan voor de vlucht naar Jo'burg...indien er plaatsen over zijn krijgen we deze toegewezen.
Het feit dat we deze tickets al 11 maanden geleden hebben aangeschaft blijkt van geen tel. KLM reserveert altijd overboekingen, omdat er
altijd mensen zijn die niet komen opdagen voor hun geboekte en betaalde vlucht..Huh??
KLM....
Na een uurtje bang afwachten krijgen we het heuglijke nieuws mee te mogen vliegen naar Zuid Afrika. Oef..!
Na het opstijgen heeft ons Mieke last van hoogteziekte, is ze zwanger of krijgt ze de eerste symptonen van het Ebola-virus....feit is dat ze zich de de ganse vlucht niet
echt kiplekker voelt en braakneigingen heeft, maar het goedje komt er maar pas uit éénmaal geland in Jo'burg.
Een elftal uurtjes later landen we in Tambo International Airport en na ons te hebben afgedropt aan ons eerste verblijf stellen we vast dat er één van de reiszakken is blijven
liggen in het luchthavengebouw..! Man,man,man...
We vragen aan Papa Dineo, onze vriendelijke taxidriver, of hij bij zijn terugkomst aan de luchthaven eventjes wil checken of er geen bagage is achtergebleven.
Wanneer we hem terugbellen zegt hij dat ze nog in de aankomsthal stond en vermoedelijk door ons werd vergeten bij het wisselen van onze Euro-Currency.
Wel, wel Johannesburg niet veilig?
No way..De altijd goedlachse, vriendelijke Zuid Afrikanen...
Papa Dineo wilde zelfs onze reiszak komen brengen maar kreeg hem niet mee van de Airport Security...
We besluiten morgen terug te rijden naar de luchthaven en de reiszak te gaan ophalen wanneer we onze Jeep hebben opgepikt.
Bij onze aankomst in de African Footprint Lodge in Midrand blijkt dat ze onze kamers hebben moeten veranderen,
omdat een grote groep reizigers is aangekomen.
Door de "Change of Rooms" krijgen we onze nieuwe kamers EN het ontbijt....gratis aangeboden...Huh again?
Yes, sorry for the inconvenience sir.....tja als je aandringt....
We besluiten toch wat kosten te maken en maken een flesje witte wijn soldaat om te bekomen van onze intercontinentale vlucht.
Ziezo, binnen enkele dagen vertrekken we terug, richting Afrikaans continent. Ditmaal wordt het...jawel, Botswana.
Ietsje hoger dan Zuid-Afrika en Namibië, ietsje ongerepter en dus ook ietsje avontuurlijker...
Dit Afrikaans lapje grond op de aardbol heeft ons hartje zowat helemaal ingepalmd en zoals gewoontegetrouw zijn we op zoek naar wulpse avonturen, stukje ongerepte natuur, wilde dieren en vooral wat leute en plezier tijdens al dit moois!
Dat het weeral een onuitgegeven editie zal worden staat buiten kijf,...zelfde manieren van reizen met ons Four-wheel-Driveke, dezelfde vier clowns en dezelfde spirit drijft ons weer naar die onbekende oorden...alwaar de tijd voor ons een maandje stil zal staan, ons hartje ietwat rapper zal kloppen en waar we eventjes mogen stilstaan bij onze leuze : "Het Leven Beleven".
Wil je eventjes stiekem meereizen? Graag!
We proberen voor die geïnteresseerden wat foto's te plaatsen indien we kunnen beschikken over wat internet natuurlijk.
Zo kunnen jullie hopelijk ons domme toeren en fratsen wat meevolgen.
