11-10-2014 om 19:57 geschreven door Bop  

We loopte ’s avonds naar den Oran zien huse waar ik de volgende maande zou blijve.k was diep in gedagte verzonke en Oran vroeg voortdurend of er iet was. Ek kan em nu nog ni vertelle wat er echt met mie is. Ek wist helemaal ni hoe ek het em moest vertelle, ek besloot het em na het ete te vertelle.

Maar na het ete zien we beginnen kasse op Oran zien nieuwe Playstation 4, die hie gekrege hast voor ziene verjaarsdag, waardoor ek een bietje vergete was het em te vertelle. Toen ek ronde middernacht iendelijk in slaap viel, dacht ek er nog effe an. Maar besluit dan tog om het em een folgende keer te vertelle. De volgende dag vertelde de meneer nederlands dat hie ons zowa veur de rest van het jaar ging verlaten want hie kreeg plotseling eel veel last van plofbuik. Ek ken de symptomen vrij goed want een nonkel van mij in Sud-Afrika heeft dat ook gehad en da is nooit helemaal meer goe gekome...

Donderdag besloot de leerkracht L.O. dat ek met iemand anders mee moest gaan doen ene met rare naam Schwert of zoiet. Oran vertelde mie da ek em ook Jaak mocht noeme als dat gemakkelijker was. Eindelijk heb ek nog eens voetbal kunne spele. Matjas, Joran en die lange (Roelchen) ware daar ook. De dag erna hadde wij nen heel rare dag, wie moesten de hele dag gaan sporte en mochte kieze tusse verschillende sporte. Ek ben me den Oran gaan skië, nog nooit gedaan want bij ons sneeuwt het nooit.

Die nieuw meneer de Intrimaris valt keigoed mee, maar naar het schijnt is die gans familie leerkracht. Ocharme, volgens mie worde al die kindere gebreinwast ofzo.

In die nacht van woensdag op donderdag benne ek op een of andere manier uit het huse van Oran geraakt en benne ek in de rege over het spoor beginne lope. Helemaal versuft kwam ik keinat drie uure later terug bij het station van Boom, waar Oran mie woedend stond op  wachte. Ik stond vol scheuringe en bulte en mijn neus bloedde. Net zoals enkele maanden gelede, thuse in Sud-Afrika.... 

02-10-2014 om 20:46 geschreven door Bop  

Dag mense die de moeite doen om dese blog te lezen. Ek heb nog geen enkele volger dus veel nut heefd het niet, maar ik heb mijn broeders beloofd in touch te blijven, dus hier is et.

Paar dage gelede kwam ek voor ’t eerst in kontakt met mijn verblijvingsgezin. Oran of ofzoiets heet mijn nieuwe verbindtenis, hij zit ook bij mij in hetzelfde klas. Et is vreemd weg te zijn uit Cape town.. Veel meer blanke menschen dan daar. Ek voel me nog niet helemaal op mijn gemac. Ek ben blei dat ek lessen Belgis nederlands heb kunnen folgen in mijn schtad. Die Oran heefd mij aangerade die te folgen. Hij vertelde mij dat die lesse goed van pas woude kome in het school die ik ga gaan. Ek slaap feel minder dan ik gewoon ben. Hier in t Weste slaape die maar 5 uur ofso?

Mijn erste indruk van die school was raar. Iedreen draagt wa die wil, is ier geen disipline dan? Ek voelde mij voor ‘teerst in lange tijd alleen, omsingeld door gezichten die ik nooit eerder hat gezien, maar het voelde anders dese keer. Geen gevaar achter elke hoec, geen afgebrockelde muren hier en daar, het was egt veilig. Ek stond nog te pisse toen de bel, ja wa zij bel noeme, eerder ne intercombericht in ne grootwinkel, ging. Ik volgde die Oran naar bove, die stelde me voor aan Matjas, Joran en Malelo. Alle klasse ware weg, maar wij stonde daar noch. Ek vroeg een roodharige meisje die Katrien bleek te zijn of deze voorvalle normaal zijn. Zij legde uit da Mnr. Droog vaak in opstropping met zijn kar zat. Toen kwam Mnr. Eindelijk aan en ging ik voor t eerst me mijn klasje binne in het gebouw. Ik werd geplaatst naast zone meisje me blonde krulle en zone hele lange gast. Ek had ni echt tijd om un naam te vrage want de leerkracht riep mij fooraan. Stel u is foor zegt die. Wa ging ek zegge? Mijn verlede? Mijn geheime? Ek kakte bekan in mijn broek van schrik. Ek begon: Ek heet Bop, da wilt zegge Bueno Oker Pierre  maar noem mij maar Bop. Iedereen staarde mij aan asof ek de koning was. Om de stilte te doorbreke zei ik nog een mopje en ging ik zitte voor de rest van de les was ek stil

Chemie was ni veel anders dan ik gewoon ben, orde en disipline. Daar houd ik van. Dan hadde wij studie in de eetkamer. Wel spijtig ik wou die Mvr. Van vlierberge wel is ontmoete ik herkende de naam precies.  Na 2 uur niks doen en spele me de magische pen mochte ek en Oran eindelijk vertrekke. We stalde op een plein voor de poort met marie en Joran en zone kleintje, ben hare naam vergete. ’t Enige wa ik nog echt van die dag eb opgestoke was Mnr. Drukkerij die op rolschaatse voorbijkwam.

Dee dag erna was wel tof. Eerst hadde wij wiskunde van Mnr. Droog . Was wel grappig die Mnr. Werd beetje gepest door de vrouw dat de briefjes kwam hale, wa ik ook zone rare systeem vind. Erna had ek les van Mvr. Van vlierberge en ik meen ’t dat ik haar van erges kende maar mijn geheuge wilde zo eve niet werken. LO vond ik maar raar. De menschen hier hebbe vreemde sporte. Ek voetbalde vroeger vaak maar omda’k niew ben steke die mij bij tennis, ni echt m’n liefdesport. ’s Middags was wel tof, Oran had mij meegenome naar zo’ne winkel, de Olva ofso, heb daar een worst in een broodje gekocht en erna zijn we in een tuin gaan sitte, Die me haar krulle was er ook, Blijkbaar noemt die lieselottE, ja die E is belangrek! Ek zei altijd liselot en toen werd die heel kwaad. Ook matjas,joran en malelo ware er, het was heel gezellig. Over fysica en chemie was niet veel te zegge, we moeste balle van een plank late rolle, die belgische menschen zijn precies toch vreemder as verwacht. Geschiedenis was wel leuk; die mevrouw liet ons rare parfum ruike, da rook naar bakbanan, zoete, leckere bakbanan.. Zo tege het einde van die vermoeiende dag kreeg ik wel stress, ik had beslote Oran mijn grote geheim te vertelle. Ik hoop dat hij mij niet buite sjot… 

18-09-2014 om 22:33 geschreven door Bop  

Dag mense die doe moeite doen om dese blog te lezen. Ek heb nog geen enkele volger dus veel nut heefd het niet, maar ik heb mijn broeders beloofd in touch te blijven, dus hier is et.

Paar dage gelede kwam ek voor ’t eerst in kontakt met mijn verblijvingsgezin. Oran of ofzoiets heet mijn nieuwe verbindtenis, hij zit ook bij mij in hetzelfde klas. Et is vreemd weg te zijn uit Cape town.. Veel meer blanke menschen dan daar. Ek voel me nog niet helemaal op mijn gemac. Ek ben blei dat ek lessen Belgis nederlands heb kunnen folgen in mijn schtad. Die Oran heefd mij aangerade die te folgen. Hij vertelde mij dat die lesse goed van pas woude kome in het school die ik ga gaan. Ek slaap feel minder dan ik gewoon ben. Hier in t Weste slaape die maar 5 uur ofso?

Mijn erste indruk van die school was raar. Iedreen draagt wa die wil, is ier geen disipline dan? Ek voelde mij voor ‘teerst in lange tijd alleen, omsingeld door gezichten die ik nooit eerder hat gezien, maar het voelde anders dese keer. Geen gevaar achter elke hoec, geen afgebrockelde muren hier en daar, het was egt veilig. Ek stond nog te pisse toen de bel, ja wa zij bel noeme, eerder ne intercombericht in ne grootwinkel, ging. Ik volgde die Oran naar bove, die stelde me voor aan Matjas, Joran en Malelo. Alle klasse ware weg, maar wij stonde daar noch. Ek vroeg een roodharige meisje die Katrien bleek te zijn of deze voorvalle normaal zijn. Zij legde uit da Mnr. Droog vaak in opstropping met zijn kar zat. Toen kwam Mnr. Eindelijk aan en ging ik voor t eerst me mijn klasje binne in het gebouw. Ik werd geplaatst naast zone meisje me blonde krulle en zone hele lange gast. Ek had ni echt tijd om un naam te vrage want de leerkracht riep mij fooraan. Stel u is foor zegt die. Wa ging ek zegge? Mijn verlede? Mijn geheime? Ek kakte bekan in mijn broek van schrik. Ek begon: Ek heet Bop, da wilt zegge Bueno Oker Pierre  maar noem mij maar Bop. Iedereen staarde mij aan asof ek de koning was. Om de stilte te doorbreke zei ik nog een mopje en ging ik zitte voor de rest van de les was ek stil

Chemie was ni veel anders dan ik gewoon ben, orde en disipline. Daar houd ik van. Dan hadde wij studie in de eetkamer. Wel spijtig ik wou die Mvr. Van vlierberge wel is ontmoete ik herkende de naam precies.  Na 2 uur niks doen en spele me de magische pen mochte ek en Oran eindelijk vertrekke. We stalde op een plein voor de poort met marie en Joran en zone kleintje, ben hare naam vergete. ’t Enige wa ik nog echt van die dag eb opgestoke was Mnr. Drukkerij die op rolschaatse voorbijkwam.

Dee dag erna was wel tof. Eerst hadde wij wiskunde van Mnr. Droog . Was wel grappig die Mnr. Werd beetje gepest door de vrouw dat de briefjes kwam hale, wa ik ook zone rare systeem vind. Erna had ek les van Mvr. Van vlierberge en ik meen ’t dat ik haar van erges kende maar mijn geheuge wilde zo eve niet werken. LO vond ik maar raar. De menschen hier hebbe vreemde sporte. Ek voetbalde vroeger vaak maar omda’k niew ben steke die mij bij tennis, ni echt m’n liefdesport. ’s Middags was wel tof, Oran had mij meegenome naar zo’ne winkel, de Olva ofso, heb daar een worst in een broodje gekocht en erna zijn we in een tuin gaan sitte, Die me haar krulle was er ook, Blijkbaar noemt die lieselottE, ja die E is belangrek! Ek zei altijd liselot en toen werd die heel kwaad. Ook matjas,joran en malelo ware er, het was heel gezellig. Over fysica en chemie was niet veel te zegge, we moeste balle van een plank late rolle, die belgische menschen zijn precies toch vreemder as verwacht. Geschiedenis was wel leuk; die mevrouw liet ons rare parfum ruike, da rook naar bakbanan, zoete, leckere bakbanan.. Zo tege het einde van die vermoeiende dag kreeg ik wel stress, ik had beslote Oran mijn grote geheim te vertelle. Ik hoop dat hij mij niet buite sjot… 

18-09-2014 om 22:32 geschreven door Bop