Jullie raden nooit waar ik iere ben. Tis een lang verhaal, maar ik leg
het me plezier uit.
Een paar dage gelede stond Sinire ier inneens vor mijne neus, en man ze
stonk. Hoe da ze daar was geraakt en hoe da ze wist dak daar zat, wilt ze mij
nie vertellen. Maar buenos, ze kwam dus af me een plan om te onstnappen van de
Roël. Blijkbaar hadde ze op school nen diashow moete geve over het boddhisme,
vandaar dee stank van rookwier ofzoiet, en eeft ze beslist om zich te bekeren.
Ze wou mij meeneme naar Tibet, om dar dan nen boddhist te worre. Maja der was
een probleem ik zat daar wel goe vast. Ik probeerde dan maar de Roël te
overtuige dak daar aan die boddhiste coke ging verkope en da geld wel ging
opsture. Raar maar waar was de Roël er direct mee weg, ma dan hadde we nog
Katrijntje. Captain Jaak wist mij te vertelle da die me spoet na thopital was,
want die is blijkbaar zwanger van nen twilightbaby. Wa da moet voorstelle, k
zou et nie wete. Ma dus die kon mij ok al nie meer tege houde. Hop, Sinire en
ik naar Tibet
Daar aangekome, werde we ontvange door een of andere Giel. Da was echt
nen hele knappe en sympathieke gast, dus ik zag et al meteen zitte. Ma direct
wast al overduidelijk dat em alleen oog had voor Sinire, dus de hoop om oran
ooit te vergete was ook al weg. Later op den dag, hebbe we dan al wa meditatie
sessies gehad, en k moet zegge oe rapper dak ier weg ben oe liever.
Ma manne, k moet afsluite, want den Dalai Lama is gearriveerd.
