Zoals reeds gzegd konden wij niet zoals gepland, rechtstreeks van Cochabamba naar Villa Tunariu rijden omdat een wgverzakking door de regen alle verkeer onderbrak. Dus namen wij een vliegtuigticket naar Santa Cruz en daar werden wij opgewacht door een 4*4 van de Belgisch cooperatie en werden wij vijf uur lqter, oñ 23 uur, aan ons hotel afgezet in Villa Tunari. Ons hotel is mooi, gelegen in een tropische tuin<. <prachtige bedden en, ,s nachts een trpopisch onweer: Wij waren allen doordmoe maar toch sprong Stan in het zwembad. Hij was altijd al een waterrad. Alle andere kropen doodmoe in bed.
Villa Tunari is de fief van Evo morales. Hij leefde daar met de cocaleros, de boeren die coca verbouwen. Het is het amazone-gebied: tropisch vochtig en warm. De Belgische cooperatie heeft daar een uniek project om het bos- en woudbeheer door de Indiaanse gemeenschap te verbeteren. Een project met en door de syndikale en comunautaire structuren van de cocaleros. Het Amerikaanse vervolgingsbeleid van de coca en de cocaboeren wordt vervangen door een aanvaarden van de coca als trdaitionele cultuur; mogelijke verzerking van de coca naar cocaine wordt verhinderd door de organisatie van sociale controle van de instellingen van de boerengemeenschap (syndicaten en comumautaire structuren van cocaleros). Daarnaast steunt het project diezelfde instellingen van de boerengemeenschap opdat zij een beter woudbeheer realiseren. Dit project is de test voor een nieuwe Boliviaanse wetgeving waar de houtextractie niet meer op een totaal neoliberale wijze wordt toegelaten, maar waar deze extracte wordt beperkt en begeleid met herbebossing om mzo te komen tot duurzaam woudbestand.
Gerardo, de Boliviaanse projectdirecteur, gaf een boeiende powerpoint-uiteenzetting gestructureerd volgens het fameuze logisch kader, en met vraag en antwoord hadden wij 21 uurlater een zeer goed zicht op het project. Dan zijn wij samen met de experten van het project in de 4*4 gesprongen en bezochten wij de concrtete uitvoering van het project. De plaat van de in aanbouw zijnde houtzagerij, de pepinieres voor de boomplantjes, ... Een pluim voor de cocaleros die zegden dat zij met de Belgische hulp hun werk verbeteren om zo naast de nieuwe Boliviaane politieke arm ook een nieuwe Boliviaanse economische arm te kunnen uitbouwen. Ook een pluim voor de Belgische cooperatie. Daar zien wij concreet dat men ontwikkeling niet kan geven of krijgen maart dat men moet vechten en werken voor zijn eigen ontwikkeljng. Hulp kan daarbij nuttig zijn als de politieke wil van de regering van nhet land wil.
Om 16 uur stopten wij in een lokaal restaurant en na een prachtige lokale visschotel stapten wij verder oñ andere projectdelen te bezoeken. Alles werd afgebrokern door eem tropisch onweer waardoor onze 4*4 oñkeer maakten om ons in het hotel af te zetten.
Het enigste wat wij konden doen was de zwembroek aantrekken en in de rtegen het zwembadf in te duiken. Heerlijk zwemmen im de tropische regen.
Cochabamba: rencontre avec Gustavo et Carla, de la jeunesse communiste de Bolivia
Nous avons rencontre le jeune Gustavo, qui connait tres bien le PTB, Comac et Arlac, gràce a internet. Il nous a recus dans le local du Parti Communiste a Cochabamba, local petit et peu confortable, qui traduit les difficultes des organisations de gauche en Bolivie. La Jeunesse Communiste travaille surtout parmi la jeunesse etudiante des universites, entre autres avec des brigades de peintures murales. Gustavo nous a explique que le PCB soutient le MAS , Parti du President Evo Morales, mème s'il existe des divergences. Il fait donc campagne pour le "SI" au referendum du 25/01/09. Le PCB a eu un ministre de l'Education Nationale, et c'est sous sa direction que la campagne d'aphabetisation a ete menee a bien: le 20 decembre 2008, la Bolivie a ete decretee "Pays libre de l'analphabetisme". Nous voyons ce slogan ecrit sur de grandes affiches colorees partout en Bolivie. La Jeunesse Communiste s'integre dans les activites des jeunes du MAS, dans un but de formation et pour empècher que les jeunes servent de troupes de choc aux mouvememts d'extrème droite nombreux dans certaines regions du pays. Il y a eu une reorganisation dans le PCB, et beaucoup de jeunes occupent des postes importants dans le Parti mème, ce qui est un gage pour l'avenir. Gustavo est tres attache au PTB, il a lu la plupart des livres ecrits par Ludo Martens, et nous a fait promettre de lui envoyer "La Contre - Revolution de Velours" en espagnol. Ce que nous ferons des notre retour en Belgique. Claire
Een nacht en een dag reizen... Une nuit et un jour de voyage
Hier zijn we weer. Een zware reis achter de rug. We werden verwacht in Villa Tunari, in een woudproject van de Belgische cooperatie in Villa Tunari. Een nacht reizen in de bus vanuit La Paz naar Cochabamba, om dan verder te kunnen naar Villa Tunari. Door de hevige regen echter (regenseizoen) was een deel van de weg weggespoeld. Ramp, dan maar met eem binnenlandse vlucht verder naar Santa Cruz, waar een chauffeur van het project ons stond op te wachten voor een nieuwe tocht van 5u door het donkere Chapare. Maar we zijn er geraakt en zitten nu voor 2 dagen bij de cocaleros...
Twee dagen genieten aan het Titicacameer op 3880 m hoog- Deux jours profiter du lac Titicaca a 3880m hquteur
De hoogteziekte is toch toegslagen. Roos heeft hartkloppingen en hoofdpijn.Maar we drinken allemaal cocathee en smullem cocasnoepjes en dat gaat beter. Christiane haar knie doet het nog altijd. Het hart van Joris klopt maar moet toch kalmpjes aan doen. Stan is te dik om de bergen op te gaan. Lou, Claire en Riet stellen het wel, Gistermiddag toegkomen in Copacabama. Een prachtig hoteletje op een heuvel mey een zicht op het meer. We hadden honger. Maar de commodor in de mercadfo is heerlijk.Daar eet je tussen alle boliviaanse families forel, met sla en patatten en rijst en dit voor 1,5euro.Het is niet te doen. In de namiddag zijn stan en joris gaan varen, terwijl we de katedraal bezochten met de zo ge ëerde lieve vrouw. We beleefden er iets totaal surrealistisch. tientallen boliviaanse families kwamen er om hun auto te doen wijden, door een 'pastoor' mengeling van Inca en van Christendom. 'Te gek' zegt Christiane, 'wat een superstitie' zegt Lou... uiteindelijk wordt de auto gewijd met...bier. Maar dus honderden families komen een weekend over naar copocabama voor dit riyueel. 's Avonds zijn Lou en Clire en Riet de 'calvarieberg' gaan beklimmem, om de zonsondergang te bewonderen.Prachtig:
Aujourd'hui un jour en bateua sur le lac de Titicaca. Un guide nous accueille sur l'isla del sol. Une vrai montee vers les ruines de la culture de Tiwanaka, la culture de la populaiton indienne Bollivienne , avant la cuilture des Incas. Le guide est tres fier de cette culture historique liee avce des rituelles, L ísla Del Sol compte 3000 habitants qui y vivent sur une hauteur de 4000 m. Ils cultivent quand mème pas mal de legumes, les patates , pour leur propre consommation. Les ecoles sont la, l `'ècole primaire (29 et une ecole secundaire. Les enfants marchent 45 minutes dansla momtagne pour y arriver. Mais c'est un point essentiel pour la population. Lou, Claire et Riet traversent a pied toute l'ile, une marche de 3 heurse, dans la momtagne...c'etait dur. Entretemps Stan, Roos, Joris et Christiane, visitent encore une autre partie de l'ile, un petit village...Puis le retour parbateau, par les iles flottantes, des maisons construites sur et avec des roseaux. C'etait une ancienne tradition, des familles qui habitent sur le lac. Avec le gouvernemeñnt de Evo Morales, il y a des projets pour des jeunes de reconstruire de tels villages sur le lac. Ce projet donne une responsabilite aux jeunes et empechent l'emigration. Retour au Copacabana, heureusement le comodore de Mercado est encore ouvert et une nouvelle truite bien cuite nous attend.Mais nous sommes quand mème fatigues. Une nouvelle journee chargee nous attend demain. Mais le bom lit dans l`hotel nous donne un bon repos. Ce soir encore, un couple en voyage mondial va nous apprendre comment mettre facilement des photos sur notre blog. Alors, a partir de demain vous avz des photos. OK, bonne nuit.
Eerste zeer interessante ontmoetingen in La Paz. Premieres rencontres interessantes a La Paz
Zaterdag · januari. wat uitgerust, met de gids in de hand willen we toch enkele musea bezoeken. HLa Casa Murillo, is daarin de eerste keuze: Murillo was een kleurling die aan de oorsprong ligt van het verzet tegen kolonisatie en uitbuiting in Latijns Amerika.. Hij schreef de fameuze tekst "Deze vlam zal nooit doven".als oproep tot opstand in 1809, en werd daarop terechtgetsteld. Vandaar nu in januari, de start van de " bicentenaire" in Bolivia, een jaar van evenememtem om deze gebeurtenis bij elkeen in herinnering te brengen. Echter stonden we voor een gesloten deur. Maar er waren genoeg andere interessante kleine musea zoals over de goudrijkdom van de Inca·s, en over de oorlog tegen Chili en Peru oñtrent de toegang tot de zee: Ook heel wat vondsten van de Tiwanaku cultuur en de precolombiaanse periode.
Ondertussen na meermaals proberen eindelijk contact met Marcello Estrada, de vertegenwoordiger van de MAS in België en ons gebuur in Brussel, Je kan het niet geloven, maar Marcello is samen met Angela, zijn vrouw, in La Paz. Hij wacht ons op op plaza Murillo om samen naar zijn vader te gaan, de hoofdverantwoordelijke van de justitie in La Paz dus opniuew wonder boven wonder een verassing: Vader Estrada ontvangt ons op zijn bureel. Hij voert een immens gevecht tegen de corruptie in het gerechtsapparaat dat voor het grootste gedeelte in handen is van de oppositie tegen Evo Morales. Hij bereidt tevens het referndum voor, waarin hij vooral de nadruk legt op de bewustmaking van de bevolking tegen de enorme druk van de oligarchie(zoals in Santa Cruz en Sucre) die voor 95% de media in handen hebben. Bij een lekker maaltijd samen vertelt Marecello ons honderduit over de belangrijkste verwezenlijkingen van Evo Morales: strijd tegen analfabetisme, nationalisatie van energie, verhoging van sommige lonen met 18%,vernieuwde industrialisatie. Nu is het belangrijkste het stemmen van de nieuwe grondwet met daarin het behoud van de eenheid van het land, de strijd tegen racisme en discriñinatie, voor gelijke kansen.
Mais ce n·est pas fini: a 16h une visite a la famille de Walter de Bock et Irene Gonzales, des amis en Belgique. Avec le taxi nous montons vers le haut de La Paz (le quartier Villa Pabon). On y trouve une toute petite maison avec un tres grand coeur. Eleonore et Sofia racontent de leur travail (a l'ecole), des problemes de la mobilisation des gens pour le referendum pour contrecarrer les attaques de l'opposition, le probleme de la vie de tous les jours. Apres une bonne tasse de the de coca, de cafe et de pain sucre nous partons faire une tour dans le quartier et au mirador KiliKili d'ou nous avons une meveilleuse vue sur la ville de La Paz qui s'aggrandit a une vitesse enorme et qui donc a une construction de maison tres, tres anarchique.
Le soir nous rencontrons Guillermo Roelants. Un ancien cooperant ONG qui s'engage avec corps et ame dans le developpement des minerais naturels de la Bolivie. Il preparre avec nous notre visite au salar de Uyuni (dns deux semaines), ou il construit une usine pilote. On en parlera plua tard. Mais Guillermo est un homme qui pour la Bolivie et Evo Morales, est devenu une source de richesse durable et de developpement. Nous sommes tres tres content de l`avoir rencontre.
Na een reis van 32 uren zijn we geland in El Alto, 4200 meter hoog, en dit volledig zoals gepland. Het was er 6u45 plaatselijke tijd. Nog niet veel problemen met hoogteziekte.Toch wel wat moe. Een eerste bezoek aan het centrum van La Paz met oa een bezoek aan het Murilloplein, een legendarisch plein met het parlement en het presidentieel paleis.
Murillo was een kleurling die zich in 1809 beriep op de idealen van de Franse revolutie en de bevolking opriep tot verzet. Hij lag aan de basis van een onafhankelijk Latijns Amerika. Op het plein is de "proclamatie van Murillo" gebeiteld met de fameuze zin: " De toorts die ik hier aansteek zal niemand doven". Op die plaats werd ook in 1946 President Villaroel opgehangen aan een lantaarnpaal. Hij was een progressieve militair die de macht van de mijnuitbaters wilde terugschroeven.
Nadien vonden we een heel mooi eethuis, en troffen er, hoe was dit mogelijk, een zeer goede Boliviaanse vriend van ons, Jean Paul Guevara, aan. Wat een onverwacht weerzien! We bellen met elkaar nog deze avond. De eerste zware regenbui trok over La Paz. Maar we liepen toch nog een uurtje door de kleine winkelstraatjes waar de Indiaanse vrouwen overal standjes optrekken.
Apres un voyage de 32 heures, nous sommes atterris a El Alto, 4200 m de hauteur, C·etait parfait. C´ etait 6u45 temps local. Pas encore beaucoup de problemes avec le mal d´hauteur. Mais quand même un peu fatigue. Une premiere visite au centre de La Paz. avec ea. une visite de la place Murillo, une place legendaire avec le parlement et le palais presidentiel.
Murillo etait un metisse qui en 1809 se basait sur les ideaux de la Revolution francaise et qui appelait le peuple a resister. Il etait a la base de l'independance de l'Ameriaue Latine. Sur la place on retrouve " la proclamation de Murillo" avec la fameuze phrase " Le flambeau que j'allume ne sera eteint par personne". Sur cette même place fut pendu en 1946 le President Villaroel a la lanterne aui est devenue un monument national. Il etait un militair progressiste qui voulait reduire le pouvoir des exploitants des mines:
Apres nous avons trouve un beau restaurant, et on y rencontrait, comment etait ce possible, un tres grand ami de nous, Jean Paul Guevara. Quelle rencontre de surprise! On se telephonera encore ce soir. La premiere grande pluie traversait La Paz. Mais on se promenait encore une petite heure dans les ruelles ou les femmes indiennes ont leurs petis stands.
Nadien vonden we een heel mooi eethuis, en troffen er, hoe was dit mogelijk, een zeer goede Boliviaanse vriend van ons, Jean Paul Guevara, aan. Wat een onverwacht weerzien! We bellen met elkaar nog deze avond. De eerste zware regenbui trok over La Paz. Maar we liepen toch nog een uurtje door de kleine winkelstraatjes waar de Indiaanse vrouwen overal standjes optrekken.
Avec notre coeur en Palestine - Met ons hart in Palestina
We bereiden verder onze reis voor. Maar ondertussen gebeuren er verschrikkelijke dingen in Palestina. Daar gaan nu onze gedachten naar toe. We roepen volop op om te komen betogen woensdag 31 december, voor het nieuwe jaar begint, in solidariteit met het verzet van het Palestijnse volk. Het is nodig. We zullen er ook over getuigen als we in Bolivië zijn. Ondertussen komen er meer en meer berichten toe uit Bolivië. We worden er verwacht.
Nous préparons de jour en jour notre voyage. mais entretemps il se passe des choses terribles en Palestine. Nos pensées vont vers ce peuple palestinien. Nous appellons de toute force pour venir manifester mercredi 31 décembre, juste avant le nouvel an, en solidarité avec la résistance du peuple palestinien. C'est nécessaire. Nous témoignerons aussi en Bolivie sur cette lutte. Et de plus en plus de messages nous arrivent de Bolivie, on nous attends là bas.
Het wordt aftellen geblazen, maar nog 6 dagen wachten. Ondertussen komen de emails vanuit Bolivia binnen: ze verwachten ons daar. Ook berichten over spanningen in Santa Cruz. De referendumcampagne is in volle gang. Maar nu nog met onze kop in Brussel. Hier is nog veel te doen.
On commence à compter les jours, encore 6 jours d'attente. Entertemps les e mails venant de la Bolivie arrivent, ils nous attendent. Aussi des messages sur des tensions à Santa Cruz. La campagne du référendum est en cours.Mais notre tête est encore à Bruxelles. On a encore beaucoup à faire ici sur place.
Bolivia 2009 We vertrekken binnen 7 dagen, nous partons dans 7 jours
Welkom op 'onze' website. 'Onze', ja we zijn met 7 die op 1 januari vertrekken naar Bolivia. We trekken meer dan 3 weken rond, en zullen een heel belangrijk moment meemaken: het referendum omtrent de nieuwe grondwet. We hopen jullie regelmatig nieuws te kunnen brengen, als we tijd hebben en de nodige infrastructuur. Maar het wordt spannend. Het wordt een solidariteitsreis met een volk dat zijn land heropbouwt.
Bienvenue à 'notre site. 'Notre' oui, nous sommes avec 7 qui partent en groupe vers la Bolivie, le 1 janvier. Nous parcourons le pays en plus que 3 semaines, et nous participerons à un moment très important: le référendum pour la nouvelle constitution. Nous espérons de pouvoir vous envoyer des nouvelles très régulièrement, si nous trouvons le temps et l'infrastructure nécessaire. Mais ce sera passionant. Ce voyage est un voyage de solidarité avec un peuple qui reconstruit son pays.
Onze beste Kerstgroeten nog aan elkeen, nos meilleurs voeux de Noël encore à vous tous, Roos en Stan, Claire, Christiane, Joris, Lou en Riet
