Zoals reeds gzegd konden wij niet zoals gepland, rechtstreeks van Cochabamba naar Villa Tunariu rijden omdat een wgverzakking door de regen alle verkeer onderbrak. Dus namen wij een vliegtuigticket naar Santa Cruz en daar werden wij opgewacht door een 4*4 van de Belgisch cooperatie en werden wij vijf uur lqter, oñ 23 uur, aan ons hotel afgezet in Villa Tunari. Ons hotel is mooi, gelegen in een tropische tuin<. <prachtige bedden en, ,s nachts een trpopisch onweer: Wij waren allen doordmoe maar toch sprong Stan in het zwembad. Hij was altijd al een waterrad. Alle andere kropen doodmoe in bed.
Villa Tunari is de fief van Evo morales. Hij leefde daar met de cocaleros, de boeren die coca verbouwen. Het is het amazone-gebied: tropisch vochtig en warm. De Belgische cooperatie heeft daar een uniek project om het bos- en woudbeheer door de Indiaanse gemeenschap te verbeteren. Een project met en door de syndikale en comunautaire structuren van de cocaleros. Het Amerikaanse vervolgingsbeleid van de coca en de cocaboeren wordt vervangen door een aanvaarden van de coca als trdaitionele cultuur; mogelijke verzerking van de coca naar cocaine wordt verhinderd door de organisatie van sociale controle van de instellingen van de boerengemeenschap (syndicaten en comumautaire structuren van cocaleros). Daarnaast steunt het project diezelfde instellingen van de boerengemeenschap opdat zij een beter woudbeheer realiseren. Dit project is de test voor een nieuwe Boliviaanse wetgeving waar de houtextractie niet meer op een totaal neoliberale wijze wordt toegelaten, maar waar deze extracte wordt beperkt en begeleid met herbebossing om mzo te komen tot duurzaam woudbestand.
Gerardo, de Boliviaanse projectdirecteur, gaf een boeiende powerpoint-uiteenzetting gestructureerd volgens het fameuze logisch kader, en met vraag en antwoord hadden wij 21 uurlater een zeer goed zicht op het project. Dan zijn wij samen met de experten van het project in de 4*4 gesprongen en bezochten wij de concrtete uitvoering van het project. De plaat van de in aanbouw zijnde houtzagerij, de pepinieres voor de boomplantjes, ... Een pluim voor de cocaleros die zegden dat zij met de Belgische hulp hun werk verbeteren om zo naast de nieuwe Boliviaane politieke arm ook een nieuwe Boliviaanse economische arm te kunnen uitbouwen. Ook een pluim voor de Belgische cooperatie. Daar zien wij concreet dat men ontwikkeling niet kan geven of krijgen maart dat men moet vechten en werken voor zijn eigen ontwikkeljng. Hulp kan daarbij nuttig zijn als de politieke wil van de regering van nhet land wil.
Om 16 uur stopten wij in een lokaal restaurant en na een prachtige lokale visschotel stapten wij verder oñ andere projectdelen te bezoeken. Alles werd afgebrokern door eem tropisch onweer waardoor onze 4*4 oñkeer maakten om ons in het hotel af te zetten.
Het enigste wat wij konden doen was de zwembroek aantrekken en in de rtegen het zwembadf in te duiken. Heerlijk zwemmen im de tropische regen.
Cochabamba: rencontre avec Gustavo et Carla, de la jeunesse communiste de Bolivia
Nous avons rencontre le jeune Gustavo, qui connait tres bien le PTB, Comac et Arlac, gràce a internet. Il nous a recus dans le local du Parti Communiste a Cochabamba, local petit et peu confortable, qui traduit les difficultes des organisations de gauche en Bolivie. La Jeunesse Communiste travaille surtout parmi la jeunesse etudiante des universites, entre autres avec des brigades de peintures murales. Gustavo nous a explique que le PCB soutient le MAS , Parti du President Evo Morales, mème s'il existe des divergences. Il fait donc campagne pour le "SI" au referendum du 25/01/09. Le PCB a eu un ministre de l'Education Nationale, et c'est sous sa direction que la campagne d'aphabetisation a ete menee a bien: le 20 decembre 2008, la Bolivie a ete decretee "Pays libre de l'analphabetisme". Nous voyons ce slogan ecrit sur de grandes affiches colorees partout en Bolivie. La Jeunesse Communiste s'integre dans les activites des jeunes du MAS, dans un but de formation et pour empècher que les jeunes servent de troupes de choc aux mouvememts d'extrème droite nombreux dans certaines regions du pays. Il y a eu une reorganisation dans le PCB, et beaucoup de jeunes occupent des postes importants dans le Parti mème, ce qui est un gage pour l'avenir. Gustavo est tres attache au PTB, il a lu la plupart des livres ecrits par Ludo Martens, et nous a fait promettre de lui envoyer "La Contre - Revolution de Velours" en espagnol. Ce que nous ferons des notre retour en Belgique. Claire
Een nacht en een dag reizen... Une nuit et un jour de voyage
Hier zijn we weer. Een zware reis achter de rug. We werden verwacht in Villa Tunari, in een woudproject van de Belgische cooperatie in Villa Tunari. Een nacht reizen in de bus vanuit La Paz naar Cochabamba, om dan verder te kunnen naar Villa Tunari. Door de hevige regen echter (regenseizoen) was een deel van de weg weggespoeld. Ramp, dan maar met eem binnenlandse vlucht verder naar Santa Cruz, waar een chauffeur van het project ons stond op te wachten voor een nieuwe tocht van 5u door het donkere Chapare. Maar we zijn er geraakt en zitten nu voor 2 dagen bij de cocaleros...
Twee dagen genieten aan het Titicacameer op 3880 m hoog- Deux jours profiter du lac Titicaca a 3880m hquteur
De hoogteziekte is toch toegslagen. Roos heeft hartkloppingen en hoofdpijn.Maar we drinken allemaal cocathee en smullem cocasnoepjes en dat gaat beter. Christiane haar knie doet het nog altijd. Het hart van Joris klopt maar moet toch kalmpjes aan doen. Stan is te dik om de bergen op te gaan. Lou, Claire en Riet stellen het wel, Gistermiddag toegkomen in Copacabama. Een prachtig hoteletje op een heuvel mey een zicht op het meer. We hadden honger. Maar de commodor in de mercadfo is heerlijk.Daar eet je tussen alle boliviaanse families forel, met sla en patatten en rijst en dit voor 1,5euro.Het is niet te doen. In de namiddag zijn stan en joris gaan varen, terwijl we de katedraal bezochten met de zo ge ëerde lieve vrouw. We beleefden er iets totaal surrealistisch. tientallen boliviaanse families kwamen er om hun auto te doen wijden, door een 'pastoor' mengeling van Inca en van Christendom. 'Te gek' zegt Christiane, 'wat een superstitie' zegt Lou... uiteindelijk wordt de auto gewijd met...bier. Maar dus honderden families komen een weekend over naar copocabama voor dit riyueel. 's Avonds zijn Lou en Clire en Riet de 'calvarieberg' gaan beklimmem, om de zonsondergang te bewonderen.Prachtig:
Aujourd'hui un jour en bateua sur le lac de Titicaca. Un guide nous accueille sur l'isla del sol. Une vrai montee vers les ruines de la culture de Tiwanaka, la culture de la populaiton indienne Bollivienne , avant la cuilture des Incas. Le guide est tres fier de cette culture historique liee avce des rituelles, L ísla Del Sol compte 3000 habitants qui y vivent sur une hauteur de 4000 m. Ils cultivent quand mème pas mal de legumes, les patates , pour leur propre consommation. Les ecoles sont la, l `'ècole primaire (29 et une ecole secundaire. Les enfants marchent 45 minutes dansla momtagne pour y arriver. Mais c'est un point essentiel pour la population. Lou, Claire et Riet traversent a pied toute l'ile, une marche de 3 heurse, dans la momtagne...c'etait dur. Entretemps Stan, Roos, Joris et Christiane, visitent encore une autre partie de l'ile, un petit village...Puis le retour parbateau, par les iles flottantes, des maisons construites sur et avec des roseaux. C'etait une ancienne tradition, des familles qui habitent sur le lac. Avec le gouvernemeñnt de Evo Morales, il y a des projets pour des jeunes de reconstruire de tels villages sur le lac. Ce projet donne une responsabilite aux jeunes et empechent l'emigration. Retour au Copacabana, heureusement le comodore de Mercado est encore ouvert et une nouvelle truite bien cuite nous attend.Mais nous sommes quand mème fatigues. Une nouvelle journee chargee nous attend demain. Mais le bom lit dans l`hotel nous donne un bon repos. Ce soir encore, un couple en voyage mondial va nous apprendre comment mettre facilement des photos sur notre blog. Alors, a partir de demain vous avz des photos. OK, bonne nuit.
Eerste zeer interessante ontmoetingen in La Paz. Premieres rencontres interessantes a La Paz
Zaterdag · januari. wat uitgerust, met de gids in de hand willen we toch enkele musea bezoeken. HLa Casa Murillo, is daarin de eerste keuze: Murillo was een kleurling die aan de oorsprong ligt van het verzet tegen kolonisatie en uitbuiting in Latijns Amerika.. Hij schreef de fameuze tekst "Deze vlam zal nooit doven".als oproep tot opstand in 1809, en werd daarop terechtgetsteld. Vandaar nu in januari, de start van de " bicentenaire" in Bolivia, een jaar van evenememtem om deze gebeurtenis bij elkeen in herinnering te brengen. Echter stonden we voor een gesloten deur. Maar er waren genoeg andere interessante kleine musea zoals over de goudrijkdom van de Inca·s, en over de oorlog tegen Chili en Peru oñtrent de toegang tot de zee: Ook heel wat vondsten van de Tiwanaku cultuur en de precolombiaanse periode.
Ondertussen na meermaals proberen eindelijk contact met Marcello Estrada, de vertegenwoordiger van de MAS in België en ons gebuur in Brussel, Je kan het niet geloven, maar Marcello is samen met Angela, zijn vrouw, in La Paz. Hij wacht ons op op plaza Murillo om samen naar zijn vader te gaan, de hoofdverantwoordelijke van de justitie in La Paz dus opniuew wonder boven wonder een verassing: Vader Estrada ontvangt ons op zijn bureel. Hij voert een immens gevecht tegen de corruptie in het gerechtsapparaat dat voor het grootste gedeelte in handen is van de oppositie tegen Evo Morales. Hij bereidt tevens het referndum voor, waarin hij vooral de nadruk legt op de bewustmaking van de bevolking tegen de enorme druk van de oligarchie(zoals in Santa Cruz en Sucre) die voor 95% de media in handen hebben. Bij een lekker maaltijd samen vertelt Marecello ons honderduit over de belangrijkste verwezenlijkingen van Evo Morales: strijd tegen analfabetisme, nationalisatie van energie, verhoging van sommige lonen met 18%,vernieuwde industrialisatie. Nu is het belangrijkste het stemmen van de nieuwe grondwet met daarin het behoud van de eenheid van het land, de strijd tegen racisme en discriñinatie, voor gelijke kansen.
Mais ce n·est pas fini: a 16h une visite a la famille de Walter de Bock et Irene Gonzales, des amis en Belgique. Avec le taxi nous montons vers le haut de La Paz (le quartier Villa Pabon). On y trouve une toute petite maison avec un tres grand coeur. Eleonore et Sofia racontent de leur travail (a l'ecole), des problemes de la mobilisation des gens pour le referendum pour contrecarrer les attaques de l'opposition, le probleme de la vie de tous les jours. Apres une bonne tasse de the de coca, de cafe et de pain sucre nous partons faire une tour dans le quartier et au mirador KiliKili d'ou nous avons une meveilleuse vue sur la ville de La Paz qui s'aggrandit a une vitesse enorme et qui donc a une construction de maison tres, tres anarchique.
Le soir nous rencontrons Guillermo Roelants. Un ancien cooperant ONG qui s'engage avec corps et ame dans le developpement des minerais naturels de la Bolivie. Il preparre avec nous notre visite au salar de Uyuni (dns deux semaines), ou il construit une usine pilote. On en parlera plua tard. Mais Guillermo est un homme qui pour la Bolivie et Evo Morales, est devenu une source de richesse durable et de developpement. Nous sommes tres tres content de l`avoir rencontre.
