Ik ben Cindy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cinneke.
Ik ben een vrouw en woon in Steenokkerzeel (Belgie) en mijn beroep is administratief bediende.
Ik ben geboren op 29/10/1976 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen , internet , mijn kids , .....
Voor 13/2 wist ik niet dat mijn leven plots zo anders zou zijn ...
boezemverhalen
mijn onzekerheid
28-06-2012
weer een beetje gerustgesteld
Gisteren heb ik een brief ontvangen van mijn gynaecologe : Wij menen u te mogen geruststellen dat de CT scan van de hersenen geen letsels toont. ( echt een hele opluchting ! Maar van waar komt die pijn dan die ik bijna elke dag ervaar ? OK ik ben heel blij dat er daar niks zit, wetende dat mijn tante overleden is aan een hersentumor :-( ) Dan stond er ook in de brief : De radioloog heeft een punctie uitgevoerd in het goed afgelijnd structuurtje in de linker borst wij zullen niet nalaten u hiervan op de hoogte te brengen van het resultaat .... Nog wachten dus ....
Reacties op bericht (1)
04-07-2012
Niets is zoals voorheen
Hey Cinneke, had een tijdje je blog niet gelezen en zie nu dat je weer wat achter de rug hebt.... Ik begrijp je wel hoor, bij wat je ook voelt, telkens is er weer die ongerustheid. Maar goed dat je een biopsie hebt laten uitvoeren! Je mag niet met zo'n dingen blijven rondlopen, in je onderbewustzijn laat het je toch niet los! En ja, bij het minste denk je weer aan die stomme K... Het zal altijd met ups en downs gaan, daar ben ik ook weer achter gekomen. Een weekje voor ik terug aan het werk ging, kreeg ik plots pijn in mijn linkervoet, zomaar, er was niets gebeurd. De dag erna toch nog niet naar de dokter gegaan maar een dagje later had ik geen keuze want mijn voet was helemaal opgezwollen. De huisarts dacht aan een ontsteking, dus voet laten rusten en ontstekingsremmers nemen. Maar na een paar dagen zag het er alleen maar slechter uit, kon er haast niet meer op stappen. Dus toch maar naar de radioloog en een foto + echo laten nemen, bleek het een stressfractuur te zijn (een kleine barst tussen mijn 2de en 3de teen). Gedurende 6 weken niet op lopen... kon gerust zonder gips zei hij maar na 1 weekje proberen zat er toch niet anders op dan in te gipsen en dan was het maar behelpen met krukken en een rolstoel gedurende 2 weken. Sedert maandag heb ik nu een loopgips, terug voor 2 weken en dan terug laten nakijken... En ja, dadelijk werd er ook nagekeken of het soms niet die vervelende K... was die misschien mijn bot had aangetast. Gelukkig maar, dat is niet het geval! Maar op zo'n momenten besef je dat je nooit meer echt gerust bent. Ik had ook net een echo laten nemen van mijn lever omdat een lotgenootje van de Kanactief ook hervallen is (uitzaaiingen in de lever). Bij mij is alles toch ok met mijn lever, maar telkens als iemand uit je buurt wat overkomt, dan besef je dat het een kwestie van geluk hebben is en niets kan je verzekeren dat je zelf niets meer overkomt... We hebben geen keuze Cinneke, we moeten er telkens weer door, hopen dat het nooit meer terugkomt en ondertussen van elke dag zoveel mogelijk genieten. En inderdaad, luisteren naar je lichaam, ben je moe, rust dan, verzorg je goed!
