Ik ben Cindy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cinneke.
Ik ben een vrouw en woon in Steenokkerzeel (Belgie) en mijn beroep is administratief bediende.
Ik ben geboren op 29/10/1976 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen , internet , mijn kids , .....
Voor 13/2 wist ik niet dat mijn leven plots zo anders zou zijn ...
Alles is goed verlopen tijdens de begrafenis van Marc zijn vader , bedankt aan al de mensen die er speciaal voor ons aanwezig waren ! De pastoor had het over een bootje en stil water , een zorgeloos leven, ik heb regelmatig toch eens aan onze situatie moeten denken en telkens kreeg ik het dan moeilijk. Marc die hielt zich heel sterk en Jenno ook (nu weet ik van wie hij dit heeft ) , Jari die kreeg het moeilijk toen mams en paps voorbij kwamen, hij wou geen zakdoek in het begin maar dan heb ik hem er maar eentje gegeven. (nu weet ik ook van wie hij dat dan heeft ;-) ) . Tijdens de koffietafel ook weer veel mensen gezien die we al lang niet meer gezien hadden, best vermoeiend zo met iedereen een babbelke doen. Na de koffietafel zijn we nog even naar het kerkhof gegaan met mijn schoonbroer en schoonzus en de kids. Het was er heel mooi met al die bloemen. Daarna zijn we ook nog een bezoekje gaan brengen aan Moeke( de moeder van Marc zijn vader) in het rusthuis, ze was blij ons te zien, ze is niet naar de begrafenis geweest, ze is niet zo goed te been en al die emoties zouden niet zo goed zijn voor haar. Ze hield zich kranig en ik hoop dat ze er snel door komt want het zal wel niet makkelijk zijn als moeder als je eerst je zoon moet afgeven, normaal geeft een zoon eerst zijn moeder af hé. Na dit alles was ik heel blij dat ik thuis was, ik was stikkapot ... en ben dan ook onmiddelijk in de zetel gekropen en vrij vroeg in mijn bed. Dit keer heb ik wel de hele nacht doorgeslapen.
Het is moeilijk om de slaap te vatten, ik ben verpicht op mijn rug te slapen terwijl ik altijd op mijn rechtse kant slaap. Dit gaat nu niet want dan trekken de hechtingen onder mijn oksel en aan mijn borst. Dan zit ik ook met die BH die ik dag en nacht moet dragen, probeer het maar eens zelf slapen met een BH en dan ook nog eens die sexy witte kousen die rond mijn benen spannen , ach het is allemaal voor een goed doel. Morgen is de begrafenis van Marc zijn vader, dit heeft er misschien ook wel mee te maken natuurlijk. Gisteren gaan groeten en toch wel weer verschoten van hoe hij zo verranderd was, het was net iemand anders ... Ik ben hier ook heel slecht in, normaal doe ik dit niet maar nu kon ik echt niet anders. Ik ben dan wel niet bij Marc aan de kist blijven staan, dit was veel te moeilijk. Handje schudden deed ook geen deugd , het is allemaal zo dubbel hé ik ben nog mijn ziekte aan het verwerken (of proberen toch)en dan dit allemaal erbij, ik weet het je hebt dit niet te kiezen en men zegt altijd : na regen komt zonneschijn ... laat de zon maar snel terug schijnen dan.
Ik voel me al veel beter vandaag, ik kan mijn arm al wat meer gebruiken. Ik kreeg de raad van Petra (een lotgenootje) om mij er niet te veel naar te houden want anders moet ik naar de kine achteraf. Ik ga haar wijze raad zeker opvolgen "thanks Petra ;-) "! Ik heb een zalig badje genomen deze morgen en nu is de ontsmettingskleur zo wat allemaal van mijn lijf en ruik ik toch weer fris . Mijn haar heb ik ook kunnen wassen en drogen, ik zie er terug wat fatsoenlijk uit nu ... Over haar gesproken ... ik ben op zoek gegaan naar van die kappers die pruiken maken en sjaaltjes verkopen voor tijdens de chemo. Ik heb me geinformeerd en van de mutualiteit krijg je hier een bedrag van terugbetaald, misschien ook van de hospitalisatieverzekering dus waarom zou ik er dan geen aanschaffen ... dit moet je nu al regelen want dan kunnen ze zo goed mogelijk je eigen haar imiteren al wil ik anders wel lange lokken hoor ;-) , daar geraak ik nu toch nooit aan.
Vrijdag wordt Marc zijn papa begraven, dit zal nog een zware dag worden. Ik hoop dat ik in deftige kleren kan want met mijn arm is dat niet zo makkelijk maar tegen vrijdag zal het nog wel iets beter gaan hoop ik.
S'morgens mocht ik proberen recht te staan, dit ging goed dus kon ik eindelijk terug zelf naar de wc ;-) Rond 8u30 kreeg ik mijn ontbijt, 2 bokes met confituur + thee, dit heeft echt gesmaakt ! Het was dan ook al meer dan 30u geleden dat ik nog gegeten had. Dan zijn ze mijn benen komen wassen, hier kan ik moeilijk zelf aan maar de rest heb ik dan zelf gewassen Ik heb niet veel pijn , gewoon wat een trekkerig gevoel in mijn oksel. Ik ben bezoekjes gaan brengen aan mijn lotgenootjes die ook geopereerd werden gisteren. We waren met 5 in totaal ... Rond 14u mochten we het ziekenhuis verlaten. Nu komt er om de dag een verpleegster om de wondes te verzorgen en dit tot 29/3 als ik terug op controle moet.
Om 7 u moesten we in het ziekenhuis zijn voor de inschrijving (we waren er niet alleen ) Rond 9u heb ik mijn kamer toegewezen gekregen en rond 10u moest ik naar de radiologe voor een markering waar het knobbeltje zich bevind zodat de dokter niet moest zoeken tijdens de operatie. Ik kreeg dan ook een spuit voor het sentinelonderzoek( zo vinden ze de sentinelklier (hoofdklier in de oksel waar de uitzaaiingen eerst naartoe kunnen) ). Dit moest min 3u inwerken. Om 13u stonden de verpleegsters klaar met mijn sexy kousen en een kleedje. Ik kreeg een pilletje om rustig te worden (ik was wel rustig op mijn eigen maar allee) . Toen ik op de klok keek in de operatiekamer was het iets voor 14u , Dr De Rop kwam nog even dag zeggen voor ze eraan begon , ik heb gevraagd om het goed te doen en vanaf dan ... BLACK OUT Toen ik wakker werd in de ontwaakzaal had ik pijn en er knelde iets enorm onder mijn arm. Ik heb dan zo goed als ik kon gevraagd of er een okselruiming is gebeurd of niet en de verpleegster zei van niet OEF ....(Cava kreeg ik toen nog niet maar ik had er wel zin in op dat moment ;-) ) Ze gaan die klieren nu nog wel verder onderzoeken samen met het knobbeltje, 29/3 moet ik terug voor de uitslag. (kaarsjes klaarhouden die dag aub ;-) ) Rond 17u was ik op mijn kamer, ik vroeg onmiddelijk aan Marc hoe het met zijn vader ging maar die was in tussentijd overleden . (In hetzelfde ziekenhuis , toch wel een beetje raar...) Ik was nog erg suf en sliep terug een tijdje. Om 19u had ik bezoek van mams en paps en de kids, ik was blij dat ik hen zag! Ze hadden mooie witte tulpen (mijn lievelingsbloemen) bij en een mooie tekening. Ik mocht een beetje drinken van de verpleegster, ik had zo een dorst dat ik een beetje veel dronk en ... ja alles kwam er terug uit. Nu kon ik die beloofde pudding ook wel vergeten . Rond 20u was iedereen weg en niet veel later sliep ik weer, s'nachts ben ik veel wakker geweest, ze kwamen mijn bloeddruk nemen , bakster vervangen, iets tegen de pijn geven , om 6u bloed nemen , ... ik moest ook heel veel plassen maar mocht niet uit bed dus moest ik op de pan (met dank aan de verpleegster die wel 5x is moeten komen hiervoor).
) , Jari die kreeg het moeilijk toen mams en paps voorbij kwamen, hij wou geen zakdoek in het begin maar dan heb ik hem er maar eentje gegeven. (nu weet ik ook van wie hij dat dan heeft ;-) ) .
en dan ook nog eens die sexy witte kousen die rond mijn benen spannen 
, ach het is allemaal voor een goed doel.
, het is allemaal zo dubbel hé ik ben nog mijn ziekte aan het verwerken (of proberen toch)en dan dit allemaal erbij, ik weet het je hebt dit niet te kiezen en men zegt altijd : na regen komt zonneschijn ... laat de zon maar snel terug schijnen dan.
Bedankt allemaal voor de lieve mailtjes en berichtjes hier op mijn blog !
