Ik ben Cindy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cinneke.
Ik ben een vrouw en woon in Steenokkerzeel (Belgie) en mijn beroep is administratief bediende.
Ik ben geboren op 29/10/1976 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen , internet , mijn kids , .....
Voor 13/2 wist ik niet dat mijn leven plots zo anders zou zijn ...
boezemverhalen
mijn onzekerheid
24-02-2012
Terug van weggeweest
Wij zijn net terug van een deugddoende vakantie in cochem (Duitsland ) aan de moezel.
Even ertussenuit ... Met de kids ,schoonbroer, schoonzus en hun kids. We hadden mooi weer, het huisje was dik in orde, de omgeving heel mooi en het eten lekker ( dat was minder voor mijn dieet :-( ) dinsdag durf ik niet op de weegschaal te gaan staan bij WW ... Ik zal er maar weer aan werken nu ik terug thuis ben.
Ik ben thuisgekomen met een vervelende kriebelhoest, ik hoop dat dit weer snel overgaat !
Ik heb in Duitsland een nare droom gehad, ik droomde dat ik uitzaaiingen had in mijn buik, ik kon niet meer genezen ... man man gelukkig was dit maar een droom !!! Ik blijf er toch steeds mee bezig met die stomme K.... , je wil dit achter je laten maar toch wordt je er steeds mee geconfronteerd .
In ons huisje hadden we een sauna, normaal mag ik door mijn okselruiming niet meer in de sauna , mijn kinesiste zei dat het wel kon als ik een natte handdoek rond mijn arm draaide. Mooi zicht moet ik zeggen maar het heeft deugd gedaan :-).
Reacties op bericht (1)
29-02-2012
Een ander leven...
Ja Cinneke, hoe je het ook draait of keert, die kanker houdt je altijd bezig, daar heb je gelijk in. En zeker als je je eventjes niet goed voelt, dan is dat ook het eerste waar je mee bezig bent. Het meest vervelende vind ik dat ik het gevoel heb alsof ik mijn eigen lichaam niet meer vertrouw. Vroeger wachtte ik sowieso altijd om naar de dokter te gaan en dat was ook geen probleem. Maar nu zit dit ook altijd in mijn achterhoofd "wacht niet te lang, je weet maar nooit..." En ik wil dan ook niet om de haverklap bij de dokter staan, alhoewel, mijn huisarts heeft hier heel veel begrip voor, maar toch... En zolang ze je behandelen, dan ben je bezig, je wordt ook konstant opgevolgd, maar nu moet je terug verder zoals voorheen en dat is het moeilijkste. Toch kunnen we niet anders dan verder gaan en blij zijn voor elke dag die er is, de ene dag wat beter dan de andere, de ene dag wat makkelijker dan de andere...
