Ik ben Cindy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cinneke.
Ik ben een vrouw en woon in Steenokkerzeel (Belgie) en mijn beroep is administratief bediende.
Ik ben geboren op 29/10/1976 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen , internet , mijn kids , .....
Voor 13/2 wist ik niet dat mijn leven plots zo anders zou zijn ...
boezemverhalen
mijn onzekerheid
02-08-2011
Een zonnige dag met een donker kantje
Alles is best ok met me ... enkel nog buikkrampen maar ik denk dat die vuiligheid uit mijn lichaam wil en ik daarom zo veel naar toilet moet ;-)
Deze middag op mijn ligzetel in de schaduuw in slaap gevallen, ik had het nodig ;-)
Ik heb juist een lotje aan de lijn gehad, ze heeft niet zo goed nieuws gekregen en ik ben er zelf ook even niet goed van ... konden we haar maar helpen maar buiten een luisterend oor kunnen we haar niet veel bieden ... :-(
We begrijpen elkaar beter dan andere mensen die dit zelf niet meemaken als het over chemo enz gaat maar toch is het nog voor iedereen verschillend ...
Reacties op bericht (2)
03-08-2011
veel moed mie!
pfff,niet leuk om slecht nieuws te horen van een lotje...maar idd élke persoon is anders net zoals de resultaten !we duimen dat voor jou alles weer zal worden zoals vroeger,alleen nog beter!kben zaterdag naar de begrafenis geweest van een vriendin/kollega haar ventje.Hadden twee jaar verbouwd,net getrouwd,sinds enkele weken in hun nieuwe huisje,bezig met kindjes, ...vertrokken daags erna op huwelijksreis,...in al zijn ijver wilde hij nog iets ah dak afwerken,maar viel...twee maal geopereerd,maar helaas,gestorven .Zo erg ...dat meisje heeft niemand meer,geen grootouders,geen ouders,geen broer of zus,en nu geen man meer...wat is het leven un-fair,en tegelijkertijd weer een wake-up call voor ons allemaal!veel moed met het bestrijden van dat rotte monster,maar kweet dat je het kan!yes you can!;)))vx
03-08-2011 om 18:32
geschreven door BESSENDORFFER
Helaas, maar waar...
Inderdaad Cinneke, als je dit zelf meemaakt is het toch wel heel anders, zowel voor jezelf als voor anderen... Het is soms dansen op een slappe koord. Je hoopt voor jezelf alleen maar op het beste maar als je dan minder goed nieuws hoort bij een lotgenote, dan besef je dat het toch echt menens is en dan ben je weer een beetje verloren. We leven in een tijd waar heel wat kan, maar nog steeds niet alles. En het enige wat je kan doen is een luisterend oor bieden of op een of andere manier steunen. Maar zolang we dit kunnen, moeten we dat ook gewoon doen en vooral niet vergeten hoe belangrijk dit is! Toch blij te horen dat het betrekkelijk goed met je gaat, nog eventjes doorbijten en chemo 5 zit er weer op!!!
