Jonathan Blondel is één van de sterkhouders van Club Brugge geworden. Ook met blauw-zwart gaat het in stijgende lijn. Volgens Blondel ligt dat aan het systeem. "Met drie spitsen spelen past het best bij Club", weet de middenvelder.
"Sinds we dat systeem spelen, kwam er een klik: iedereen werkt keihard voor elkaar. Bovendien bracht Sonck ervaring in de ploeg en scoort hij belangrijke doelpunten", aldus Blondel. (HNB)
"Zelf concentreer ik me nu in de eerste plaats op mijn defensieve taken en kies ik de momenten uit om naar voor te gan. Ik merk nu wel dat ik de ervaring van de voorbije jaren in de competitie en in Europa meedraag."
Blondel denkt nog niet aan de nationale ploeg. "Ik wil eerst een heel seizoen lang bij Club op niveau spelen en dan hopelijk naar de Olympische Spelen. Club is momenteel mijn enige zorg."
Morgenavond speelt Club zijn eerste van vier opeenvolgende opdrachten in Jan Breydel. Tegen fusieploeg Zulte/Waregem komt Leko zeker niet in actie wegens geelgeschorst. Ook Chavez en Salou halen de selectie niet. Klukowski (foto) eist na een gele schorsingsdag zijn plaatsje terug op. Verder zijn Clement en Sterchele helemaal terug, net als Priske. Kucera en van Heerden tot slot maken beiden opnieuw deel uit van de 19-koppige selectie.
Club Brugge wint met 1-2 op het veld van Genk en doet een uitstekende zaak in de klassering. Leko (strafschop) en Djokic scoorden voor Club, tussendoor zorgde Barda voor de gelijkmaker.
In een flauwe eerste helft had Genk wel voortdurend veldoverwicht maar in de zone van de waarheid liep het telkens fout. Club had het achteraan moeilijk en zag in zijn al vertimmerde verdediging ook nog eens Priske uitvallen na 32 minuten. Maar doelrijpe mogelijkheden had de thuisploeg niet. De beste kans in het eerste half uur was zelfs voor de Bruggelingen. Sonck ging na 5 minuten voor persoonlijk succes maar plaatste de bal naast. Na 39 minuten zonderde Geraerts Capon af voor de goal en die werd gelegd door Bailly. De Nederlandse scheidsrechter Braamhaar wees naar de stip. Leko knalde fraai binnen... 0-1! Een Genkse reactie bleef voor het rustsignaal uit. Na een slimme pas van Sonck had Capon er zelfs 0-2 van kunnen maken maar de vervanger van Sterchele besloot over.
Ook het eerste doelgevaar na de pauze was voor Capon. Hij dribbelde zich goed vrij maar zijn schot strandde op Bailly. Meteen aan de overkant maakte Barda met een knappe kopstoot er dan 1-1 van na een center van Da Silva. Aangevuurd door het thuispubliek drukte Genk nu door. Een Genkse voorsprong hing in de lucht. Dahmane, Cornelis en Bosnjak waren er dicht bij maar de goal viel aan de overkant. Sonck bracht de bal voor doel, Geraerts kopte prima tot bij de vrijstaande Djokic en die kon van dichtbij niet meer missen... 1-2 na 56 minuten. Genk probeerde nog wel om de scheve situatie recht te zetten maar moest zo ruimte toestaan aan Club dat daar gretig gebruik van maakte. Sonck, Djokic, Blondel en van Heerden lieten echter na om de match de beslissen. In de blessuretijd had Barda de gelijkmaker aan de voet maar dat was buiten Stijnen gerekend. De nationale nummer één redde subliem en zo bleef het bij die 1-2.
Jonathan, zoon van Stéphane Blondel en Kathy Lavens, sluit zich als duiveltje aan bij US Ploegsteert, waar Jean Castrique hem onder z’n hoede had. “Hij speelde hier twee seizoenen en scoorde 253 doelpunten”, weet de huidige schepen van Ploegsteert. “Logisch dat hij vlug de overstap maakte naar de preminiemen van Excelsior Moeskroen”. En het gaat snel, want bij les Hurlus tekent Blondel in 2001 zijn eerste profcontract. “Er was toen al interesse van Rijsel, Lens, Dortmund, Anderlecht en… Club Brugge, maar we kozen bewust voor Moeskroen”, zegt vader Stéphane Blondel.
Maar Jo wordt nog steeds van nabij gevolgd door enkele buitenlandse clubs en op 11 juli 2002, na amper een handvol wedstrijden in de Belgische competitie, trekt hij naar Tottenham Hotspur, dat zestig miljoen oude Belgische franken veil heeft voor de nauwelijks achttienjarige speler, die volgens insiders een slordige 12.500 euro per maand verdiende bij de Henegouwse club.
In Tottenham heeft hij het aanvankelijk naar z’n zin. “Hier is vanalles te beleven. De contacten zijn wel veel harder dan in de Belgische competitie, dus moet ik vooral op fysiek vlak nog vorderingen maken. Daarom zit ik bijna dagelijks in het krachthonk”, klinkt het enkele maanden na de aankomst van Jonathan Blondel op White Hart Lane.
Aan het succesverhaal lijkt geen einde te komen, want bondscoach Aimé Antheunis roept hem nog datzelfde jaar op voor de A-oefeninterland tegen Polen. “Een verrassing. Op zo’n jonge leeftijd mogen debuteren in de nationale ploeg, is slechts weinigen gegeven. Maar ik hoop nu zo snel mogelijk een basisplaats bij Tottenham te versieren.”
Maar dat lukt niet en een terugkeer naar Moeskroen is plots aan de orde. “Er is inderdaad gesproken”, bevestigt Gino Gylain in oktober 2002. “Onze voorzitter heeft zijn Engelse collega opgebeld toen hij hoorde dat Jonathan niet aan de bak kwam. Wij hopen dat we hem kunnen helpen.” Helaas, er verandert niets. “Niet dat ik absoluut weg wil, maar ik zit momenteel in een moeilijke situatie. Ik geraak niet in de ploeg, dat klopt, maar ik stoor me nog meer aan de mentaliteit. Na de training zoekt iedereen gewoon zijn eigen weg, buiten het veld is er totaal geen contact tussen de spelers.”
En niet Moeskroen, dat tijdens de winterstop opnieuw naast Blondel grijpt, maar Club Brugge reikt hem uiteindelijk een helpende hand.