Ze zeggen dat aan alle mooie liedjes een einde komt, wel vandaag is dit het geval voor ons. Onze laatste dag in Manila en dus ook de Filippijnen is reeds aangebroken. Wie had ooit gedacht dat dit er al zo snel op zou zitten? Maar we hebben hier enkele onvergetelijke maanden beleefd waartoe we hoogstwaarschijnlijk nooit nog een kans zullen krijgen. En om dit dan nog eens samen te mogen beleven als een koppel maakt het nog zo veel mooier en volmaakter. Enkel met kerst en nieuwjaar hebben we efkes een dieptepuntje gehad waar we onze familie en vrienden ernorm misten maar voor de rest is de tijd voorbijgevlogen. We hebben ook enkele fantastische reizen kunnen maken en landen kunnen bezoeken waar we anders nog niet eens zouden kunnen over dromen! Ook aan mijn avontuur als vrijwilliger heb ik niets anders dan goeie ervaringen over gehouden en ben dus ook zeer content dat ik mer hieraan gewaagd heb, want om die 1e stap daarvoor te zetten, da's toch niet zo simpel hoor! Verder hebben we hier ook enkele fantastische mensen leren kennen die we ongetwijfeld zullen missen (ondanks enkele ergerlijke kantjes van de Filippijnen die we er met zeer veel plezier bijgenomen hebben). Hopelijk zien we enkele van hen hen ooit nog terug in België, wie weet. Dan is er nog iets wat ik reeds een hele tijd verzwegen houd, maar waarop ik natuurlijk niet minder trots ben. We verwachten namelijk een kindje. Vandaag ben ik 14 weken en 3 dagen ver, dus mijn kritieke periode is reeds voorbij. In België weet zo goed als niemand het, zelfs onze ouders weten nog van niets. Hopelijk nemen ze ons dit niet kwalijk maar het was voor hun eigen goed. Anders zouden ze toch maar constant ongerust geweest zijn, vooral dan als we een buitenlandse reis zouden maken. Nog een reden waarom we nog niets gezegd hebben is omdat het toch nog altijd veel leuker en persoonlijker is als je dit in het echt kunt vertellen dan over de telefoon of via een mailtje. Maar nu begint het toch wel te kriebelen om het te vertellen hoor! Ik heb het de 1e 3 maanden zeker niet makkelijk gehad. Vooral in februari heb ik enorm afgezien en last gehad van misselijkheid. Daarom ook dat we in februari niet veel uitgestoken hebben! Ik was hiervoor veel te zwak en slecht. Enkel 's avonds kon ik mijn eten binnenhouden en moest ik niet overgeven. Nu is het al stukken beter maar heb nog altijd last van misselijkheid, vooral's morgens dan. Als ik 's middags goed eet (als dit me lukt) ben ik al veel beter. Gelukkig heb ik een schat van een ventje die me hierin enorm gesteund heeft. Ik weet niet hoe ik dit zou overleefd hebben zonder hem hoor. Hij zal zo'n goeie papa zijn, daar ben ik zeker van! Mijn zwangerschap is ook de reden waarom we de laatste maanden niet meer zijn gaan duiken, jammergenoeg. Maar het is het waard hoor!
Deze avond hebben we een klein afscheidsfeestje gepland voor enkele collega's van Björn + de leraressen van mijn schooltje. We waren in het totaal met zo'n 16 man, dus een gezellige groep. We zijn gewoon op het terras van een restaurant een kleinigheidje gaan eten en iets gaan drinken. Wat is het toch leuk om hier te trakteren. Dat kost hier allemaal geen geld. Voor de hele avond eten en drinken voor 16 personen hebben we zo'n 60 euro betaald. Probeer dat maar eens in België. Het is een zeer gezellige avond geworden. We hebben ook enkele mooie cadeautjes gekregen als aandenken aan ons avontuur hier. Nog 2x slapen en we keren terug naar het koude, natte België.
Opnieuw zit onze 4-daagse reis erop. Jammer genoeg ook de laatste hier in de Filippijnen. Om 12u vertrekken we richting luchthaven dus veel kunnen we niet meer doen behalve op het gemak nog iets gaan eten. Blue Marlin (zwaardvis) is overigens nog een vis die hier zeer populair is en ook zeer lekker is op de barbecue. Om 16u40 is onze vlucht terug en tegen 18u30-19u staan we terug in een snikhete condo. Dezez avond gaan we nog een laatste bezoekje brengen aan Joeri en Tina en voor de eerste keer aan hun baby'tje dat woensdag geboren is. Ze waren zo vriendelijk om ons uit te nodigen om iets te blijven eten en daar konden we natuurlijk geen nee tegen zeggen. Het is een prachtig kindje, maar nog o zo klein. Ook het eten was overheerlijk. Barbecuekoning Joeri heeft zijn naam weer waargemaakt.
Deze voormiddag hebben we om 9u afgesproken om te gaan snorkelen. Vandaag zijn we wel ergens anders gaan ontbijten, aangezien het in het hotel echt niet te eten is! Een heel bord met vers fruit en 2 sneetjes brood met confituur. Meer moet dat niet zijn! Ditmaal waren ze wel eens op tijd klaar. We waren met 7 personen. Er was nog een koppel met een kindje mee. Tegen 9u45 zaten we reeds in het water. Zalig gewoonweg! De zee was wel behoorlijk ruw op de 1e plaats waar we gestopt zijn, wat het niet zo makkelijk maakte om te snorkelen en wat er ook voor zorgde dat we reeds onze portie zout binnenhadden voor vandaag! Maar er zaten zeer veel vissen en aangezien we wat koekjes bij ons hadden, kwamen ze ook zeer dichtbij. Hierna zijn we naar een nabijgelegen eiland gevaren waar er 2 grotten waren en hebben we hier een bezoekje aan gebracht. Zeer mooi eiland. Eindelijk ook eens iets dat ze mooi onderhouden hebben, want dat zie je hier niet veel hoor! Op de terugweg zijn we dan nogmaals gestopt om te snorkelen. Hier was het water wel rustig zodat je je zalig op het water kon laten drijven. Tegen 13u waren we terug aan onze vertrekplaats. Om 14u werden we terug verwacht om nog eens een poging te doen om met de buggy te gaan rijden. We hadden dus maar een uurtje om iets te gaan eten. Onderweg kwamen we een Italiaan tegen en pizza zag ik eigenlijk wel zitten. We hadden een heel goede keuze gemaakt want de pizza's waren er zeer lekker. Om 14u waren we dus klaar en zelfs Mon en Marys stonden op tijd aan het hotel. Maar wat bleek? Het andere koppel was nu veel te laat en kwam uiteindelijk maar om 14u30 opdagen! Gelukkig waren er deze keer wel nog quads en buggy's. We zijn naar boven op een berg gereden langs moeilijk bereidbare wegen, maar ideaal met quads, vanwaar je een prachtig uitzicht had over een deel van het eiland en van de zee. Op de terugweg heb ik me eens aan het stuur gewaagd en ik moet zeggen, het was zalig! Jammer dat het na een uurtje al voorbij was, had wel nog een toertje zien zitten hoor! Wel heel veel stof, maar da's ook een beetje logisch hé. Op de terugweg zijn we gestopt aan een bar waar ze de beste shakes van het hele eiland zouden moeten hebben en inderdaad, ze waren zeker niet slecht. Er zat ook enorm veel volk, dus er waren nog andere mensen die er ook zo over dachten. Daarna hebben we terug naar het hotel gewandeld. 's Avonds zijn we dan naar 1 van de chiquere hotels geweest om hun buffet uit te testen. Dit was zeker een goede keuze want het buffet was superlekker en ook enorm gevarieerd. Je had uit zoveel dingen keuze dat je met moeite van alles kon proeven. Er waren ook eens aardappelen en dus niet alleen rijst. Njammie! Hierna hebben we niet veel speicaals meer gedaan en gewoon nog even naar een filmpje gekeken op onze kamer aangezien het reeds een vermoeiende dag geweest was.
Gisteravond (of beter gezegd deze morgen) zijn Mon & Marys rond 5u thuis gekomen, dus zij lagen nog zeer diep te slapen toen wij wakker werden. Dat is eigenlijk nog iets waar Boracay gekend voor is: zijn uitgaansleven. Beetje vergelijkbaar met Ibiza bij ons. We zijn eerst het ontbijt gaan uittesten in het hotel (was in de prijs inbegrepen) maar is serieus tegengevallen. Het was een typisch Filippijns ontbijt, echt niets voor ons dus. Mon & Marys zijn voor de verandering na hun ontbijt opnieuw gaan slapen. Björn en ik hebben dan een gezellige wandeling gemaakt langs het strand. Hierna was het alweer tijd om iets te eten. Rond 14u waren we terug op de hotelkamer. Om 16u moesten we vertrekken om met een buggy te gaan rijden dus we hadden nog tijd om een duik te gaan nemen in de zee. Om 15u45 waren we terug aan de hotelkamer maar was er geen spoor meer te besperuen van onze 2 kamergenoten. Uiteindelijk zijn ze om 16u15 gearriveerd. We waren dus te laat voor onze afspraak met als gevolg dat ze onze quads en buggy's reeds aan een andere groep doorgegeven hadden. Na een uur wachten wisten ze ons te vertellen dat de rit vandaag niet meer door zou gaan aangezien het sebiet donker zou beginnen worden. Een hele namiddag dus verspeeld voor niets en omdat Filippijnen nooit eens op tijd kunnen komen. Zeer frustrerend. Ze kunnen ook niet toegeven dat het hun fout was, nee hoor, het is de fout van de verguurders hé, omdat zij de wagens reeds doorverhuurd hadden. Typisch! Tegen dat we daar dus weggegaan zijn was het 17u45. Hierna zijn we gestopt aan een winkel vanwaar we te voet teruggekeerd zijn naar het hotel. Onderweg zijn we wel nog even gestopt om te genieten van de zonsondergang en natuurlijk ook nog een aperitiefje te drinken om de avond toch goed te kunnen beginnen. 's Avonds zijn we dan op zoek gegaan naar een verse gegrilde kreeft om te eten. Eentje met een looksaus en eentje met een zachte chilisaus. Onvoorstelbaar lekker gewoonweg en ook nog eens stukken goedkoper dan hetgeen je er bij ons zou voor betalen. Daarna hadden we wel zin in een lekker drankje om alles wat te laten zakken en zijn we naar een bar (in de open lucht op het strand) geweest om iets te drinken. Er was hier ook een live band aan het spelen wat het nog wat aangenamer maakte. Mon en Marys wilden hierna nog een stapje in de wereld zetten, maar hier hebben we vriendelijk voor gepast. Een discotheek is nu niet echt Björn zijn ding. Bovendien was het al een mooi uur om ons bedje eens te gaan opzoeken.
Voor de verandering nogmaals vroeg uit de veren! Vandaag staat Boracay, een klein eiland in de Filippijnen, op het programma. Onze vlucht vertrekt met een klein beetje vertraging om 8u30. Na een kleine 40 minuten zijn we al in de luchthaven. Daarna moeten we wel nog een anderhalf uur durende busrit maken en daarna nog een 10 minuten op een boot vooraleer we op ons eilandje toekomen. Dan staat ons nog een ritje met een tricycle te wachten. Gelukkig zijn de tricycles hier een heel stuk groter dan in Manila, zodat we eigenlijk nog behoorlijk comfortabel zaten, ondanks onze bagage. Onze koffer kon gelukkig op het dak. Daarna moesten we nog 5 minuten wandelen naar ons hotel, want aan het strand mogen geen tricycles rijden. Ik moet zeggen, we waren aangenaam verrast bij onze 1e indruk van Boracay. We waren hier eigenlijk een beetje met heel veel vooroordelen naartoe gekomen maar op het 1e gezicht ziet het er prachtig uit. Waarom vooroordelen? Wel, het is het 1e wat de Filippijnen hier aan je vragen: "Ben je al naar Boracay geweest? Dit is het mooiste eiland van de Filippijnen". Je moet wel weten, zelf zijn ze er wel nog nooit gewe'est. Dus wij dachten dat dit een beetje een utopie ging zijn. Ook werd ons, nadata we reeds gebeokt hadden natuurlijk, gezegd dat de 4 dagen dat wij gingen het de drukste dagen van het jaar waren, waar we natuurlijk ook niet echt naar uitkeken. Maar hier is dat gelijk toch nog niet zo druk als bij ons hoor! Enkel 's avonds was het wat drukker, maar niet storend, juist gepast gezellig druk. Ze hebben hier ook rare zwemgewoonten. De Filippijnen zijn doodsbang dat hun kleur donkerder zal worden, dus 's morgens en 's avonds na zonsondergang zit het strand goed vol, terwijl er 's namiddags geen kat te bespeuren is aan het water. De meesten zwemmen ook met hun kleren aan, zodat ze nog minder kans hebben om te kleuren. Rond 12u kwamen we aan in ons hotel. Onze kamer was echter nog niet klaar, dus zijn we dan maar eerst iets gaan eten in een restaurantje. Boracay is overigens voor 2 dingen bekend: voor zijn parelwitte stranden en voor zijn verse vis en schaaldieren. Dit laatste hebben we dan direct ook getest. Een mooie plateau met verschillende soorten vis en schaaldieren om te delen onder ons vieren. Aja, we hebben dus weer wat gezelschap meegenomen. Mon vergezelt ons opnieuw, samen met een collega van hem: Marys. Het eten was zeer lekker. Tegen 14u zijn we dan naar het hotel gegaan om in te checken. Het hotel zag er van buiten (met een zwembad) en vanuit de lobby zeer goed uit, maar vanaf je in de gang kwam veranderde dit al helemaal. Enorm lange gangen, donker en saai. De kamer was ook een teleurstelling. Een kleine kamer die we moesten delen met 4. Gelukkig is dit toch enkel om te slapen en waren het ook nog goede bedden. Hierna hebben Björn en ik ons omgekleed om wat verkoeling te vinden in het water, wat we wel konden gebruiken want het was opnieuw snikheet! Mon en Marys daarentegen waren moe en wilden wat slapen (echte Filippijnen dus, die doen niets anders dan slapen en dit op het mooiste uur van de dag, wat een verspilling!) Het water was overeigens zalig en zo blauw! En inderdaad, het zijn hier parelwitte stranden! Rond 16u30 zijn we dan naar de hotelkamer gegaaan om wat geld te gaan halen zodat we konden gaan aperitieven. Mon en Marys lagen nog steeds stevig te slapen. Het is hier in elke bar elke namiddag of avond happy hour, dus daar moeten we dan toch ook gebruik van maken hé. Wanneer we na een uurtje terug op onze kamer kwamen waren ze eindelijk wakker en wilden ze gaan zwemmen. Dit leek mij echter een beetje te koud, dus ik heb vriendelijk gepast en wat genoten van de zonsondergang in de plaats. Het wordt hier namelijk om 18u al donker. Dat mis ik toch wel een beetje hoor, die lange zomeravonden! 's Avonds nog een wandeling gemaakt en iets gaan eten in het hotel waar er een buffet was op het strand. In bijna elk restaurant is hier een buffet op het strand 's avonds, zeer gezellig!
Nog even geduld. Veel tijd om Els haar dagboek over te schrijven is er niet. Gisteren en eergisteren heb ik mijn pc eindelijk in elkaar gestoken en sinds gisteren werkt onze internetaansluiting ook weer. Ik zal proberen om dit weekend het typwerk te doen en dan zwier ik het maandag online. Ondertussen is het leven weer z'n gewone gangetje beginnen gaan. Iedere dag 50 minuten rijden naar 't werk in plaats van 5 minuten wandelen. 't Is uit met de pret. Vanavond is het kiessouper van de Studentenfanfare. Toch nog een beetje pret dus.
Voilà, we zijn goed aangekomen. Onze eerste nacht in ons nieuwe huisje is voorbij. Wel niet veel geslapen, van 11u30 tot 3u30. Om 4u30 zijn we dan maar opgestaan en beetje beginnen uitpakken. De volgende dagen zet ik wel nog eens het verslag van Boracay online.
Voilà, ons laatste reisje zit er ook weeral op. Nog 2 keer slapen en het mooie liedje is uit. Boracay was beter dan we verwacht hadden. We hadden ons aan een supercommercieel en superdruk, volgebouwd strand verwacht, maar dat bleek helemaal niet het geval te zijn. Aangezien de Filippijnen Witte Donderdag en Goede Vrijdag niet moeten werken, is het paasweekend het drukste weekend van het jaar in Boracay, maar al bij al viel het zeer goed mee. Het enige nadeel was dat er heel wat algen in het strandwater zaten, dus om te zwemmen moest je eerst enkele meters door de algen waden. Binnenkort meer over Boracay in Els haar dagboek! De foto's staan in ieder geval al online. Deze keer was het echt een relaxvakantie.
Na opnieuw een lekker sterk ontbijt ben ik met Björn meegeweest naar de mis in de kathedraal, die niet zo ver van ons hotel ligt. De zondag om 9u30 is het een Engelstalige viering. Bij de ingang kreeg iedereen ook een palmtak(van een echte palmboom) aangezien het palmzondag is. De kerk zat goed vol, waarvan het grootste deel toeristen. Na de mis hebben we terug naar het hotel gewandeld om onze valies te beginnen pakken. Om 13u kwam de gids ons ophalen om naar de luchthaven te gaan, dus hadden we nog wat tijd om eerst op het gemak iets te gaan eten. Onze vlucht vertrekt om 15u30, dus zijn we mooi op tijd in de luchthaven (de gids was iets vroeger, dus waren we er al om 13u20). Het inchecken verloopt behoorlijk vlot en ook onze vlucht vertrekt stipt op tijd. Het is hier overigens een heel mooie luchthaven. Spiksplinternieuw, nog maar 6 maanden open. Tegen 19u45 staan we al opnieuw in Eastwood. Nog 1 reisje en dan terug naar huis!
We hebben vandaag opnieuw onze privégids ingehuurd. Ditmaal staat een bezoek aan de Mekongdelta op het programma, waarbij we een rondleiding krijgen door nog een andere privé gids (ons personeel vandaag: 2 gidsen en een chauffeur). Eerst gaan we met een grote boot (een boot voor 40 man waarin we helemaal alleen zitten) naar een 1e eilandje op de Mekong rivier, het Unicorn Island. Ieder eiland heeft een naam die een betekenis heeft in het Boeddhisme, maar wat precies hebben we niet echt begrepen, want dat Vietnamees Engels is soms niet zo verstaanbaar. Zo vroeg Björn gisteren een milk shake op restaurant en de ober herhaalde het als 'music'. Op het Unicorn Island mogen we eerst cocossnoepjes proeven en zien we ook hoe deze gemaakt worden. Daarna moeten we natuurlijk door een hele rij kraampjes waar ze ons allerlei souvenirs proberen aan te smeren. Daarna stoppen we om te proeven van het vers fruit dat op dit eiland groeit, vergezeld van een glaasje Jasmijnthee en traditionele muziek op de achtergrond. Onze nieuwe gids is overigens verzot op foto's trekken en wil constant overal foto's van ons nemen, tot vervelens toe. Hierna passeren we aan een hut waar je een python kan vasthouden. Ik heb hier toch maar voor bedankt. Ben niet zo zot van slangen. Ook hier kregen we weer thee met honing en snoepjes (die overigens veel te zoet waren naar mijn smaak). Daarna stond nog een 15 minuten durende boottocht in een klein traditionele roeibootje door de jungle op het programma. Zalig! Daarna kwamen we weer uit bij onze grote boot die ons naar het 2e eiland bracht. Het 2e eiland was het Turtle Island. Hier zijn we gestopt om ons middagmaal te verorberen. Dit was opnieuw op een zeer gezellige locatie, in een soort open hutje, alleen voor ons twee en waar we bediend werden als koningen. Vandaag stond olifantenoorvis op het menu, een vis uit de Mekongrivier. Deze was gefrituurd en draaiden ze dan tesamen met wat sla, verse munt en noedels in rijstpapier en dan kon je het opeten. De smaak van de vis zelf was wel niet zo goed. Hij smaakte eigenlijk vooral naar aarde. Maar in combinatie met al de rest van het eten was het zeker niet slecht. Ook kregen we er nog verschillende andere schotels bij, zoals Vietnamese soep die ze aan onze tafel bereidden, rijst, langoustines en een soort stoofvlees met zoete aardappel. Het was opnieuw een zeer lekkere maaltijd, maar veel te veel. Dit konden we onmogelijk met ons twee allemaal opeten. Hierna bracht de boot ons terug naar ons vertrekpunt waar onze chauffeur ons stond op te wachten om ons terug naar ons hotel te kunnen brengen. Dit is opnieuw zo'n anderhalf uur rijden en tegen 14u45 zijn we terug. Daarna eerst een ijsje gaan eten. Iets waarin ik zo'n zin had, maar 't was niet echt lekker. Daarna nog een wandelingetje gaan maken. 's Avonds zijn we iets gaan eten in een Italiaan. Ik had zin in pizza, maar het was eigenlijk meer een panini dan een pizza. Al viel het uiteindelijk toch wel mee.
Gisteren wist de gids ons te vertellen dat, moest het ons interesseren, hij met ons ook nog enkele andere kon doen. Mits betaling natuurlijk. We hebben daar dan ook maar gebruik van gemaakt omdat we anders toch nog geen plannen hadden. Vandaag stond er een halve daguitstap op het programma naar de Cu Chi tunnels. Hiervoor werden we om 8 uur verwacht in de lobby van het hotel. Eerst hebben we uiteraard ontbeten in het hotel. Hier stond ons een aangename verassing te wachten. Bleek dat het een gigantisch ontbijtbuffet was waar je echt alles kon krijgen. Van boterkoeken en omeletten tot zelfs Dauphinoise aardappelen met worstjes en een fruitbuffet voor dessert. Leuk dus om de dag met een goed gevulde maag te kunnen beginnen. Met zoveel keuze moesten we ons haasten om tegen 8u in de lobby te zijn. Daar stond onze gids ons al op te wachten. Blijkt dat we de gids en nog een chauffeur echt wel helemaal voor ons alleen heb ben. Waw, wat een luxe! De Cu Chi tunnels liggen zo'n 70 km buiten Ho Chi Minh City en hier doen we een anderhalf uur over. Hier zien we een netwerk van tunnels die tijden de Vietnamoorlog gebruikt werden door de Vietcong en zeer belangrijk waren tijdens de oorlog. Alles is hier mooi bewaard gebleven een aangepast om te bezoeken. Je kunt zelfs een stukje in de tunnel. Deze hebben ze wel iets vergroot om aan te passen aan de grootte van de Westerlingen en het was nog zeer nauw. De rondleiding (door onze privégids ) duurde een groot uur. Hierna zijn we teruggekeerd richting hotel. Onderweg zijn we nog gestopt in een restaurant om iets te eten. Björn heeft Vietnamese noedels genomen. Dit zijn noedels in een soort bouillon waar je nog zelf allerlei groenten aan moet toevoegen. Ikzelf heb loempia's genomen. 's Namiddags hadden we echt wel zin in wat afkoeling, want het is hier echt snikheet. Nu is het de warmste maand in Vietnam (gemiddeld 36°). Het regenseizoen begint hier reeds volgende maand en daarmee dat het nu zo warm is natuurlijk. We zijn onze afkoeling gaan zoeken in Dam Sen park. Hierin ligt een mooi, groot waterpakr met verschillende glijbanen en zwembaden, een soort open lucht Sun Parks in het kwadraat. Zalig gewoonweg met dit weer. Ze hadden echt veel grote waterglijbanen. Ook glijbanen waarin je in een band moet zitten wat ik het leukst vind. Hier hebben we heel de namiddag onze verfrissing gevonden. 's Avonds vlakbij het hotel iets gaan eten in een soort grill: een lekkere steak die je zelf mocht bakken op een kleine steengrill. Zeer lekker eenmaal we doorhadden hoe het in zijn werk ging, maar het spat wel enorm.
Jaja, weeral een reisje. En nu is het er één waar ik al een hele tijd naar uit kijk, namelijk Ho Chi Minh City (het vroegere Saigon) in Vietnam. Ik was wel benieuwd wat ons hier te wachten zou staan. Om 7u20 's morgens (véél te vroeg dus) vertrok ons vliegtuig reeds. we hadden wel 30 minuten vertraging door het te laat komen van enkele Filippijnen en de vlucht duurt zo'n 2,5 uur. Er is ook 1 uur tijdsverschil met Manila. Het is hier 1 uur vroeger. Dus tegen 9u45 plaatselijke tijd staan we al buiten de luchthaven te zoeken naar de chauffeur die ons naar ons hotel zal brengen. Een hele vriendelijke iets oudere man. Maar zoals we later nog zullen ondervinden is iedereen hier zeer vriendelijk. Hij zal ons deze namiddag ook de stad wat laten zien (was voorzien in ons pakket van het reisbureau). Om 10u30 komen we aan in het hotel, maar aangezien we nog niet op onze kamer kunnen, drinken we eerst nog iets op het gemak in de cafetaria van het hotel. Onze 1e indruk is overigens zeer positief. Het ziet er een zeer mooi hotel uit. Om 11u15 mogen we uiteindelijk toch al op onze kamer. Zeer mooie, ruime en verzorgde kamers, wel weer met 2 aparte 1-persoonsbedden, maar da's nu ook geen ramp natuurlijk. Om 12 uur kwam de gids ons dan ophalen om eerst iets te gaan eten in een echt Vietnamees restaurant en ik moet zeggen, het was superlekker! We kregen een heel menu voorgeschoteld met loempia's (maar dan met rijstpapier gemaakt), gebakken krap, soep, vis met rijst met kokosmelk (mmm,overheerlijk) en groentjes. Als dessert waren er dan nog verschillende soorten vers fruit met koffie of thee. Onze magen waren dus zeker goed gevuld! Het restaurant was ook in een zeer mooi oud Frans gebouw met een mooie binnentuin erbij. Vietnam is nog een Franse kolonie geweest en er zijn nog heel wat mooie gebouwen uit die tijd die tenminste ook goed onderhouden worden, in tegenstelling tot de oude gebouwen in Manilla. Na ons middagmaal beginnen we dan aan onze citytour. We starten om 13u30 met het oorlogsmuseum, het War Remnants museum. Het is natuurlijk over de Vietnamoorlog en is onderverdeeld in 8 verschillende zalen. Er hangen veel aangrijpende foto's tussen, vooral dan van mensen die vandaag nog misvormingen hebbben of kinderen die met misvormingen geboren zijn uit moeders die met napalm en ander Amerikaans toxisch gas in aanraking gekomen zijn. Hierna zijn we naar een Lacquer-fabriek geweest. Dit was een atelier waar allemaal personen met een handicap werkten, vooral mensen waarvan een ledemaat ontbreekt. Ze maakten hier allerlei kunstwerken uit hout en met eierschalen of schelpen. Hier hebben we ons 2 kleine kunstwerkjes gekocht als souvenir aan Vietnam. Vervolgens stond de Notre-Dame kathedraal op het programma, een beetje naar het voorbeeld gebouwd van de kathedraal in Parijs. Zeer mooie kerk en vanbinnen zeer sober. Naast de kerk lag het postkantoor wat ook een zeer mooi gebouw was en volgens de boekjes 1 van de mooiste gebouwen van de stad. Als laatste zijn we nog naar de Ben Thanh market geweest waar de gids ons wat lokale fruitsoorten heeft leren kennen en proeven. Zeer lekker allemaal! Je kan hier vanalles kopen: kleren, juwelen, handtassen, souvenirs, ... Noem maar op. Jammergenoeg moeten we ons een beetje inhouden met kopen omdat we alles ook nog in België moeten zien te krijgen. Hierna werden we teruggebracht naar ons hotel. Het dan rond 16u30. Aangezien we reeds vroeg opwaren, hebben we maar een middagdutje gedaan. Tegen 19u30 zijn we dan op zoek gegaan om iets te eten en ons oog viel onmiddellijk op een Duitse biergarten, het enige Duitse restaurant van Saigon. We hebben hier dan ook zeer lekkere Schnitzel gegeten. Het deed deugd na al die rijst. Daarna hebben we nog een wandelingetje gemaakt om ons eten wat te laten verteren om hierna terug te keren naar ons hotel en van onze welverdiende nachtrust te genieten.
Het is vandaag m'n laatste dag in Batibot. Snif! Het afscheid zal zeker niet makkelijk zijn, want ik weet maar al te goed dat ik die kinderen, ouders en leerkrachten hoogstwaarschijnlijk nooit meer terug zal zien en na 4 maanden begin je natuurlijk wel al een goede band te krijgen met iedereen. Ik heb voor alle kinderen ook nog voor een klein cadeautje gezorgd, namelijk een puzzel en een zak snoep, waar ze zeer content mee waren. Ik denk wel dat de kinderen zelf niet echt beseffen dat ik niet meer terug zal komen, maar ik heb toch van iedereen een dikke knuffel en zoen gekregen. Om 15u had ik dan nog een gesprek met de leraressen en 2 afgevaardigden van Gabriëllla om eens te polsen naar m'n ervaring en positieve en negatieve zaken aan Batibot. Een evaluatiegesprek dus. Want je moet weten, ik ben eigenlijk de 1e vrijwilligster hier, dus voor hen was dit ook allemaal een nieuwe ervaring.
Vandaag worden we om 15u verwacht in Marikina omdat de ouders van de leerlingen een afscheidsfeestje voor mij voorzien hebben. Er waren ongeveer 35 leerlingen van de 65 aanwezig, dus veel volk. Zelfs de kinderen aan wie ik geen les geef en ik dus eigenlijk niet echt ken, wilden er persé bij aanwezig zijn. De kinderen hebben allemaal een paar dansjes gedaan per klas en tussendoor gaven enkele ouders steeds een speech en kreeg ik van sommigen zelfs een aandenken, zoals een kader met een collage van foto's. Dit heb ik gekregen van de moeder van CJ, het autistisch meisje met wie ik een heel goede band had. Ik heb ook nog van alle kinderen een tekening/bedanking gekregen + een roos. Daarna moest ik natuurlijk een speech geven. En ik ben hier al zo goed in! Na dit alles hadden de ouders ook nog gekookt voor iedereen. 't Was zeer lekker! Gelukkig zie ik de kindjes volgende week nog want anders ging ik het zeker lastig gehad hebben! Het was een zeer aangenaam afscheidsfeestje. Jaja, België komt nu wel heel snel dichterbij.
Onze laatste dag is alweer aangebroken. Mon en Chè zijn maar rond 22u30-23u gisteravond aangekomen in het hotel, dus waren we echt wel content dat wij reeds alleen vertrokken waren. Vandaag hebben we opnieuw om 12u afgesproken maar wij zijn 's morgens al een wandeling gaan maken naar het hoogste punt van Macau waar bovenaan een oude vuurtoren staat. Hierrond ligt een mooi park. Je kon ook een kabellift nemen, wat we hebben gedaan om naar beneden te gaan.
's Middags zijn we eerst allemaal samen iets gaan eten in het oude stadsgedeelte, om hierna onze wandeling van gisteren te kunnen vervolledigen.
Hierna zijn we naar de Venetian geweest. Een groot hotel/casino/winkelcentrum dat gebouwd is naar inspiratie van Venetië. En ik moet zeggen dat ze hier behoorlijk goed in geslaagd zijn. Het zag er behoorlijk indrukwekkend uit maar vooral ook allemaal enorm duur. Beneden had je een enorm groot casino en op het eerste verdiep was er dan een heel winkelcentrum met de duurdere merkkledij (alhoewel dit hier allemaal een stuk goedkoper is dan bij ons) en ook met enkele restaurants. Ik had al heel de dag zin in een lekkere ijscoupe. 1 probleem, ijscoupes kennen ze hier niet echt. Je mag al content zijn als je ergens een deftige gewone ijscrème vind. Maar we hadden geluk. Er waren hier enkele Italiaanse restaurants waar ze overheerlijke ijscoupes verkochten. Na dit wilden Mon en Chè natuurlijk opnieuw gaan shoppen en zijn we ze dan ook maar braafjes gevolgd. Hierna heeft Björn nog eens een gokje gewaagd in het casino beneden. (Maar voor 2 euro hoor.) Hij wou eens een slot uitproberen, maar jammergenoeg zonder veel succes.
Aangezien onze vlucht naar Manila maar om 22u15 was konden we eerst nog op het gemak iets gaan eten in een Portugees restaurant, om daarna op het gemak naar de luchthaven te vertrekken.
Wat me hier ook opgevallen is, is dat de mensen in HK en Macau véél vriendelijker waren dan in Shanghai en dat ze hier toch al een beetje Engels spreken!
Nog iets waar de Filipijnen niet goed in zijn. Zich aan afpraken houden en vroeg opstaan. Gisteravond hadden we afgesproken om 10u de volgende morgen zodat we op het gemak nog Victoria peak konden bezoeken. Hier zou je een mooi zicht moeten hebben over de hele stad. Deze morgen zat er echter een briefje onder de deur dat we maar om 12u zouden afspreken omdat zij het natuurlijk veel te laat gemaakt hadden en uit wilden slapen. Wij hebben dan maar gezellig met ons tweetjes een wandeling gedaan in de buurt van het hotel. Om 12u zijn we dan teruggegaan naar het hotel. Mon en Chè wilden dan nog vertrekken naar Victoria Peak, maar aangezien we dan heel laat gingen toekomen in Macau, en we daar niet echt zin in hadden, zijn Björn en ik dan al vertrokken naar Macau. Eerst een uurtje op de metro en dan nog een uurtje op de boot vooraleer we in Macau toekomen. Uiteindelijk was het 3u tegen dat we in ons hotel aangekomen zijn, dus hadden we nog wel wat tijd om reeds een eerste verkenning te doen in de stad. Macau bestaat uit een schiereiland en een eiland dat tot '99 een kolonie geweest is van Portugal en nu onder China valt, maar nog steeds een zelfstandig statuur heeft zoals Hong Kong. Het is vooral bekend om al zijn casino's, maar heeft ook nog redelijk wat cultuur, zoals nog veel oude kerken.
Dit is hetgeen we hebben gedaan deze namiddag, namelijk een wandeling gemaakt doorheen het oude stadsgedeelte van Macau dat vlakbij ons hotel ligt. Jammergenoeg is het reeds om 18u donker dus hebben we maar de helft van de wandeling kunnen doen maar wel enkele zeer mooie dingen gezien en ook een gezellige wandeling kunnen maken met mijn lieve schat. We voelden ons echt op vakantie ergens in Europa. Wat na al die maanden wel nog eens leuk meegenomen was.
's Avonds zijn we dan iets gaan eten in de uitgaansbuurt van Macau waar ook alle casino's liggen. En 's avonds, zo mooi verlicht, zag het er nog spectaculairder uit.
Deze morgen hadden we om 10u afgesproken met Mon en Chè. Natuurlijk waren ze nog niet klaar. Björn en ik zijn dan maar al vertrokken om op ons gemak eerst te ontbijten. Gisteren hebben we vlakbij ons hotel een bakkerij ontdekt waar ze overheerlijke boterkoeken verkopen en ik kan je verzekeren, na al die maanden smaakten ze nog beter! Tegen 10u45 zijn Mon en Chè dan ook uiteindelijk naar beneden gekomen maar dan moesten ze ook nog eerst ontbijen (frieten met hamburger en soep voor ontbijt! Van een stevige maaltijd gesproken!) dus tegen dat we uiteindelijk konden vertrekken was het bijna 11u30.
Vandaag stond een bezoek aan Disneyland op het programma. Je kunt toch moeilijk naar Hong Kong komen zonder hier een bezoek aan te brengen hé! Ons hotel was vlakbij een metrohalte wat zeer handig was. Met de metro was het een 30 min rijden waarvan de laatste 5 min met een sjieke metro van disneyland zelf op hun eigen metrolijn. stel je voor! Tegen 12u waren we er dus, maar dan moesten Mon en Chè wel nog eerst hun ontbijt opeten, dus een halfuurtje later konden we eindelijk binngengaan in het park.
Nog iets aar de Filipijnen verzot op zijn is foto's trekken. Dus we moesten ook nog eens constant stoppen omdat ze overal foto's van moesten kunnen trekken. Verschrikkelijk gewoonweg!
Het park zelf is wel wat kleiner dan disneyland Parijs, alé dat denk ik toch want het is al heel lang geleden dat ik er nog geweest ben. Ze hebben bv. maar 1 achtbaan die overigens niet eens over kop gaat. Voor kinderen daarentegen is het wel een prachtig park met enorm veel attracties en live performance van de disneyfiguren. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat we ons niet geamuseerd hebben. Integendeel zelfs, het was een zalige dag. Het weer was ook opnieuw perfect. Helblauwe lucht en zo'n 25°C in de zon. Meer moet dat niet zijn hé! Iedere avond om 20u was er ook vuurwerk, maar hier zijn we niet voor gebleven omdat vuurwerk uiteindelijk toch overal hetzelfde is hé! En ook omdat je de vuurwerken hier niet kunt vergelijken met de vuurwerken bij ons. Alles is hier veel gevaarlijker dus ging me hier niet echt veilig gevoeld hebben.
Wat ook aangenaam was is de prijs van het eten in de pretparken hier. Bij ons betaal je je blauw als je iets eet of drinkt in een pretpark. Hier is dat totaal niet het geval. Ook de souvenirs vallen heel goed mee in prijs.
Rond 19u30 zijn we vertrokken in disneyland richting, ja hoor, een andere shoppingstraat die meer bekend staat voor elektrowaren. Hier hebben we ook enkele inkopen gedaan. HK is namelijk veel goedkoper dan België voor elektro-apparaten. Gisteren hebben we reeds een ipod van 160 GB gekocht. Vandaag hebben we dan een box ervoor gekocht en nog een ipod shuffle (1 GB). Daarna zijn we iets gaan eten in de KFC. Hierna wilden Mon en Chè opnieuw gaan shoppen maar daar hadden we eigenlijk geen zin in dus zijn wij al teruggekeerd naar het hotel.
) duurde een groot uur. Hierna zijn we teruggekeerd richting hotel. Onderweg zijn we nog gestopt in een restaurant om iets te eten. Björn heeft Vietnamese noedels genomen. Dit zijn noedels in een soort bouillon waar je nog zelf allerlei groenten aan moet toevoegen. Ikzelf heb loempia's genomen.
