Rudy reed met een BMW F650GS, 800cc, bouwjaar 2008 met verlaagde vering, verhoogd scherm en alu koffers van Hepco&becker Sofie bestuurde een BMW F650, 650 cc, bouwjaar 1997 met givi koffers
met DPM over de Vlaamse Ardennen
De drie daltons van de Everest Winter Expeditie 88-89; Maurits, Herman, Rudy
Flying parapente round Mt. Babadag, Oludeniz TR
Elbroes 5642 m
RUSLAND
rockclimbing in Spain
Hola amigos y familia !
Bienvenido - Welkom - Willkommen - स्वागत - Karibu - приветствовать - boas vindas - welcome - selamat datang - chào mừng- ย Welkom op onze blog!
22-03-2011
22 maart : Solis
Geen zin om nog op de moto te kruipen maar wel om eens lekker te luieren in de zon en eens in de zee te springen !
liefde is .... samen op het strand liggen
20-03-2011
21 maart : Lago Palmar - Solis 340 km
op naar Montevideo, hoofdstad van Uruguay; een enorme badstad met super goe weer. We kwamen toe rond de middag en zijn opzoek gegaan naar een stalplaats voor onze moto's. We hadden keus tussen BMW garage Motorhaus dewelke 630 dollar per moto vroegen voor 10 maanden stalplaats of een motowinkel waar nog moto's staan van medereizigers en die maar 400 dollar vroegen.. Vrijdag zullen we dus bij Willi motos onze motos plaatsen en dan naar Buenos Aires vertrekken. In januari 2012 keren we dan terug en zetten onze reis in Zuid-Amerika verder !Na de overeenkomst hebben we onze weg verder gezet zodat we nog van het goede weer konden profiteren. We volgde de kustbaan tot aan Solis, een niemandsland kustdorpje waar het heel rustig is en meer moest dat niet zijn. El jefe werd onderweg geflitst maar werd gelukkig niet van de weg geplukt !
hier moesten we toch een foto van nemen !
Montevideo
strand van Solis
20 maart Salto Grande (AR) - Lago Palmar (URU) 302 km
De grensovergang naar Salto ging zeer vlotjes en we kregen onze 12 maanden om de moto's te kunnen achterlaten. De wegen hier zijn beter en de natuur leuker; meer landbouw dan in AR maar dan met heel veel palmbomen wat het een tropisch sfeertje geeft. .. Na 300 hete kilometers stopten we aan een groot meer dat heel uitnodigende bomen met schaduw had en lekker verfrissend water. Het beviel ons zo dat we er bleven overnachten.
19-03-2011
19 maart : La Cruz - Salto Grande 333 km
Vanuit La Cruz was het saai rijden langst vele wegenwerken, slechte baan met vele vrachtwagens naar Concordia. Een 15 km voor deze stad sloegen we een zijweg in en vonden via de lokale bevolking een super plaatske aan Salto Grande. Enkel wij een een paar vissers was al wat aan de kant van deze oevers stond. De nacht met volle maan was dan ook super rustig en zo romantisch.
el comandante in zomertenu
Salto Grande
18-03-2011
18 maart El Soberbio - La Cruz 430 km
we verlieten El Soberbio en reden zuidswaarts langst de Rio Uruguay onder een dik wolkenpak. De plantengroei verminderde naarmate we verder reden en vanaf Santo Tome is er geen originele jungleboom meer te bespeuren. Wat ons wel opviel de laatste dagen was dat er veel "blanken" rondliepen in dorpjes langst de arg/braziliaanse kant. Ze zijn opvallend slank, groot, blond en hebben blauwe ogen .... een lokal vertelde was we al dachten; hier zijn colonies van Duitse en Poolse nazaten, gevlucht na de 2de wereldoorlog
Rio Uruguay ( overkant Brazilië )
Santa Maria
17-03-2011
17 maart : PN Urugua-I - El Soberbio : 352 km
's morgens nog een wandelingetje gedaan en nog minder gezien in den jungle dan de dag ervoor; teken om verder te rijden. Het landschap is een kapotte jungle met veel landbouw en sobere hutjes. We reden steeds langst de grens met Brazilië tot aan El Soberbio. hier is een vreemde waterval alwaar het water in een scheur loopt die meer als 100 m diep is maar omdat er zoveel water is, is de scheur gevuld en is er enkel een watervalleke van 1,5 m.. Dit is voor ons niet de moeite om te gaan kijken en weer es 80 pesos de man op te hoesten dus gaan we halt houden aan een klein watervalleke waar we hopelijk kunnen zwemmen en afkoelen ( t'is hier weer 33 graden ).
kolibri
16-03-2011
16 maart : Iguazu - PN Urugua-I : 110 km
geheel ongepland stopte we aan het NP van Urugua-I, daar waar het land beschermd is tegen de houtkap en de aanplanting van yerba, thee en dennenbomen. Ons tentje aan het rivierke geplaatst en eens gaan wandelen in het parc opzoek naar vogels en wilde beesten. Veel kregen we niet te zien want ze waren ons steeds te vlug af behalve de wilde varkens, vlinders en een beest dat op een kalkoen lijkt maar wel goed kan vliegen
eerst kijken of er geen krokodil op de loer ligt en dan pas zwemmen !
vlinders komen op je lichaam zitten om het zout van het zweet op te likken , en zweten doe je hier genoeg ...
15-03-2011
beestjes in Iguazu
vlinderpracht in het parc en vele andere diertjes;
15 maart Watervallen van Iguazu (ARG)
De grootste watervallen van de wereld bezoeken was echt wel een prachtdag op zich. We begonnen onderaan in het parc en wandelde geleidelijk aan naar boven tot we het mooiste zicht kregen. Tonnen water bulderden oorverdovend naar beneden ( er was een abnormaal hoog niveau door de masale regevnval van de laatste weken ) en je werd zuipenat; heerlijk ! We kregen de watervallen van alle kanten te zien en er waren loopbruggen voorzien waardoor je recht naar beneden kon kijken, echt de moeite waard. En er was niet enkel natuurpracht maar ook heel veel mooie vlinders, slangen en vogels te bewonderen.
14-03-2011
14 maart: : Ituzaingo - Iguazu : 448 km
We zijn nog zo een 116 km verwijderd van Iguazu en hebben tot nu toe genoten van de mooie bossen, akkers vol met Hierba de mate en theeplantages. Het is weer een lekker warm en we verheugen ons erop om morgen de watervallen te gaan bezien.
13-03-2011
13 maart : Paso de la Patria - Ituzaingo : 220 km
Deze morgend samen ontbeten en vele verhalen verteld maar toch afscheid genomen; zij bleven nog een dagje en wij reden verder. We hebben geen jaar meer maar enkel nog een vijftien-tal dagen, het begint te korten. Onderweg was het even wennen, 17 graden ipv 36 zoals gisteren en met een stevige zijwind... We zijn opweg naar de beroemde watervallen van Iguacu en hopen op goed weer om de laatste dagen tot een goed einde te brengen !
Have a save and great trip and we hope to see you again !!!
12-03-2011
12 maart: Ibarreto - Paso de la Patria : 320 km
weer een heet dagje achter de rug op de 81 en bij een halte in een pompstation voor Corrientes kregen we een mailke van het Duitse koppel Elisabeth en Rupert, die we eerder ontmoet hadden voor de paso de San fransico. Ze zaten op 120 km van ons en zagen het zitten om even gas bij te geven en ons te ontmoeten in Paso de la Patria; een badstadje gelegen aan de Rio Parana. Deze grote rivier ligt tussen Argentinië en Paraguay. Zo gezegd zo gedaan, we zochten een camping en zij kwamen net op tijd voor de aperitief en de zonsondergang. We sloten de avond nog af met een duik in de Rio alvorens onder de dons te kruipen. Spijtig genoeg was het zaterdagavond disconacht en luisterde mee naar de vreselijk slechte muziek tot 4 's morgens
brug over de Rio Parana vlak voor Corrientes binnen te rijden
tentje aan de Rio Parana
11-03-2011
11 maart: Embarcacion - Ibarreta :520 km
Tijdens het ontbijt zagen op de tv wat er gebeurd was in Japan en de vrees dat een tsunami ging toeslaan in chili. Niet veel later op de dag zei men dat een aardbeving van 5.1 chili getroffen had in Socaire, een dorpje dat we 2 dagen ervoor gaan bezoeken zijn... vorig jaar maakte we het zelf mee toe we letterlijk uit ons bed geschud werden. De temperatuur steeg vandaag nog een beetje naar 35 graden; regelmatig stoppen, drinken en verkoeling zoeken in de tankstations was de boodschap. Onderweg allert blijven voor overstekende ezels, varkens, schapen, geiten, paarden, koeien, slangen... en voor de rest was de omgeving hetzelfde als honderde kilometers geleden.
langst de kant van de weg kwamen we vele baobap-bomen tegen
en cactussen
het stoffig stadje Ibarreta langsheen de routa 81 alwaar we sliepen
10-03-2011
10 maart : Salar Grande - Embarcacion : 340 km
Om 8 u zaten we al op de moto richting Jujuy om de reserveband van el jefe te laten plaatsen. De band die we in Rio Galeos gekocht en ging amper 12.000 km mee. Daarna reden we via routa 34 richting Embarcacion. Onderweg kwamen we velden rietsuiker, bananen en andere fruitsoorten tegen. Temperatuur: 33 graden, zelfs de wind geeft geen verkoeling. Dit is wel even wennen als je ziet vanuit welke plaats we vertrokken zijn. We hebben dus definities afscheid genomen van de hoge bergen en verwelkomen de bloedzuigende insecten in een tropische hitte.
camping aan de Salar Grande
op weg naar Purmamarca
lekkere verse mango's !!!
langst routa 34
Embarcacion
09-03-2011
9 maart: San Pedro de Atacama (CHI) Salar grande AR: 350 km
Op ons gemakske vertrokken naar de Paso de Jama en ons weer goed ingeduffeld tegen de koude. Het eerste deel tot aan de grens was heel mooi daarna een beetje "saai" maar ja wa wilt ge, we zijn nu eenmaal al goe verwend geweest met prachtige natuur. Alle salars die we tegen kwamen stond onder water en dat was wel spijtig, onze enige hoop was Salar Grande in Argentinië. Toen we daar na een lange dag aankwamen bleek deze ook nat te zijn maar het zicht was echt wel mooi. Veel water stond er niet op maar het leek op een gigantisch meer. Hier winnen ze zout van de 2 cm dikke laag en nu zitten ze zonder werk. Het blijkt een jaarlijks fenomeen te zijn en al goed want anders wordt het zout hier niet aangevuld.
op weg naar paso de Jama 4400 m
vulcano Lincacabur 5900 m
Salina de Jama
vreemde sculpturen door wind en regen de vele "Grutas" langst de kant van de weg, tijd voor een gebedje
in de buurt van Susques
zoutwinning salar grande
08-03-2011
8 maart : Salar de Atacama - Socaire - Talabre : 250 km
Vertrokken vanuit San Pedro gingen we naar de salar, alleen bleek de salar niet echt meer een salar te zijn. We moesten ver rijden om eindelijk nog e wat zout te vinden die was opgedroogd om tevreden e fotoke te kunnen nemen. Daarna wilden we naar Laguna Lejia maar de weg bleek te slecht te zijn, dan maar naar Talabre om te gaan kijken naar ne canon. Tegen het eind van de dag stond er 250 km op den teller. Het plan om morgen naar El Tatio te gaan, laten we vallen, de wegen zijn stuk gereden door de busjes toeristen en we hebben geen zin meer om door elkaar geschud te worden in de bakkende zon, uren aan e stuk. No sir, we gaan morgen de Paso de Jama oversteken 4275 m hoog en rijden Argentinië terug binnen.
Salar de Atacama
in de buurt van Socaire
canon bij Talabre
07-03-2011
Valle de lan Luna (San pedro de Atacama)
zoals gezegd, enkele mooie foto's van Valle de la Luna. El comandante zag bij de inkom dat het weeral te betalen ging zijn en zag een opening naast de omheining. Toen de guadeparque hem zagen rijden, riepen ze om te stoppen maar el comandante gaf gas... pech voor el jefe die op haar gemakske kwam aanrijden en de dubbele pot mocht betalen
daar moet je toch eens op staan ...
7 maart Paposa - San Pedro de Atacama : 479 km
Lange kilometers woestenij passeerde onze wielen. Overal waar je stopt spreken de mensen je aan met dezelfde drie vragen: De donde viene? Donde va? De donde son? op dat laatste wordt altijd Belgica gezegd en telkens zeggen ze : aaaaaaah Belgica ( op den duur echt grappig hoe ze het op dezelde toon zeggen ) waarop wij vragen; que saves de Belgica? waarop 99% antwoordt: Nada ! Wij vinden het raar maar ja zeg nu zelf, hoe dikwijls komt Chili of Argentinië bij ons op de TV?
Wij zijn in ieder geval tot in San Pedro geraakt en zijn door Valle de la Luna gereden die zeer de moeite waard was ! (foto's volgen)
06-03-2011
6 maart: PN Pan de Azucar - Paposa: 188 km
Alhoewel er een ongelofelijke sterrenhemel boven ons hoofd stond, zagen we s'nachts in de verte weerlichten. Gelukkig geen druppel gevoeld maar s'morgens hing er wel ziltige mist. Eerst reden we door het Nationale parc om vervolgens weer op de grote baan uit te komen tussen de camions. Zodra we konden, namen we routa 1 naar Taltal; een mooi vissersdorp met mmm lekkere verse vis. Met een dikke buik namen we een korte siesta onder de palmbomen van het parc en bolden we daarna pas verder. Rond Paposa is de kustlijn ruiger en ook de zee; giga golven storten zich op de rotsen en moedige surfers wagen hun kans. Wij klefferde op de rotsen tussen de zeesterren en de anemonen. Onze voeten legden we uiteindelijk te rusten tussen de cactussen met zicht op zee.
Veel regenen doet het hier echt niet en dus leven de planten van de dagelijkse mist
PN Pan de Azucar
Vissersdorp TALTAL
Op weg naar Paposa
niet om op te eten
tent met zicht , een hotel doet niet beter !
05-03-2011
5 maart: Bahia Inglesa - PN Pan de Azucar : 118 km
Voor we Bahia Inglesa verlieten zijn we eerst nog wat gaan zonnekloppen op het strand tot het te heet werd. Daarna een terrasje gedaan in Caldera en een lekker Dorade gegeten. Op de moto viel het best mee om in de zon te rijden want de zeebries was lekker fris. De Chileense kust is eigenlijk wel mooier dan de Argentijnse omdat er vele rotsen en bergen zijn. In Chanaral verlieten we de routa 5 (Panamericana) en namen een ripio naar Nationaal Parc; Pan de Azucar. Op een strand tussen de rotsen hielden we halt om de tent op te slaan. Tegen de avond deden we een kleine wandeling en zagen we gieren, krabben en zeeleeuwen maar die laatste waren net iets te ver om te fotograferen. Gezellig met z'n tweetjes genoten we van de branding bij zonsondergang....
Caldera;
PN Pan de Azucar
lokale fauna
email: rudy828@hotmail.com
Druk op onderstaande knop om ons te e-mailen.
Vul bij email Uw eigen email-adres in.
Rudy was kliminstructeur bij het leger en beklom de Everest en daarna meermaals de hoogste bergen van de 7 continenten. Buiten het bergbeklimmen zit ook het vliegen, rotsklimmen en het parapente hem in het bloed.
Sofie geeft les als sportinstructeur, beklom al meerdere bergen en ging vroeger duiken, valschermspringen en skiën. Nu is het op de rotsen en in de wolken dat ze vertoeft...
***************** Samen op reis gaan is ons grootste plezier en telkens we ergens geweest zijn, krijgen we zin naar een nieuw avontuur…
Tijdens het ontbijt zagen op de tv wat er gebeurd was in Japan en de vrees dat een tsunami ging toeslaan in chili. Niet veel later op de dag zei men dat een aardbeving van 5.1 chili getroffen had in Socaire, een dorpje dat we 2 dagen ervoor gaan bezoeken zijn... vorig jaar maakte we het zelf mee toe we letterlijk uit ons bed geschud werden.
