Afscheid genomen en hem een goede reis gewenst ( hij ging richting Ushuaia ), vertrokken we nu verder naar El Calafate.  Aan de grens ging het wat langzaam door de horde toeristen.  Het enigste station waar we konden tanken, had geen bezine.  Shit. Gelukkig hadden we een bidonneke reserve van 4 liter waarmee we dan maar moesten doorrijden tot aan La Esperanza.  Ne flike omweg van 100 km maar bon, zonder bezine geraken we er niet hé.
Na Esperansa stak de wind weer op en liet ons nog vermoeiende 140 km lang afzien. In El calafate had el jefe geen zin meer om de tent nog op te stellen en dus slapen we vannacht in een lekker zacht bedje mm

De weersvoorspellingen waren correct, de wind blies ons bijna uit onze schoenen.  Aan sommige passages aan de ronding van de vallei naar camping Japones, hielden mensen zicht vast aan bomen en aan stenen, wijs !
De 3u30 durende wandeling ging door bossen en eindigde op een oude morene alwaar we zicht kregen op de Torres'en... wauw
Daarna keerden we terug langst hetzelfde pad met rugwind ( dat ging al wat sneller ) Rond 19 u kwamen we aan in de camping en genoten van een frisse pint en een warme douche.
's avond hadden we aan laatste avondmaal met onze vriend Greg en kropen de slaapzakken in.

's morgens begon rustig met een deels bewolkte lucht en hier en daar wat druppels.  Aan de ingang van het parc was de wind weer neig opgestoken en aangezien de weersvoorspellingen nog meer wind gaven de volgende dag ( 80 km/hr) besloten we niet naar Glasier Grey te gaan maar door te steken naar camping Las Torres alwaar we een de dag erop een wandeling konden maken naar Las Torres.
De weg door het parc was gewoonweg schitterend !! ( de weg zelf heel wat minder met keien groter dan je voeten )  Het ene mooie schilderachtige landschap na het andere, golvend tussen de bergen en dat met zon op de bergen.
Dit hadden we niet kunnen wensen want deze streek is gekend voor het turbulente weer.

Tussen de bomen van de camping werd de tent opgezet en even later kwam een andere motorziel aangereden.  We maakte kennis met Greg uit Canada en bleven tot zonsondergang babbelen en verhalen vertellen.

Vertrokken vanuit Punta Arenas, vechtend tegen heel wat sterke wind, wilden we nog niet stoppen in Puerto Natales en reden door naar Torres del Paine.  Na ongeveer 15 km kwamen we een afslag tegen die toegang gaf aan het parc, langst de achterkant.  De baan was ripio en de busjes met dagtoeristen zoefden ons aan hoge snelheid voorbij.
We voelden er niks voor om hun te vergezellen de cueva's en vervolgde onze weg tot we een houten hek zagen die niet vast zat. Achter het hek vonden we een super plaatske aan een riviertje alwaar we onze tent konden zetten.  Het uitzicht was super en  de nacht was dat ook.

We hebben een nieuwe voorband laten steken bij de moto van El comandante nadat we tevergeefs in zona Franca waren gaan kijken. (btw-vrije winkels) Daarna wasje gaan doen en geld gaan wisselen.  De koers is gene vette 620 pesos voor 1 euro.
Bij de moto van el jefe hebben we onderhoud laten uitvoeren en een ijzeren plaatje laten lassen op de zijsteun omdat de moto al eens was omgewaaid.

Morgen zoeken we naar Puerto Natales te vertrekken via de routa 9 om het Nationaal parc Torres del Paine te gaan bezoeken.  Daar zullen we enkele dagen met de rugzak rondtrekken om van de prachtige natuur te genieten.

Na een kort nachtje, opgestaan om 5 u en de tent weer opgedoekt om de grens over te steken.  De weg tussen San Sebastian en Porvenier hadden we nog niet gedaan en kronkelde op en neer langst de Estrecho Magallanes alwaar vissers hun bootjes op het droge trokken. 


Deze vissers duiken met perslucht vanop de boot naar naar langwerpige schepdieren

Onderweg kwamen we op de baan niet veel volk tegen tot dat we 2 moto's aan de kant van de weg zagen staan bij een tent.  De Suzuki was van een braziliaan die we al eerder tegenkwamen en de moto zonder achterwiel was kennelijk van nen belg.  Deze laatste was samen met een andere motard naar Porvenier vertrokken om te gaan zoeken achter een ander achterwiel en/of band.  Op die paar dagen tijd dat we in Tierra DF waren, hebben we toch al gehoord van 2 motorongelukken ( zonder al te veer erg ) en ook deze dag zagen we een 4x4 passeren met aanhangwagen waarop een BMS GS1200 stond die eveneens tegen den dek was gegaan.
We zijn 22 dagen met de moto onderweg en we hebben sindsdien al veel motards gezien. De meeste komen uit Duitsland, Brazilië, Spanje, Colombia, Polen en Italie Tot nu toe staat BMW aan de top, net daaronder gevolgd door Honda AfrikaTwin, Suzuki GStrom, en oudere enduro-cross modellen van Yamaha, Honda en Kawasaki. 

In het gezellige haventje Porvenier
werd het lang wachten op de Ferry.  We hadden volgens de Rough Gide om 14 u een boot kunnen pakken maar de uren waren veranderd; 20 u vertrek zucht, dan maar eens wat rondwandelen en hun klein museum gaan bekijken.  Eigenlijk wel tof want ze gaven uitleg over de oorspronkelijk inwoners ( vele indianenstammen ) en over de europese goldrush.
   mumie en foto van Indiaan


 lokaal cafe

Tijdens de 2u30 durende oversteek over de Magallanes kwamen we de Brazilaan, een Bask, een Argentijn en een belg tegen.  Deze laatste had zijn moto gekocht in BA van een fransman en slaagde erin papieren te vervalsen om zo toegelaten te worden tot andere landen.
Dolfijnen sprong uit het water voor de boot en tegen de late avond vaarden we Punta Arenas binnen. Wij kropen in een klein familiehostel gelegen aan Av Espana alwaar het rustig slapen was.

We overleefden de mossels ( nog nooit zo goed geslapen) en zeiden vaarwel aan Tierra del Fiego. Voor de eerste keer reden we noordwaarts en lieten de zon achter
Het werd een vermoeiende dag met veel wind op kop.  De enkele dappere zotten die we met de fiets tegenkwamen, hadden de wind gelukkig in het gat ;-)
Vlak voor de grens hielden we het voor bekeken en zette de tent op aan een weide in San Sebastian.

De zon kwam weer te voorschijn en we smeten alles naar buiten om te laten drogen.  Daarna reden we naar een piepklein haventje ( 1 houten pier ) in Bahia Ensenada .  
We lieten de moto achter en vertrokken te voet terug riching onze tent.
De wandeltocht (8km) volgde eerst de kustlijn van het Beagle Kanaal en keerde daarna landinwaarts om uit te geven op Rio Lapataia.  Hierbij zan je in de verte besneeuwde bergtoppen van de Andes.



Het water was teruggetrokken en kilometers mosselbanken lagen te blinken in de zon... mmm dat zag er wel lekker uit.
El comandante kroop op handen en voeten door het zand en plukte de dikste mossels!

 

In de bossen kwamen we een veel voorkomende zwam tegen die rare zwellingen doet ontstaan in de takken.  Hun zaden zijn oranje bolletjes en de wandelenpaden liggen er vol van.



El  jefe kreeg bij het einde van de wandeling een lift terug om de moto te gaan ophalen en na het aperitief werden de mosseltjes klaargemaakt!

Tegen de avond deed de vos nog eens zijn ronde en kwam een grote valk paraderen voor de camera.
Vlak voor het slapengaan las el jefe in de gids dat er best geen mosselen geplukt worden in Terra del Fiego;
soms is er namelijk een soort algenbloei die er voor zorgt dat er een (dodelijk) gif vrijkomt en opgenomen wordt door schelpdieren...  het koken van de schelpdieren, verhoogd daarbij de toxiciteit! De mossels die je in het restaurant kan eten, worden eerst getest alvorens ze verkocht worden.
oeps, we hadden maar eventjes 3kg mosselen binnen.

Parque National del Tierra del Fuego is 630 vierkante km groot en grenst aan Chili. Hier is veel te zien aan fauna en flora. Geen zonnetje echter maar wolken domineerden het luchtruim.  We maakte een wandeling naar Lago Rocca (zoet water)



en passeerden eerst Archipielago Cormoranes (zout) en Rio Lapatia (zoet).
Genietend van de natuur kregen we watervogels te zien zoals de Upland of  Magallanes Geese, Falkland Goose, Buffnecked ibis, black crowned Night Heron, en de 'Peuguito' valk. Aan de grens met Chili stopte het pad en keerden we terug naar het tent net voordat het begon te regenen.
De wandeling naar Lago Rocca zelf, stelde niet veel voor maar de kleine wandelingen vanuit de kamping, des te meer.
Laat tegen de avond (22u) stopte het met regenen en daar waren we niet rouwig om want de tent liet langst alle kanten water door!

'Peuguito'

crested cara cara of Carancho

 magallanes gees

We sprongen op de moto en reden een paar kilometers verder om via de Castorera-weg naar de beverkolonie te gaan kijken.
We werden weliswaar opgegeten door de muggen maar we stonden daar alleen te kijken naar 2 ijverige bevers die hun dam van onderhoud voorzagen.  Dit parc is planckendael x100.

s' morgens de haven van Ushuaia eens gaan bekijken waar een gigantisch cruise-schip lag voor eventjes 2500 passagiers.
Vanuit de haven kan je met een ander schip ( 70 passagiers) voor ongeveer 5000 usd een 10-daagse cruise boeken voor een Antartica-belevenis. Volgens een Franse onderdaan was het spectaculair...



Wij hielden het bij een wandeling naar "Glacier Martial".  Niet spectaculair maar gezien het prachtige weer, een mooie gelegenheid om de omgeving van hoger af te kunnen bekijken.  2u30 later stonden we aan de sneeuwgrens en kregen een
zicht op Bahia de Ushuaia.





In de namiddag zijn we dan naar het nationaal parc gereden ( inkom inwoners 5 pesos, buitenlanders 65 pesos ) Lapataia genoemd, alwaar we stopten aan El Fin de la routa 3.  De diepste weg naar het zuiden, houdt hier halt; een foto'ke waard!



Onze overnachtingplaats was op een vrije kamping, gelegen aan Lago Verde, volop in de natuur met prachtig uitzicht.  Een vos ( waarschijnlijk de Grey Fox) kwam snuffelen aan de tent terwijl zwarte wilde konijntjes vrolijk rondhuppelden.
schitterend...

Op de toegevoegde map zie je ons beginpunt ( hoofdstad Buenos Aires ) en nu het keerpunt Ushuaia.  Daarna zullen we de Andes volgen via de grens van Chili, tot helemaal in het noorden Iguazu ( grens Brazilië )  Daarna keren we terug naar BA

Vanuit Sombrero in Tierra del Fiego CHILI wensen we jullie een FELIZ ANO NUEVO !!! 
Dat jullie dromen mogen uitkomen net zoals de onze !  Geniet van elke dag en draag zorg voor elkaar

na 240 km zaten we in  Rio Galleo op nog 1 of 2 dagen verwijderd van Ushuaia ! De zwarte moto kreeg nieuwe banden, voor de rooie waren er geen goede maten. Onderweg voor Galleo zijn we nog een rivier gepasseerd waar vele watervogels zaten zoals Flamengos! wat een beetje water in deze pampas niet kan doen.  Na een hevig regenbui zijn we dan toch verder getrokken en hebben een schitterende slaapplaats gevonden aan Lago Azul.  Een meer gevormd in een geimplodeerde vulkaan, is nu het thuisland voor vele vogels.  In dit afgelegen plaatske hebben we ons tenteke geplaatst en genoten van deze pracht !
Eens benieuwd hoe we de gens met Chili gaan oversteken en of dat problemen gaat geven...  Terra del Fiego here we come !!!

nadat rudy en Juan samen mate hadden gedronden, zijn we Weer op pad gegaan tussen de pampas.  Sedert we een paar dagen geleden Rivadavia gepasseerd zijn, is het landschap van vlak veranderd in afwisselende  valleien die geen einde lijken te hebben. Ze zijn zo groot dat je het onmogelijk op 1 foto kan krijgen.
De Guanacos lopen nu heel dicht tegen de weg... en de tol hiervan is duidelijk te merken want  je geraakt de tel kwijt aan de kadavers die langs de kant van de weg liggen.  Soms met stukken van autobrokken er nog bij... we zijn gewaarschuwd
We stoppen in Puerto San Juan alwaar we een visje gaan eten en in contact komen met een eigenaar van bmw-moto verhuurfirma.  Deze vriendelijke mens nodigde ons  zelfs uit Nieuwjaar te gaan vieren in Calafaté.... maar wij zitten liever samen in het tentje, in de natuur met een fles champie!
Opweg naar Piedra Buena kwamen we nog drie Colombianen tegen met gehuurde F650GS riching Zuiden, gehuurd van... jawel onze vriend die we nog maar net gedag hadden gezegd.
We hebben de nacht doorgebracht op een camping met zicht op Rio Santa Cruz maar wel weer met tal van Argentijnen die tot in de vroege uurtjes muziek.

Een kleine 100 km verder dan Jaramillo, verlieten we de hoofdweg en draaiden een grindweg op richting Bosques Pertificados.
Dit bleek een kleine hel te zijn voor de beladen motorfietsen met hun bestuurder maar gelukkig duurde het maar 30 km lang.
We kwamen aan in een godvergeten plaats La Paloma, ontvangen door Liliana en Juan.  Liliana heeft duidelijk een drankprobleem en Juan is een magere brave vent die de dag ervoor met de auto van zijn baas een tuimeling heeft gemaakt.
Hij toont ons de beschadigde wagenen even later kwam Pedro ons ook vergezellen. Pedro werkte vroeger voor een hytancia alwaar hij veel te paard reed. Nu werkt hij voor een firma die opgravingen doet naar goud.
De bagage werd afgeladen en we verzamelde nog een beetje moed om door te rijden naar het parc.
Zonder het gewicht ging het beter en we werden beloond met een parc waar enkele reuzen van versteende bomen lagen.
Ondanks de bakkende hitte in deze woestenij, konden we deze oerbomen bewonderen.
Terug in La Paloma had Juan lekkere asado van lamsvlees en kip klaar gemaakt. Samen met hun aten we onze buiken vol en
Pedro trakteerde ons op een avondwandeling in de pampas opzoek naar stenen pijlen gemaakt door Indianen van misschien honderden jaren oud.  Net toen we de zoektocht gingen staken omdat de avond gevallen was, vond Pedro er één! Een prachtige afsluiter van een toffe dag.

Voor we verder gingen, hebben we nog eens gekeken wat Trelew eigenlijk te bieden heeft.
Daaruit bleek dat ze over een groot Paleontologisch museum beschikken met daarin oa dinosaurus eieren en 95-miljoenjaar oude beenderen.
Het museum was groot en heel modern en gaf prachtige exemplaren tentoon in een uniek decor met muziek.   We zijn geen museumgangers maar dit was echt leuk.   Iets na de middag zijn we dan verder gereden en ontdekte we de "el briesa de pataginia": 50 km/hr zijwind zorgt ervoor dat een in andere omstandigheden we zeker zouden tegengehouden worden voor een alcoholcontrole!
Vorige week hebben ze de routa 3 afgesloten omdat het stevig waaide ( 140km/hr ) dat beloofd...
50 km voor Rivadavia zijn we gestopt aan een klein kotje met aanbouw alwaar de patron er geen probleem van maakte dat we daar onze tent zouden opslaan.   Toen we daarna onze voeten onder tafel staken voor een lekkere milanesa met frietjes, kwamen we te weten dat hij ook in het leger heeft gezeten.  Tussen de happen door, kwam hij fier zijn wapenarsenaal tonen: Riotgun, grendelkarabijn van 7.62 en ne punt 22 met kijker.

Toch leuk de mensen zo een beetje te leren kennen ipv non stop door te rijden.

Nadat we de kettingen een oplapbeurt hebben gegeven, zijn we vertrokken richting Trelew.
Aan een pompstation gekomen, ontmoeten we 2 gendarmen op de moto: Yamaha TDM 900
Natuurlijk zijn we beginnen babbelen en na enige tijd stelden ze voor ons te begeleiden naar een pompstation gelegen in Trelew.  Volgens hun was dat een goede overnachtingsplaats.
Zo gezegd zo gedaan, wij achter de gendarmen aan ( Axelandro en gerardo ) die hun escorte serieus namen en zelfs het blauwe lichten lieten werken...   Dat kan niet iedereen zeggen hé
Op de bewuste parking konden we gratis douchen en zaten we tussen de vrachtwagenchauffeurs die bbq tot in de vroege uurtjes.