nog heel even de tijdom jullie gauw te vertellen dat ik ook de laatste dagen de tijd van m'n korfballeven beleef hier!
We hebben die Taiwanezen hun broek uitgekuist! Wat een verschil met
vorig jaar en wat een voldoening! Blijkbaar dachten ze zelf dat ze toch
een 80% kans maakten van ons te winnen, maar dan kenden ze ons niet
goed. Iedereen was in form, het resultaat zegt alles.
Gisteren en eergisteren hebben sommigen onder ons van dat beetje vrije
tijd dat we hadden, gebruik gemaakt om eens te gaan kijken naar andere
(Belgische) sporters. Zo zijn Sara, Annick en ik erop uitgetrokken nar
het beachhandbal, fistball en bowling. Allemaal super leuk om mee
kennis te maken. De sfeer bij de andere sporters en hun suppo's zit er,
net als bij ons, zeer goed in!Overal waar we komen, vragen de
chinoezekes om met hen op de fotote gaan! Zeker Saar valt op met haar
lange benen! ;0)
Het is zelfs zover gekomen dat we extra suppo's hebben kunnen
optrommelen! Men genoot zo van ons enthousiasme tijdens het supporteren
bij de beachhandbal dat het gezin naast ons gisteren naar de halve
finale van het korfbal is komen kijken!
Wat ook weer niet ontbrak is e dopingcontrole. Ik had het weer aan m'n
pan... Wat wel nieuw was, ook voor mij, is dat het me voor de eerste
keer niet gelukt is een goed plaske af te leren. De eerste poging zat
ik een half uur op de pot. Ik moest zo dringend plassen, maar kon dit
echt niet terwijl een van de begeleidsters er op stond te staren... Dus
na x aantal tijd, tweede poging. Uiteindelijk lukte dit wel. Iedereen
dolenthousiast... bleek dat het te waterig was en dus niet geldig. Deze
keer moest ik wachten zonder nog te drinken. Op dit moment kwamen er
enkele Belgische gymnasters binnen. Tatyana had zonet met haar partner
goud behaald bij het acrogym! het gemengd duo had dan ook de tweede
medaille binnen voor België. (zilver) Een tettertje dus gedaan met haar
en de coach totdat ik echt buikpijn kreeg van het moeten plassen. de
derde poging ging als vanzelf... weliswaar met wat extra hulp van m'n
begeleidster. Wat bleek, ook deze staal was niet in orde... Doch, na
twee geplaste pogingen hoef je niet meer dus konden Steve (kiné) en ik
vertrekken. Op dat moment waren we drie uur en een kwartier later. We
zijn gaan vieren met een aantal stukken pizza! Lekker dat dat was...!
binnen een kwartiertje worden we in het hotelrestaurant verwacht voor
een pastamaaltijd en dan onmiddellijk richting de sporthal voor de
laatste keer.
de computer doet hier raar, dus maak ik m'n berichtje vlug af!
Allemaal goed duimen, want we zullen het nodig hebben! Toch geloof ik
erin dat we zwaar kunnen stunten en wie weet zie ik jullie dan allemaal
in Zaventem met die gouden medaille rond m'n nek!!
Gisteren was het me wel een druk dagje. Het ontbijt was weer voorzien om 9 uur. Daarna kregen we de kans een uurtje te trainen. Velen kenden wat last met de gladde bal. Sommigen onder ons hadden polsbandjes voorzien om het zweet van de armen een beetje op te vangen. De eerste tien minuutjes helpt dit een beetje, maar dan is t gedaan. Jammer maar helaas. We zullen er hier tijdens de wedstrijden wat rekening mee moeten houden. Mss is een handdoekje in de rok, zoals de goede oude dagen, niet zo'n secht idee. Wat me wel al aan de oren gekomen is, is dat het tijdens de match wel mogelijk is om af en toe van bal te verwisselen. Hopelijk helpt dit wat. na de training gauw richting hotel voor een snelle douche want om half twee werden we in het eethotel verwacht. Daarna kregen we even de tijd om wat op bed te rusten, maar Biot kende wederom een verzorgingsmoment... tegen vijf uur terug de bus op om de derde maal van de avond te nuttigen. Er werd namelijk van ons verwacht om tegen 17u45 te vertrekken naar het stadion waar de openingsceremonie plaatsvond. Niet te begrijpen hoeveel toeschouwers aanwezig waren. En dan heb ik het enkel nog maar over de mensen die niet binnen geraakten. Buiten proportie gewoon. eens aangekomen en uit de bus moesten we, de atheleten, coachen en algemene begeleiding daar op het grasveld 40 minuten achter ons naambordje wachten. zo'n massa volk (om en bij de 5000 mensen) zorgde uiteraard voor ontzettend veel warmte. Stonden we daar met z'n allen te puffen en te zweten. Op zich geen probleem want we konden onze ogen goed de kost geven. Zo leuk om al die verschilende mensen, nationaliteiten bij elkaar te zien. Naast ons stond Brazilië. Zij brachten er heel wat sfeer in met hun liedjes en dansjes. Echt super om naar te kijken en luisteren. Uiteindelijk kwam het er dan toch van dat ons richting het stadion mochten begeven. Ondertussen was het festijn al een tijdje bezig en hoorde je geregeld de kelen opengaan van de enthousiaste massa/toeschouwers. TOch wel enkele kippenvelmomentjes hoor. ;0) Na een tripje van een dikke tien minuten wandelen stonden we vlak aan de ingang van het stadion. met ingang wil ik dan verduidelijken: de ondergrondse gang die leidde naar het veld binnenin. Op dit moment voelde ik niet enkele zweetdruppeltjes over m'n rug gaan, maar voelde ik het echt overal "vochtkriebelen". Nog twintig minuten te gaan en het oplopen zou beginnen. Ann moest nog even gauw naar toilet, dus dachten we dat dit nog wel zou lukken op deze tijd. Jammer maar helaas, we waren ze kwijt... Toen we terugkwamen was de groep reeds verder naar voren toe opgeschoven en was het voor ons onbegonnen werk ze op te zoeken. Waar wij hen achterlieten, daar stonden nu de athleten van Letland. Dan te bedenken dat de Belgen wel een eindje verderop zouden kunnen staan, ergens onder de grond, in de gang, waar het zwart zag van het volk én het gebrek aan licht... We grepen een chinoezeke bij de haren, legden hem uit dat we een taxi zochten, maar de chauffeur pas zouden kunnen betalen als we in het hotel zouden arriveren. Noch Ann, noch ik hadden centjes bij. Het moet wel geweten. Ondanks het feit dat ik in België zelden een taxi neem, kan ik jullie zeggen dat hier een ritje van twintig minuten evenveel geld kost als dat je bij ons al moet betalen als je de taxi nog maar instapt. Maar bon, om terug naar het verhaal van de dag te gaan: De vrijwilliger van de World Games die we aanspraken, hielp ons vriendelijk verder, waardoor we zonder problemen in onze kamers geraakten. Een dik uur, tot anderhalf uur later kwamen de anderen mondjesmaat aan in het hotel. Nog lekker nagekeuveld met enkelen en dan weer, om eerlijk te zijn, door het te lang babbelen en tetteren, een beetje later dan gepland, bedje ingekropen. Vanmorgen voor de allereerste keer een half uurtje vroeger dan gewoonlijk ons nestje uit om te gaan ontbijten. Samen met de tegenstrever van de dag, Engeland, waren we de enigen in het restaurant. Lekker rustig wakker worden dus. Daarna de gebruikelijke stop bij de kiné's om dan de bus terug op te stappen voor een half uurtje training in de sporthal om tien uur. Geen enkele ploeg heeft meer trainingsuren. Er zijn dagelijks maar twee uur voorzien voor de acht ploegen om te trainen. Op zich vond ik dat half uurtje vandaag meer dan voldoende, want ik gooide NIETS. Man, wat frustrerend... Snel snel met de taxi naar het hotel voor een al even snelle douche en dan naar het eethotel. Ondertussen kenden we ook reeds de starters voor de wedstrijd tegen Engeland. Biot startte op de bank. Aangekomen in de sporthal rond 14u was de eerste wedstrijd van het tornooi reeds van start gegaan. Einduitslag was winst voor Tsjechië tegen de Aussies... Iedereen getaped, behandeld, klaar om er in te vliegen. Wat ook wel een leuke verrassing was, was dat ik m'n plasmeisje van vorig jaar terug tegenkwam. (Het meisje dat mee voor zorgde dat ik kon plassen bij de dopingcontrole) Ik nam dan ook even de tijd om er een klapke mee te doen. Nu om (weeral) eerlijk te zijn. Al een chande dat ze demonstratief op mij afstapte, want als ik ze in de massa had tegengekomen, zou ik ze straal voorbij lopen... Al de menskes lijken zo hard op elkaar. Ik hou die allemaal niet uiteen hoor... Match achter de rug en winst voor de Belgen 25-13. De laatste twintig minuten viel ik in voor Annelies, kreeg ik de kans al wat te wennen aan de omstandigheden en de zaal. Vermits we de laatste wedstrijd van de dag niet wilden missen, namelijk Taipei tegen Portugal, vertrokken we richting hotel en eethotel net op het moment dat de Nederlanders zich terugtrokken om hun spelersshirt aan te doen... Vonk wel wat jammer, want ze graag eens int echt al gezien. D'olllanders wonnen hun wedstrijd overduidelijk tegen de Russen. 35-8. In het eethotel zag ik voor eerst in levende lijve, en van zeer dichtbij, enkele vrouwelijke bodybuilders... mannekes, wat is dat??? Zo raar.... Kon er m'n ogen niet vanaf houden en k denk dat ze het door hadden (op de duur zat ook heel ons tafel er henne te piepen. Viel vooral niet op. :0) Op dit moment zit er een groepje beneden in de bar wat te pokeren en zit de rest wat verdeeld over twee kamers... Ik zal me er zo dadelijk even gaan bijzetten. Gezellig wordt het sowieso, maar ik hoop echt dat ik de tijd niet uit hetoog verlies en op tijd dromenland ga opzoeken. Morgen wordt het tenslotte weer een lange, drukke en zeer belangrijke dag!
Ah ja, de wedstrijd van taipei-portugal was de eerste tijd zeer aangenaam om naar te kijken. echt wel spannend nog met de rust en ongeveer tot de helft van de tweede time. Vind het jammer voor de Portugezen dat ze op het einde van de match nog verschillende goals rond hun oren kregen, want het was echt heel leuk om te zien hoe gemotiveerd ze voor de dag kwamen. Net nu ik dit stukje schrijf komen ze aan in het hotel. Wij liggen namelijk op het zevende verdieping, samen met de Portugezen. Over de kamer van Sara en mezelf (wij liggen aan het einde van de gang) liggen er twee dames. Leuk om weten voor jullie eh ;0)
Dit gezegd zijnde laat ik jullie weer en hoor je morgen (of overmorgen) zeker van me hoe de wedstrijd verliep tegen Taipei en of ik vannacht wel op tijd ben kunnen gaan slapen :0)
hier ben ik weer. Bij ons is het momenteel 23u00 en onze eerste volledige dag in Taiwan zit er bijna op.
Gisteren vertrokken we tegen 9u30 vanuit het hotel naar de luchthaven.
Drie uurtjes rijden waarvan ik ongeveer de helft sliep. Een vlotte trip
waarbij ik heb geleerd dat niet enkel vrouwen fameus kunnen tetteren en
kakelen. Sommige mannen doen zeker niet onder. In dit geval heb ik het
over Jeff, David en Davor. Mannekes, wat een tetterwijven! Wel leuk om
te horen hoor, daar niet van, maar op een gegeven moment draaide ik het
geluid van m'n MP3 toch een beetje hoger.:0)
Eerste vlucht van de dag verliep vlot en de twee uurtjes vlogen
voorbij. Aangekomen in Hongkong onmiddellijk een aansluiting voor de
tweede vlucht. Derde eetmaal achter de kiezen. Uit de luchthaven
geraken ging veel makkelijker dan verwacht. Geen onnodige ophoudingen
door extra controles op eventuele zieke zieltjes. Een kleine, minieme
domper: koffer van de verzorgers stond niet op de band van de baggage.
Deze is vandaag aangekomen in het hotel. Waar de zak heen gevlogen is,
weet niemand, maar het belangrijkste is dat ie terug is.
Na aankomst in Taiwan, kennismaking met onze Taiwanese ploegleidster,
de bus op naar het accreditatiecentrum. De begeleiding maakte alles in
orde, wij, de spelers moesten enkel een dik half uurtje aan tafel
wachten voorzien van een lekker fris drankje. Ondertussen had ik in de
smiezen dat m'n shampoo uitgelopen was in m'n toiletzak. Wat een
vetzakkerij... Alle papperassen in orde gebracht, de nodige documenten
afgehaald en met de karaokebus naar het hotel. Daar tot de constatatie
gekomen dat we ondankswat extra zakgeld van het BOIC niet konden
genieten van de luxekamers. zeker geen erg, maar wel een beetje jammer
;0)
De kamers werden ingedeeld en daarna zijn we met de ganse spelersgroep nog iets gaan drinken. Allemaal leuk dus.
Vandaag een echte rustdag. Er werden geen sportieve inspanningen van
ons vereist, we moesten enkel om negen uur aan de ontbijttafel zitten.
(oorspronkelijk was er wel een training gepland, maar de organisatie
liet ons weten dat dit niet mogelijk was.)
Daar zagen we voor het eerst zo goed als alle spelers van de andere
landen. Het begint stilletjes door te dringen dat het toernooi wel zeer
dichtbij komt. Spannend.
Het tweede wasje van de periode wordt verzorgd door onze begeleiders!
terug wat meer propere shirts, shortjes, sokken en ondergoed.
Velen onder ons kruipen terug hun bed in, maar ik denk er anders over.
Samen met Annick en Ann maken we de eerste sportwinkels onveilig.
We kopen alledrie een paar nieuwe spulletjes. in mijn geval gaat het
dan over nieuwe sletsen (ook te verstaan onder: valse birkenstocks (of
hoe heet dat ook al weer?!) en een T-shirt van de World Games met de
panter van het merk Puma in verwerkt. een leuk aandenken voor later.
Wetrokken op de middag naar hethotel waar we de rest van het verblijf
's middags en 's avonds verwacht worden om te gaan eten. Mijn voorkeur
gaat toch uit naar de kost dat we in China geserveerd kregen, mar bon,
das persoonlijke keuze. De organisatie verloopt vlekkeloos en dat mag
ook zeker benadrukt worden.
De middag werd ook weer op verschillende manieren ingevuld. Steve, Jan,
Annick en ik trekken met z'n vieren naar het grote shoppingcenter met
het reuzenrad op het dak van het gebouw. Winkeltje in, winkeltje uit en
dan toch even het dak op om ook dat te bekijken. Wat komen we daar
ineens tegen...: De glazen schuifdeuren die ons naar buiten leiden
worden versierd met "levensgrote" (toch op de lengte van de gemiddelde
Chinoes) stickers van enkele korfballende Belgen A(en Tsjechen, denk
ik)! Onder de mensen ons Annick! (ook nog te herkennen: Detlef en Gert)
Was wel een leuke verrassing.
Achteraf het uitstapje in het center afgesloten met een McFlurry.... Mmmmmm!
Voordat we wederom in het eethotel verwacht werden, namen we toch nog
gauw een taxi richting een baseball winkel. Daar kocht Annick een
nieuwe handschoen (voor de mensen onder ons die het niet weten, Annick
speelt ook nog softball). We zaten wat krap wat de tijd betrof, maar
kwamen helemaal te laat aan in ons hotel wanneer onze taxichauffeur
totaal verkeerd reed. De shuttlebus was dus al vertrokken, waardoor wij
achterkwamen per taxi. we konden in het eethotel zelf onmiddellijk
achter onze groep aansluiten om frietjes met lams of kip + groentjes in
ons kas te slaan. Veel te laat waren we dus zeker niet.
Terugaangekomen ineigen hotel heb ik me laten verzorgen. Deze keer
werden de darmen onder handengenomen. Er ligt wel degelijk een link
tussen het darmstelsel en de achillespezen! Grappig eh!Eén ding is al
voor 100% duidelijk: rust nadit tornooi zalzeker geen kwaad kunnen,
integendeel! ;0)
Wanneer ik uit de kamer van de kiné kwam, was de fitnessruimte vrijom
even te gaanlopen.Het oorspronkelijke plan was om dit toch een uurtje
vol te houden, maar als de fitness sluit om 22u is datnogal moeilijk.
jammer genoeg is het dus bij 22 minuten gebleven. Tijdens het lopen
voelen, voor ons toch, de eerste regendruppels uit de lucht. Wel een
plezant zicht om dieTaiwanezen op hun brommerkes (en neem het van
meaan, het zijn er onnoemlijk veel) in hun regenvestjes te zien
voorbij rijden :0). Ikke lekker droog!
Om 22u dus naar de kamer voor een verfrissende douche, daarna nog wat volk opzoeken en als afsluiter dit verslagje.
Morgengaanvelen onder onsvoor de eerste keer kennismaken met onze
sporthal, vermits er een training gepland staat om 11u. De rest van de
dag zijnwe vrij tot een uur of vijf want dan trekken we met z'n allen
naar de openeningscermenonie. Hopelijkhoudt m'n kodakske het wat vol
(ik ken er wat problemen mee, daarmee datjullie nog even op de
foto'szullen moeten wachten) enkan ik leuke kiekjes vastleggen.Hoe
dat allemaal verloopt horen jullie later!
dikke zoen
Vero
nog even een kleine opmerking: Dezeblog is een persoonlijke weergave
van onze trip in Taiwan, ik wil dit graag zo houden. Dus voorsommigen
onder ons vraag ik met liefde: gelieve geen kopietjes te maken van m'n
verslagen.Ik heb hetliever zo,enkel op deze blog! Dank je wel!:0)
:0) Doedoei!
hier ben ik terug. Onze laatste dag in
China zit er bijna op. Momenteel is het 19u30 en zitten Saar en ik op onze
kamer. Ik even achter de computer om jullie te verblijden met enkele nieuwtjes
en Saar is bezig met haar zak in te laden... een (grote) taak die me ook nog
staat de wachten.
Vanmorgen had ik het toch wel even
moeilijk... Ik had de wekker niet horen afgaan, te laat uit bed dus, (allez,
niet echt te laat, maar wel te laat om me op m'n gemak te kunnen klaarmaken)
waardoor alles snel snel moest gebeuren. Mensen die me kennen, weten dat "snel
snel" en "ochtend" twee zaken zijn voor Biot niet samen kunnen in de ochtend.
Maar bon, gene man overboord, lekker ontbeten en bus richting sporthal voor een
oefenpotje tegen Rusland (2x 20 minuten). Dat doet me er trouwens aan denken dat
ik jullie nog niet verteld heb wat de uitslagen van gisteren waren. Onze eerste
wedstrijd van een half uurtje tegen Rusland wonnen we met 9-7 en het wedstrijdje
tegen China wonnen we met 5-16 (of toch zoiets ongeveer). Je moet wel weten dat
we na een tiental minuutjes spelen tegen de Chinoezen de opdracht van Eddy
kregen om de verdedigende druk wat te minderen vermits zij niet tot één 'gewone'
kanskwamen. Het niveau lag dus niet echt hoog laat ons zeggen.
De wedstrijd van vandaag tegen de Russen wonnen we zeer vlot.Met de rust
werd de wedstrijd afgelast vermits er reeds verschillende Russische spelers
gekwetst waren. eentjeervan redelijk serieus toch: ligament in deenkel over en
stukje bot mee.tornooi voor dat meisje is over.
Na de
wedstrijd richting hotel voor een overheerlijke lunch. Allez,zo zaghet er toch
uit, want hebzelfenkel fruitjes gegeten. Ik had me namelijk tijdens het
ontbijt goed volgestoptmet toastjes, eitje en watermeloen, waardoor ik op de
middag nog niet veel trek in etenhad. Weet je wat hier ook super is: ze hebben
telkenseen grote keuze aan heerlijke zoetjes (= dessert). mnjam mnjam
mnjam!
Het laatste op het programma van vandaag was een
volledige oefenwedstrijd tegen de Chinoezen. Deze keer blijkbaar tegen het B
team. We verdenken ze ervan dat er geen enkele speler al sinds lange tijd
korfbal speelt, maardat ze wel zeer gedreven basketters/basketsters zijn.Van
een echte wedstrijd kon er eigenlijk niet gesproken worden. Daarvoor was het
niveauverschil echt wel te groot.
Ah ja, nog een
nieuwtje. Als wijze van bedanking van de Chinoezen uit (dat Rusland en wijzelf
op hun uitnodiging zijn ingegaan om wat oefenwedstrijden en clinics te komen
geven) kregen we een cadeautje... Wel grappig want zowel mannen als vrouwen
ontvingen hetzelfde, namelijk een halsnoer van parels. ofwel een roze, ofwel een
witte. opt eerste zicht wel een beetje raar (we hebben er trouwens nog wel wat
mee zitten lachen --> niet slecht bedoeld, maar je kent dat wel,
onnozeldoenerij) maar uiteindelijk wel een lief gebaar!
Hopelijk waren zij minstens zo tevreden over onze groepsfoto
;0)
Normaal gezien stond er na het matchke nog een
training met de Chinesekes op de planning, maar die ging niet door. Beide teams
vonden het niet echt meer nodig.
Terug aangekomen in het
hotel stond ons een nieuwe verrassing te wachten. Dopingcontrole. 1 heer en 1
dame werden willekeurig gekozen en zouden moeten plassen. M'n hart ging spontaan
sneller slaan, en dit bedoel ik zeker niet in de positieve zin. Ik kon dan ook
de lach niet onmiddellijk van m'n gezicht krijgen toen ik vernam dat het (jammer
genog voor haar) Britt was (en bij de heren Davor) die moesten plassen.
Ik ben er vrij zeker van dat Britt mijn persoonlijk
record gebroken heeft. Super kak voor haar, maar blijkbaar ben ik niet de enige
dit moeite heeft met op commando in een potje te plassen.
Goed en leuk voor haar dan weer is dat ze heeft kunnen genieten van een
overheerlijke hamburger met frietjes... Sjansaar! :0)
Daarsstraks was
er even wat miscommunicatie ivm het vertrek naar de luchthaven morgenvroeg.
Eerst werd er even gedacht dat we om 5 uur 's ochtends zouden moeten vertrekken
vanuit het hotel. biot al helemaal in paniek, want zou ze wel toekomen met de
tijd die haar nog restte om haar zak te pakken, te chatten met An én voldoende
slaap in te halen die ze vannacht een beetje te kort kwam. Al een geluk kregen
we redelijk snel te horen dat het niet 5 uur is, maar wel 9u dat we moeten
uitgecheckt zijn. fjoew!
Over het slaapgebrek van vannacht: we waren pas rond
23u terug in het hotel na onze avondwedstrijden, waardoor we dus zeer laat aan
tafel zaten voor ons avondmaal. sommigen onder ons verzamelden zich in één van
de kamers en ja... voor dat je het weet is het héél laat en heb je een zeer
korte nachtrust. Gezellige babbels, hilarische momentopnames en een goed
sfeertje zorgen er allemaal voor dat de tijd soms veel sneller vooruit gaat als
dat je denkt.
Zo dadelijk dus, zal ik niet te veel
moetenlanterfanten, wil ik snel in bedje liggen.Toch denk ik dat dit geen
probleem zal zijn. Tenzij het weereen gezellige boel wordt
natuurlijk...:0)
Bon, ditgezegd zijnde sluit ik graag
af en horen/lezen jullie me waarschijnlijk pas de 15e. Er wordt verwacht dat we
maar ten vroegste tegen 23u in ons hotel in Taiwan zullen
aankomen de 14e.
Maar gene stress, wees gerust, ik hou jullie
op de hoogte!
het is hier momenteel half 2 's middags en we komen net terug van de
supermarkt. iedereen heeft zich voorzien van een drankje en/of een
koekje.
vanmorgenwerden we om 7u30 aan het ontbijt verwacht omdatde eerste training van de dag reeds om 9u startte.
in de super mooie sporthalhieldenwe een clinic voor en metde Chinese spelers.
om 15ugaan we er nog een uurtje tegenaan en vanavond spelen we een
eerste oefenpotje tegen Rusland en China (telkens een half uurtje)
wat ik jullie voor nu ook nog wil laten weten is dat ik er een intens
goede nacht heb opzitten. Ik had wat schrik niet goed te kunnen slapen
omdat ik m'n klopje vroeg op de dag had en me eigenlijk voor de rest
wel goed voelde ("fris" wou ik eerst zeggen, maar dat zou wat
overdreven zijn ) maar het tegendeel bleek dus waar. nog geen twee
minuten heeft het geduurd en ik was weg. geen enkele keer wakker
geworden en net een paar minuten voordat de wekker afging opende ik
spontaan m'n ogen! van Timing gesproken. Hopelijk loopt deze nacht even
vlot. (men zegt toch dat wat de jetlag betreft,dag/nacht 2 vaak de
zwaarste van allemaal is.
jullie horen het wel!
nog even luieren met de rest van de groep en dan richting kiné voor de verzorging van de achillespezen...
"De ploeg logeert op
verdiep 14 van ons prachtig hotel ! Bijna iedereen heeft een luxekamer
met badkamer van 3 x 5,5m. Vlucht is heel vlot verlopen, goede service
op de vlucht. Enkel de controles zijn hier iets strenger vanwege de
Mexicaanse griep. Bij landing dienden we in het vliegtuig te blijven
zitten zodat ze van IEDEREEN de lichaamstemperatuur konden opnemen.
Paspoortcontrole ook nog even aanschuiven. Dan 3u op de bus en bij
aankomst aan het hotel... op de bus blijven zitten om
lichaamstemperatuur te controleren. Je mag hier dus absoluut niet
"heetlopen". Ontvangst in het hotel was prima, lekker eten, zeer
gevarieerd, niet te pikant. Chinezen vol bewondering naar de eerste
training komen kijken (en filmen) in een sporthal zonder airco (enkel
airco tijdens de wedstrijden) pffff veeeel drinken (water natuurlijk !)"
De nationale ploeg is veilig en wel aangekomen te Shangai. Een eerste
reactie van reisleider André Mertens: "We zitten hier in een
superchique hotel, net een goed doucheke genomen. Prima ontvangst, soms
wat moeilijk met het chinees. Middaglunch was al zeer lekker. Tot
hiertoe alles picobello, buiten wel heeeeel warm. Grjes André en
Danielle."
Aankomst in China ... Eerste reisverhaal van Vero ...
Hellow
lieve mensen!
wat
een reis... eindelijk zijn we in het hotel in China aangekomen. we hebben de
luxe te mogen vertoeven in het New Century Grand Hotel. Man man man, wat een
luxe. Foto's volgen later vermits m'n batterijen van het toestel nog niet
opgeladen zijn. Vanmorgen vertrokken we om 11u aan het bondsgebouw richting
Zaventem. Daar kwamen we vroeger dan voorzien aan (iets voor 12u). Tegen 12u40
beschikten we over onze reispassen en konden we inchecken. Geen problemen met de
bagage. Om 14u40 vertrokken we richting Frankfurt. Van daaruit om 18u met z'n
allen de vlieger op naar Shangai. ik had het genoegen zitruimte te delen met
Annick, Mitch en Sara. Het iets minder leuke nieuws was dat we geen individuele
schermpjes hadden. We konden dus niet zelf kiezen welke muziek we wilden
beluisteren, welke spelletjes we wilden spelen of naar welk filmpje we wensten
te kijken. Al een chance dus dat ik omringt was door aangenaam volk
:0)
Al bij
al ging het allemaal vlot en landen we tegen 10u lokale tijd, zonder alte veel
geslapen te hebben.
Ah ja,
wat al een eerste lachwekkende vertoning opleverde was de individuele
temperatuurmeting. Kwamen daar ineens op het vliegtuig vier witte marsmannetjes
aan, helemaal ingepakt, inclusief mondmaskertje.Het hele gebeuren nam wat tijd
in beslag, maar blijkbaar was iedereen gezond en konden we het vlietguig
verlaten.
Eens
buitende luchthaven, onmiddellijk de bus inrichting het hotel. Dit tripje
duurde een dikke drie uur.Nu kreeg ik wel een klopje.Eindelijk toch de
mogelijkheid een beetje slaap in te halen, maar bij elke brute rempoging van de
busschauffeur werd ik miserabelder wakker... dit zou voor mij nog een lange dag
worden... dacht ik... want toen kwamen we aan in het hotel... Geen tijd
ombagage naar dekamer te brengen, eerst naar de eetruimte vooronze lunch.
Niet te vergeten dat we bij aankomst wederomgecontroleerd werdenoponze
lichaamstemperatuur.Ookhier weer iedereen in orde.
Terug
over naar de lunch. Wat een buffet. onze buikjes goed kunnen vullen. Voor zover
dat mogelijk is als je je zo suf voeltten gevolge van een 22u durende
reis.
Aan
tafel werden de kaartjes voor de kamers uitgedeeld. Ik kanjullie met veel
plezier melden dat ik een prachtige kamer mag delen met, onze al even prachtig
leuke,Saar. Het hotel telt 30 verdiepingen en alle Belgenliggen op het
14e.
Ik
zoujullie kunnen uitleggen hoe onze kamer er uitziet, maar datga ik jullie (en
mezelf) even besparen. zoals ik reeds zei, zullen er weldra foto's volgen die
geen verdere uitleghoeven. (spannend eh)
Nuga
ik van de tijd even gebruikom onze regendouche uit te testen, de andere kamers
eens te bekijken,om daarna tegen18u weer een hapje te gaan eten zodat we er
voor de eerste keer, deze trip, goed kunnen invliegen tijdens de training.
