nog heel even de tijdom jullie gauw te vertellen dat ik ook de laatste dagen de tijd van m'n korfballeven beleef hier!
We hebben die Taiwanezen hun broek uitgekuist! Wat een verschil met
vorig jaar en wat een voldoening! Blijkbaar dachten ze zelf dat ze toch
een 80% kans maakten van ons te winnen, maar dan kenden ze ons niet
goed. Iedereen was in form, het resultaat zegt alles.
Gisteren en eergisteren hebben sommigen onder ons van dat beetje vrije
tijd dat we hadden, gebruik gemaakt om eens te gaan kijken naar andere
(Belgische) sporters. Zo zijn Sara, Annick en ik erop uitgetrokken nar
het beachhandbal, fistball en bowling. Allemaal super leuk om mee
kennis te maken. De sfeer bij de andere sporters en hun suppo's zit er,
net als bij ons, zeer goed in!Overal waar we komen, vragen de
chinoezekes om met hen op de fotote gaan! Zeker Saar valt op met haar
lange benen! ;0)
Het is zelfs zover gekomen dat we extra suppo's hebben kunnen
optrommelen! Men genoot zo van ons enthousiasme tijdens het supporteren
bij de beachhandbal dat het gezin naast ons gisteren naar de halve
finale van het korfbal is komen kijken!
Wat ook weer niet ontbrak is e dopingcontrole. Ik had het weer aan m'n
pan... Wat wel nieuw was, ook voor mij, is dat het me voor de eerste
keer niet gelukt is een goed plaske af te leren. De eerste poging zat
ik een half uur op de pot. Ik moest zo dringend plassen, maar kon dit
echt niet terwijl een van de begeleidsters er op stond te staren... Dus
na x aantal tijd, tweede poging. Uiteindelijk lukte dit wel. Iedereen
dolenthousiast... bleek dat het te waterig was en dus niet geldig. Deze
keer moest ik wachten zonder nog te drinken. Op dit moment kwamen er
enkele Belgische gymnasters binnen. Tatyana had zonet met haar partner
goud behaald bij het acrogym! het gemengd duo had dan ook de tweede
medaille binnen voor België. (zilver) Een tettertje dus gedaan met haar
en de coach totdat ik echt buikpijn kreeg van het moeten plassen. de
derde poging ging als vanzelf... weliswaar met wat extra hulp van m'n
begeleidster. Wat bleek, ook deze staal was niet in orde... Doch, na
twee geplaste pogingen hoef je niet meer dus konden Steve (kiné) en ik
vertrekken. Op dat moment waren we drie uur en een kwartier later. We
zijn gaan vieren met een aantal stukken pizza! Lekker dat dat was...!
binnen een kwartiertje worden we in het hotelrestaurant verwacht voor
een pastamaaltijd en dan onmiddellijk richting de sporthal voor de
laatste keer.
de computer doet hier raar, dus maak ik m'n berichtje vlug af!
Allemaal goed duimen, want we zullen het nodig hebben! Toch geloof ik
erin dat we zwaar kunnen stunten en wie weet zie ik jullie dan allemaal
in Zaventem met die gouden medaille rond m'n nek!!
