Mijn identiteit in de werkelijkheid

Wat als we effectief gaan denken dat onze ervaringen – lees voelen en denken de enige waarheid is, zou het dan niet kunnen dat we met heel wat problemen geconfronteerd worden ? 

Als mijn werkelijkheid – mijn enige waarheid verweven raakt in jouw werkelijkheid met elk zijn eigen verwachtingspatroon dan kunnen er inderdaad conflicten ontstaan.

Kijk maar eens bij jezelf en je omgeving. We komen er allemaal wel eens mee in aanvaring : relationele problemen, issues op de werkvloer etc. Met altijd een wederkerende basis : Een ‘eigen’ verwachtingspatroon dat in conflict komt met de realiteit.

Kijken we door een grotere bril dan zien we dagdagelijks politieke conflicten in de wereld die leiden tot maatschappelijke problemen. Problemen die we hebben leren benoemen als: oorlog, economische crisis etc. Opnieuw door het niet stroken van verwachtingspatronen.

Maar laten we even terugkijken naar onze eigen leefwereld om het probleem van de ‘valse’ werkelijkheid te duiden. In mijn werkelijkheid moet mijn partner intelligent, knap en humoristisch zijn en het liefst van al ook een prinses in de keuken, die tevens op elk moment van de dag begrijpt hoe ik me voel en me daarbij de nodige ademruimte geeft. Ik hoor jullie al denken ‘good luck with it’.

Kortom als ik het ego laat bepalen wat mijn werkelijkheid is dan voel ik dagdagelijkse frustraties, angst en pijn, omdat ik voor mezelf een werkelijkheid heb gecreëerd die in conflict leeft met de ‘kracht van de natuur’, zijnde de enige werkelijkheid met een heel logische, maar moeilijk te aanvaarden stelling: niets is controleerbaar.

In onze eigen leefwereld hebben we waarden en normen ontwikkelt waarbij we de stelling plaatsen dat vrienden, kennissen, partner, collega’s… er zich wel moeten naar gedragen. Die ontwikkeling gaat heel subtiel te werk in ons onderbewustzijn.

Zolang de bovenvermelde personen zich gedragen naar de wetten van onze leefwereld voelen we ons comfortabel, maar gaan ze tegen onze gedachtenstroom in dan moet er opnieuw een kamp worden bevochten, waarbij we keer op keer verliezen van talloze frustraties.

Nogmaals wil ik jullie duiden op het begrip ‘niets is controleerbaar’ in ons dagdagelijkse leven, noch de situaties noch de personen.

Je kan geen verwachtingspatroon boetseren voor je kinderen, je ouders, … En als je denkt van wel dan raad ik je aan om een verwachtingspatroon voor jezelf te scheppen, waarbij je probeert om je gedachten en emoties te controleren. 

Het zou natuurlijk heel aangenaam zijn als we een ‘mute knop’ van het leven hadden om situaties en personen te kunnen controleren:

In de ochtend wil ik enkel rustige personen in mijn omgeving en in de namiddag het liefst opgewekte personen. In de voormiddag wil ik tijdens het werken niet gestoord worden door talloze telefoontjes en als ‘s avonds naar huis rij wil ik dit filevrij.

Hoe kunnen we leren omgaan met het feit dat onze werkelijkheid vaak in conflict gaat met de realiteit ?

Door te durven zeggen tegen jezelf dat wat je voelt, denkt, verwacht, … een creatie is door onze geest of de 'mind'.

Zo worden gedachten gecreëerd uit onze rugzak van het verleden of uit verwachtingen/fantasieën naar de toekomst toe. Je kan je dan de vraag stellen of die gedachten, verwachtingen,… realistisch zijn.

Als je voorbeeld bij jezelf denkt ‘die werkopdracht is boven mijn niveau’ kan je dan werkelijk zeggen of dat waar is ? Is het effectief zo dat je niet in staat bent om die opdracht tot een goed einde te brengen ? Of is die gedachte gevormd door een onzekere/perfectionistische houding ? Wat doet die gedachte met jou ? Wat als je tegen jezelf zou zeggen dat die opdracht eigenlijk een piece of cake is ?

Hoe kunnen we de realiteit leren ervaren ?

De basis hiervoor is ‘bewustzijn’. Bewustzijn van de hele waaier aan ervaringen in het ‘hier’ en het ‘nu’.

Ik zal op een later moment dieper ingaan op het begrip ‘bewustzijn’.