Tot nog toe werkte ik vooral in Hout Bay High (en in mindere mate ook in Sentinal Primary School). Deze scholen liggen een behoorlijk eind verwijderd van het township, maar sinds kort is er een nieuwe high school (en ook een primary school) vlakbij het township, namelijk Disa High (spreek uit: "Daisa high"). Vorige week maandagnamiddag heb ik er de eerste keer echt kennis mee gemaakt. Ik was er al wel geweest, want het is daar dat we (allé de anderen) op maandag en dinsdag na school de volleybal doen, maar had nog geen kennis gemaakt met de leraren of had nog niets meer van de school gezien dan het terrein. Op maandag zijn we dus naar daar geweest om te kijken wat we verder voor hen konden betekenen. Ze zijn daar namelijk volop bezig met een school te bouwen. Op dit moment hebben ze enkel graad 8 en 9, maar vanaf januari zullen ze ook graad 10 hebben. Momenteel zitten de leerlingen nog in containers, maar de bedoeling is om echte lokalen te bouwen. Ze hebben een prachtig terrein ter beschikking met een zwembad en een chalet. De bedoeling is om beiden op te knappen en te gebruiken voor de lessen. In de chalet willen ze een bibliotheek/learner support centre te maken. Wij zijn maandag een beetje gaan helpen met schilderen. Wel grappig eigenlijk dat ik iemand betaal om mijn living te schilderen terwijl ik hier ben en ik hier lustig muren aan het schilderen ben :) Ik denk wel dat de eisen hier iets lager liggen dan mijn eisen ;) Bovendien heb ik mij vooral gestort op het schuren van de deur, want ik was kledinggewijs niet voorbereid op schilderen... Tijdens het schilderen hebben we kennis gemaakt met de lerares Engels en de directeur. Beiden zeer vriendelijke en gedreven mensen. Dinsdag kwamen we terug voor de volleybal en ineens riep Kevin me. Blijkbaar was er een bijles wiskunde aan de gang. Ik ben even gaan kijken en mocht onmiddellijk helpen. Ik voelde me helemaal in mijn sas... De leerkracht was even gedreven als ikzelf (lees: even zot, van hier naar daar springen voor de klas en lesgeven met armen en benen, hart en ziel) en probeerde echt swung in haar les te brengen. Ze liet de leerlingen kiezen welk leerstofonderdeel ze wilden behandelen (met een echte stemming). Nadien legde ze het gekozen leerstofonderdeel kort uit waarna ze oefeningen op het bord noteerde die de leerlingen zelf moesten proberen te maken. Wij liepen beiden rond om hen bij deze oefeningen te helpen. Achteraf was ze zeer blij met mijn hulp en zei ze dat ze graag had dat ik de volgende weken nog kwam helpen. Zo gezegd, zo gedaan... Gisteren ben ik dus opnieuw naar Disa High gegaan (er was geen weg naast, ik wilde per se gaan, weer of geen weer (het is hier namelijk opnieuw koud en nat)) om haar te helpen. Ik ben zo blij dat ze een school met een goede structuur willen oprichten en ik ben dus van plan het grootste deel van het geld van de wafelverkoop in deze school te investeren. Ik ga proberen volgende maandag hierover een gesprek met de directeur te hebben. Ik denk echt dat het geld hier het beste besteed zal worden... Een klein deel ga ik wel gebruiken om gommen en latten te kopen voor de lagere school en balpennen en passers voor de high school van Hout Bay. Uiteindelijk heb ik bij hen toch het grootste deel van mijn tijd doorgebracht en wil ik hen ook niet zonder iets achterlaten...
14-08-2013 om 21:57
geschreven door Bernadette
Lang weekend
Ondertussen ben ik opnieuw verhuisd en heb ik geen internettoegang meer in mijn appartement, waardoor ik genoodzaakt ben om met mijn laptop te verkassen naar een café.
Vorige week vrijdag was het hier womens day en daardoor hadden we een lang weekend. Op donderdagavond hebben we dit lange weekend goed ingezet met een lekker diner in het ronddraaiend restaurant van het Ritz hotel. Vrijdagochtend (normaal om 7u, maar omdat het een feestdag was een uurtje later, oef) ben ik dan met Karen (een van de verantwoordelijken hier) naar de mis geweest. De mis werd voorgedragen door niemand minder dan Desmond Tutu (diegenen met facebook zullen de foto al wel gezien hebben). Father Tutu is een zeer innemende persoonlijkheid en ondanks zijn gevorderde leeftijd nog zeer kwiek. Normaal gezien gaat Desmond Tutu na de vrijdagse ochtendmis steeds mee ontbijten, maar deze keer is hij niet komen opdagen. Jammer, maar waarschijnlijk heeft de groep Amerikanen hem te veel uitgeput. Ze kwamen met hele stapels boeken naar hem om te laten signeren. Na de mis ben ik even mee naar een hockeytoernooi gegaan, maar daar ben ik niet veel hulp geweest. In de late namiddag heb ik dan al mijn moed bij elkaar geraapt en ben ik samen met Lizzy Lion Head opgeklommen. Ik ben er in geslaagd zonder naar beneden te totteren en zonder iets te breken! Best wel fier op mezelf! Onze beloning was een prachtig zicht op de baai, de zonsondergang en maar liefst 3 walvissen!
Zaterdag de dag opnieuw gestart met een hockeytoernooi, waar ik me dit keer toch iets nuttiger heb gemaakt. Het weer was prachtig, maar blijkbaar zat het slechte weer toch al in de bovenste luchtlagen, waardoor onze oorspronkelijke plannen voor de namiddag gecancelled werden. Tijd voor plan B dus... een tochtje naar Cape Point en Cape of Good Hope... Geen slecht back-up plan dus :) Met het mooie weer was de kaap nog mooier dan ik mij herinnerde... 's avonds zijn we gaan eten bij Mama Afrika als afscheid van Manouk en Roy. Hier kan je niet enkel lekker Afrikaans eten, maar ook de live muziek is de moeite waard.
Zondag hebben we er dan een rustig dagje van gemaakt met een bezoek aan het Waterfront. Shoppen geblazen (enkele goeie koopjes gedaan ;) ) en ook een ritje in het reuzenrad gemaakt.
En zo kwam ook het lange weekend tot een einde...
14-08-2013 om 21:24
geschreven door Bernadette
07-08-2013
Sentinal Primary School
Deze week maandag t.e.m. woensdag was er doorlichting in Houtbay High. Deze inspecteurs hebben ons Learner Support Centre ingepikt (Shame on them ;) ) omdat dat de enige plaats met computers is in heel de school. We kregen wel een ander lokaal toegewezen, maar zonder computers en zonder onze bibliotheek kwamen er toch een heleboel minder kinderen over de vloer. Dit was vooraf voorzien en daarom had ik met Kevin afgesproken dat ik tijdens de voormiddagen naar de lagere school zou gaan.
Op maandagmorgen ben ik dus naar Miss Engelbrecht geweest, het schoolhoofd van Sentinal Primary School. Zij heeft me toegewezen aan Mr. Rabie. Mr. Rabie geeft les aan grade 7 (laatste jaar lagere school, maar bij ons zou dat al het 1e middelbaar zijn). Mr. Rabie was echter vrij tijdens de tweede helft van maandagmorgen en dan ben ik grade 7 maar gevolgd naar Mr. Abrahams. Hij was bezig met "Life Sciences", vergelijkbaar met W.O. in onze lagere scholen. Het onderwerp van de dag was voorbehoedsmiddelen. Dit is in deze omgeving een zeer belangrijk onderwerp. De kinderen weten weinig over seks, maar komen er, gewild of ongewild, heel vroeg mee in contact. Hoe vroeger je hen wijst op de gevaren en op het verantwoordelijk omgaan met seks, hoe beter. De kinderen moesten informatie opzoeken in folders die ze kregen en op die manier 1 voorbehoedsmiddel bespreken. Wij liepen rond en hielpen hen een beetje. Plots sprak mr. Abrahams mij aan en vroeg mij om klassikaal wat te vertellen over dit onderwerp in het algemeen. Onvoorbereid begon ik dus in een klas vol vreemde kinderen over seks te praten... maar al bij al bracht ik het er toch goed van af. Achteraf kwam er een stortvloed van vragen. De gekste vragen kwamen voor, maar het is wel super dat ze er over wilden praten en we hebben hen ook op het hart gedrukt dat ze ons altijd mochten aanspreken.
Dinsdagmorgen ben ik dan toch bij Mr. Rabie terecht gekomen. Hij was bezig met een project over marktonderzoek in het Afrikaans (Marktnavorsing). De leerlingen leerden een vragenlijst opstellen met aandacht voor het soort vragen, afwisseling en de volgorde. Dit is leerstof die ik in 5 Handel behandel en hier zien ze dit in de lagere school! Ik vertelde hem dat en hij beaamde dat de overheid de leerplannen veel te zwaar maakt voor de leerlingen. Ze willen een hoog niveau, maar vergeten hierbij de basis. Dit was mij op mijn korte tijd hier ook al opgevallen. Ik heb het project 2 maal meegemaakt, bij 2 klasgroepen. De eerste klasgroep was een rustige groep, maar de tweede was een groep vol kinderen met gedragsproblemen. Deze klasgroep vraagt een heel andere aanpak met veel geduld en afwisseling. Toen de les net gestart was, werd er op de deur geklopt. De klas mocht gaan eten en toen de leraar vroeg wie wilde gaan, stond half de klas op. Deze kinderen hebben thuis namelijk amper iets te eten en daarom wordt er op school een warme maaltijd aangeboden. Zo kunnen ze zich beter concentreren, want opletten met een knorrende maag is niet vanzelfsprekend. Nadien kon de les beginnen. Mister Rabie gaf de opdracht in 5 fases (staduims (nee ik heb de u en i NIET omgedraaid) in het Afrikaans) en legde elke stap uit, waarna de leerlingen aan het werk gingen. Tijdens het persoonlijk werk liep ik mee rond en hielp ik waar ik kon. Het was heel inspannend: lezen in het Afrikaans, omzetten in het Nederlands en dan praten in het Engels. Ik was 's avonds STIKKAPOT! De leerlingen lieten mij ook vaak dingen in het Nederlands vertalen. Dat vinden ze gewoon HILARISCH!!! Wij vinden hun taal misschien grappig, maar andersom geldt hetzelfde.
Vandaag kwam ik terug bij diezelfde "moeilijke" klas terecht. Toen iedereen in de klas was en ze hun leraar begroet hadden, mochten ze gaan zitten en begon Mr. Rabie aan een preek. Blijkbaar nemen de leerlingen het niet zo nauw met het dragen van het uniform en heeft de school besloten hier iets aan te doen. Alle leerlingen werden dringend aangespoord om vanaf morgen netjes in uniform naar school te komen. Nadien begon hij over de high school, waar de meeste leerlingen volgend schooljaar naartoe gaan. Hij wees hen op het belang en op de formaliteiten. Sommige leerlingen wil hij naar de technische school sturen en daarom wil hij de ouders spreken. Blijkbaar wordt er hier ook neergekeken op de technische school en blijven veel leerlingen liever dubbelen in het "humaniora" dan te "zakken" naar de technische school. Na deze uitleg was het tijd om de hongerige magen te vullen. Tijdens deze pauze maakte ik een praatje met Mr. Rabie over de perceptie van technische scholen. Hij vroeg me of ik hen even wilde toespreken. Zo gezegd, zo gedaan... Ik heb de uitleg van de leraar bevestigt over de noodzaak van goed opgeleide technische vaklui. Ik heb hen ook gezegd dat het niet een kwestie is van een lager niveau, maar van andere talenten. Als men mij jaren geleden een technische opleiding (bvb: Snit en Naad) zou hebben laten volgen, was ik gegarandeerd gebuisd geweest. Ieder zijn talent! Na mijn uitleg vroeg ik hen wat ze wilden worden. De meerderheid wist het niet en een andere wilde voetballer worden. Inderdaad als je hier rondvraag doet, willen ze allemaal advocaat, business man (wat dat ook mag wezen), voetballer, model of actrice worden. Ze denken dat ze daarmee makkelijk veel geld kunnen verdienen. Ze vergeten wel dat je hiervoor moet werken en over een bepaalde dosis talent en een grote dosis geluk moet beschikken. Het is niet omdat je goed kan voetballen, dat je wordt ontdekt en naar Man United (of weet ik veel welke andere club) kan gaan. Ik heb hen dus heel erg op het hart gedrukt dat je moet proberen te ontdekken waar je talenten liggen en dat je dan hard moet werken om je doel te bereiken, zoals wij allemaal hebben moeten doen. Toen ik klaar was met mijn relaas over toekomst en scholing, werd ik gevraagd over België te vertellen. De kinderen hingen aan mijn lippen. Hebben jullie een koning? Hakt die dan ook de hoofden af van de criminelen? Maar ook: Kennen jullie ook drugs? Naar welke muziek luisteren jullie? Welke taal spreken jullie (meteen een hekel punt) en dan moest ik in de drie talen goeiedag en dankjewel zeggen :) De Belgische voetballers moest ik hen niet leren kennen, die kenden ze al. Ze denken wel dat Fellaini achten mijn hoek woont en dat ik elke week een pint ga drinken met hen.
Amai, dit is een heel uitgebreid verslag geworden over mijn eerste weekje in de lagere school. Morgen ga ik terug een volledige dag naar Hout Bay High. De afgelopen dagen heb ik ook de andere middelbare school, Disa High. Daar heb ik ook een heleboel over te vertellen, maar dat zal voor een andere keer zijn...
Tot gauw!
07-08-2013 om 23:15
geschreven door Bernadette
05-08-2013
weekend = toeristentijd
Tijdens het weekend zijn we vrij en van die tijd heb ik geprofiteerd om wat de toerist uit te hangen :)
Zaterdag ben ik samen met Paul, Henrike en Robbert naar Robbeneiland geweest. Dat was echt de moeite waard. Het uitzicht dat je daar hebt is echt prachtig en het weer was zaaaaaalig. Uiteraard hebben we ook de "high security prison" bezocht. We werden daar rondgeleid door een ex-gevangene, wat zeer interessant was. Ik vond het wel jammer dat we weinig tijd kregen om rustig rond te kijken en de informatieborden te lezen. Nadien hebben we samen opnieuw zo'n hop-on-hop-off-bus genomen. De blauwe deze keer. Deze rijdt wat verder buiten Kaapstad. We zijn afgestapt in de Botanische tuin van Kirstenbosh en aan het strand van Camps Bay. Het weer was zo mooi dat het zalig vertoeven was op het strand. Deze zalige dag hebben we afgesloten met een spaghetti in "the Waterfront" en dan 2 leuke telefoontjes naar het thuisfront. Het is super om zo ver weg van huis af en toe een vertrouwde stem te horen!
Zondag heb ik eerst wat geluierd en in de vroege namiddag zijn we Signal Hill opgereden waar we de parasailers af de berg zagen springen. Ik was er vorige zondag ook al, maar dan was het zo koud en regenachtig dat ik maar even ben uitgestapt om enkele foto's te nemen en dan snel terug de bus in te springen. Dat was deze keer wel helemaal anders. Met dit mooie weer was het uitzicht nog mooier en hebben we ook een stukje gewandeld (daar was ik niet op voorzien, want ik had mijn slippers aan, maar ik heb mijn voeten niet omgeslagen :) ) Nadien ben ik uitgestapt in "the Waterfront" waar ik enkele cadeautjes gekocht heb (naar 't schijnt is er een collega bevallen en toevallig hebben ze hier ook leuke babyspullen ;) ) en voor de rest heb ik wat genoten van het zonnetje...
Intussen is het al maandagavond, maar het verslag van vandaag zal ik een van de komende dagen online zetten, want het is al redelijk laat en ik hoor mijn bedje roepen (ja, de nachtraaf is hier op het Zuidelijk halfrond veranderd in een early bird ;) ) Het lukt me niet om foto's op mijn blog te zetten (te groot), dus daarvoor verwijs ik jullie naar mijn facebookaccount. De foto's van dit weekend zal ik er morgen opzetten. Ik zoek een van de komende dagen nog wel eens uit hoe ik foto's op deze blog kan krijgen...
Slaapwel!
05-08-2013 om 23:24
geschreven door Bernadette
Friday = half day of school
Laat mij eerst en vooral beginnen met te zeggen dat de reacties die ik krijg op mijn blog, in mijn gastenboek en via mail mij enorm veel deugd doen. Het is even geleden dat ik nog iets heb gepost, maar ik zal dat nu even proberen goed te maken!
Op vrijdag stoppen de Zuid-Afrikaanse scholen normaal gezien om 13u. Echt zeker ben je echter nooit, want de break-time kan opeens een half uur langer duren of wat korter of ze besluiten nog er nog een extra lesuur tussen te gooien... Vorige vrijdag was de school uit om 13u30. We waren vrij vroeg op school vrijdag, maar hoe vroeg je ook komt, er staan altijd leerlingen op uitkijk om de computers te gebruiken. Er werkten echter maar 3 van de 6 computers. Met een beetje "versteken van kabels" hebben we toch 1 computer meer aan de praat gekregen, voor een tweede hebben we een paswoord nodig (dat blijkbaar niemand kent) en voor de derde is er een computerspecialist nodig.
Ik heb me een hele tijd bezig gehouden met Lleyton, een heel slimme jongen, maar die dat ook weet en daarom thuis NIETS doet. Hij moet wat uitgedaagd worden en vooral in de gaten gehouden worden, want de kans is vrij groot dat hij verkeerd eindigt. Hij vindt het leuk om naar het learner support centre te komen en nieuwe dingen te leren. Hij zal je pas respecteren als je hem een oefening geeft die hij niet kan oplossen en jij wel...
Tijdens de voormiddag maakten we kennis met Nandipa (ik ben niet zeker of ik haar naam correct schrijf). Ze is een jong meisje van ongeveer 20 jaar oud dat via vrijwilligers de kans heeft gekregen om naar een privé school in Camp Bay te gaan. Ze heeft daar haar middelbaar diploma (Matriq) gehaald en werkt nu voor een Amerikaanse ngo die de lokale mensen helpt bij het omgaan met geld. In de namiddag gaf ze ons een rondleiding in het Township en heeft ze ons wat meer verteld over haar leven in het Township. Dat was behoorlijk confronterend. Nandipa leeft nog steeds in een shag, maar probeert met het geld dat ze verdient, haar shag uit te breiden en te verbeteren. Langs een kant wil ze wel een beter huis kopen buiten het township voor haar familie, maar langs de andere kant wil ze haar "shag", haar "thuis" niet achterlaten...
05-08-2013 om 22:58
geschreven door Bernadette
01-08-2013
Studiekeuzeproject en township
Gisterenmiddag zijn we vroeg weggegaan van de High School want er was een voetbaltoernooi gepland tussen verschillende scholen van Kaapstad. Henrike en ik zijn niet meegegaan, maar hebben ons teruggetrokken in een internetcafé (niet na eerst een milkshake te hebben gedronken op een terrasje uiteraard, want het mooie weer is hier ook aangekomen) om te werken aan het studiekeuzeproject. Henrike is volop bezig dit project op te zetten samen met Risette, een Nederlandse vrijwilliger die hier is om de komende jaren voor de stichting te werken. De leerlingen hier zijn zich namelijk totaal niet bewust van de studiemogelijkheden en nog belangrijker de studiebeurzen die er zijn. Vaak werken ze hard om hun Matriq (laatste jaar) te halen in zware studierichtingen en stoppen ze dan, waardoor ze zich nog steeds in een uitzichtloze situatie bevinden. Ik ben nu volop bezig met alle systemen voor studiebeurzen en studieleningen uit te spitten.
Vandaag was eerst het plan dat ik tijdens de voormiddag enkele uurtjes zou doorbrengen op de lagere school om te zien hoe daar les wordt gegeven, maar plots kreeg John (papa Ier) een sms dat hij mij naar de high school moest brengen omdat er een "career day" werd georganiseerd. Dit was ons niet vooraf gezegd. Er was een lokaal waar een aantal hogescholen (colleges) en universiteiten zichzelf kwamen voorstellen aan de leerlingen. Wij hebben ons licht ook bij een aantal scholen opgestoken en zoveel mogelijk informatie verzameld. Uiteraard kwamen er nadien veel vragen.
Ik werd vandaag ook constant aangeklampt om wiskunde te doen. Sommigen kon ik goed helpen, maar bij anderen liep ik toch tegen mijn grenzen aan. Rekenen met sinussen, cosinussen en tangensen (goniometrische vergelijkingen vereenvoudigen en oplossen) gaat mijn petje toch wat te boven, hoor. Als ik tijd krijg om het voor te bereiden en uit te zoeken, zou het misschien nog wel lukken, maar zo "on-the-spot" moet ik toch passen. Ik merk ook vaak dat het probleem zich niet situeert bij de zaken die ze nu leren, maar dat ze de basis niet beheersen. Je kan nog zo goed weten hoe je een vergelijking moet oplossen of hoe je hoeken moet berekenen in driehoeksmeetkunde, maar als je bijvoorbeeld niet kan rekenen met negatieve getallen, kom je alsnog in de problemen.
Na school ben ik met John en Paul (de Ieren) naar het township Imizamo Yethu (waar de meeste van onze leerlingen vandaan komen) in Hout Bay gereden. John komt hier al 10 jaar huizen bouwen, dus hij kent hier een aantal mensen. Hij is bijzonder close met 1 gezin en vandaag zijn we de 2 zoontjes gaan ophalen om samen met ons iets te eten. Nadien hebben ze me meegenomen in het huis. Zij wonen niet in een "shag", maar in een huis dat door John werd gebouwd. Ze zitten dus droog, maar daarmee is ook bijna alles gezegd. Er staan amper meubels in het huis en eten hebben ze ook niet veel. John was voor hen een pizza gaan halen zodat zij ook iets te eten hadden. Zowel de moeder als de vader zitten aan de drugs. Het is een drukte van jewelste in dat township. Kinderen, tieners, ouderen, honden, ... lopen allemaal door elkaar. Dit stemt je wel tot nadenken... Ik heb 5 jaar geleden ook al een township bezocht, maar dit was rustig en rijk vergeleken met dit township. Morgen zouden (ja hier is de zouden opnieuw, Afrika je weet wel ;) ) we met een oud-leerlinge van Hout Bay een wandeling door het township maken. Ik kijk er naar uit, maar het zal weer even slikken worden... Dit verhaal lezen jullie dit weekend wel...
Lekker slaap!
01-08-2013 om 22:21
geschreven door Bernadette
Verhuisd en gemengde gevoelens
Gisteren ben ik dan toch verhuisd. Het is hier een leuk appartement en ik heb een grote kamer met een groot bed net zoals thuis :) Ik deel het appartement met 2 Ieren (vader en zoon) die samen een kamer delen. Dat is wel handig zo 2 bodyguards. Ik had gisteren met de Nederlandse vrijwilligers afgesproken om iets te gaan eten wanneer ik op mijn plek zat en ze stonden er op mij te begeleiden naar het restaurant! Er is hier bovendien wifi, waardoor ik toch makkelijk op internet kan. Gisteren was het te laat om nog te internetten, maar zo kan ik jullie toch regelmatig op de hoogte houden.
Genoeg geleuterd nu belangrijke zaken ... Houtbaai... Gisteren zijn we in de voormiddag in Houtbay High geweest, maar er was niet veel werk in het learner support centre omdat alle leerkrachten aanwezig waren. Kevin heeft me daarom een aantal lessen "business" laten bijwonen. De mevrouw die het gaf (sla me dood, ik kan haar naam niet onthouden ;) ) deed echt haar best en wist echt heel veel over de leerstof en probeerde deze ook toe te passen op de leefwereld van de leerlingen, maar de leerlingen luisterden gewoon niet naar wat ze zei. Veel leerlingen zaten met "oortjes" in hun oren naar muziek te luisteren (sommigen probeerden het nog te verbergen met hun sjaal (oh ja die trucken kennen ze hier ook ;) ), maar anderen deden zelfs die moeite niet. Gsm's werden ook openlijk gebruikt en wanneer ze zin hadden stonden ze gewoon op en gingen op een andere plaats zitten of ze verlieten gewoon het lokaal (moesten er leerlingen van mij dit lezen: dat zou je bij mij eens moeten proberen ;) ). De leerkracht probeerde wel, maar je zag dat ze het gewoon had opgegeven om er tegenin te gaan. Het heeft toch geen zin... De kinderen worden thuis gewoon aan hun lot overgelaten en leren geen elementaire beleefdheid. Dit werpt uiteraard een heel ander licht op de zaak... Wanneer leerlingen naar het learner support centre komen voor extra uitleg is dit vaak niet omdat de leraar het niet goed heeft uitgelegd, maar omdat ze de leerkracht niet hebben gehoord omdat anderen (of zijzelf) te veel kabaal hebben gemaakt. Het stoort me dat men hier een "laisser faire" mentaliteit heeft. Dit gedrag wordt gecatalogeerd onder de noemer "Dit is Afrika". Ik weet dat het niet makkelijk is om de houding van de leerlingen te veranderen, maar als je het niet eens probeert, dan zal het enkel maar erger worden! Als er leerlingen te veel kabaal maken in het learner support centre, dan wijs ik hen daarop en als ze blijven storen, zet ik ze gewoon buiten. Hetzelfde geldt voor leerlingen die een computer innemen voor plezier zo iemand die echt wil werken de computer ontzeggen. Dit zijn ze niet gewoon, maar ze luisteren toch (voorlopig :) ) Er is nog veel werk aan de winkel, maar het zal niet gemakkelijk zijn om hier iets aan te veranderen!
01-08-2013 om 21:09
geschreven door Bernadette
30-07-2013
Dag 2 in het Learner Support Centre
Het was een drukke dag vandaag. Heel de dag lang zijn er leerlingen geweest die hulp vroegen voor wiskunde of "business". Ik heb amper mijn mond gehouden en heb amper tijd gehad om te eten of te drinken, maar het was super! Ik heb ook even een les kunnen volgen bij de laatstejaars sterke wiskunde. Zij moesten oefeningen maken en die nadien aan de leraar laten zien. Eigenlijk een manier die we in België ook gebruiken voor oefenlessen. Er was me verteld dat de leraren hier lesgeven door het bord vol te schrijven en te laten kopiëren, maar dat was hier zeker niet het geval. Hij had aandacht voor elke leerling en elke leerling kreeg feedback. Deze leraar is misschien de uitzondering die de regel bevestigt, maar toch vind ik dit al positief.
Nadien zijn we naar een locatie gereden waar Teachers for Africa elke maandag en dinsdag volleybal speelt met kinderen van de middelbare school. Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik ver van de bal ben gebleven. Ik heb mij mooi in het zonnetje gezet en daar een jongen van de andere school met wiskunde geholpen. Dat leek me meer iets voor mij :)
Morgen zal ik waarschijnlijk verhuizen naar een appartement omdat er morgenochtend een meisje vertrekt. Waarschijnlijk zal ik dan niet meer zo makkelijk op internet kunnen en naar een internetcafé of zo moeten gaan, dus zullen jullie wat geduld moeten uitoefenen voor een volgend bericht! (Veel "waarschijnlijk" gebruikt, maar dat is hét woord in Afrika, want je zal nooit echt vooraf weten hoe het gaat verlopen.)
Tot gauw!
30-07-2013 om 18:16
geschreven door Bernadette
29-07-2013
Eerste werkdag
Vandaag zijn we er eindelijk kunnen invliegen. Ik heb al onmiddellijk verschillende indrukken kunnen opdoen.
Vanmorgen is Kevin me als eerste komen oppikken en dan de anderen. Ik ben samen met een Ierse jongen naar het Learner support centre in Houtbay High gegaan. Het eerste wat Kevin doet is op het secretariaat de lessenrooster gaan halen, want die wijzigt elke dag. Zelfs de pauzes zijn niet altijd op de zelfde tijdstippen. Hij vraagt dan eveneens welke leerkrachten afwezig zijn. Hij gaat dan naar de klassen die van de betrokken leerkrachten les moeten hebben en stuurt een aantal leerlingen naar het support centre.
Op die manier heb ik dus elk uur andere leerlingen geholpen. De meesten hadden problemen met wiskunde. Ik heb hen zo goed en zo kwaad als ik kon geholpen. Ik vind het niveau dat ze van de leerlingen verwachten voor wiskunde enorm hoog. Wat ze hier in grade 10 (vergelijkbaar met ons 4e jaar), moeten ze bij ons pas in het 5e of 6e jaar kunnen en wat ze zien in grade 12 (+- 6e jaar) is bij ons leerstof hoger onderwijs. Het probleem is wel dat de leerkrachten niets uitleggen. Ze schrijven het bord vol en de leerlingen kopiëren. Op die manier ga je natuurlijk snel, maar leren ze ook? Wat ik nu dus al merk is dat de leerlingen gewoon niet weten hoe aan een oefening te beginnen. Ze hebben niet zelf leren nadenken.
Op de middag gingen wij even weg om te lunchen en toen we terug kwamen, liepen alle kinderen op straat en stond de brandweer aan de school. Er was dus een brandje geweest. Bijgevolg is de school vandaag om 13u gesloten. Er kwamen echter nog kinderen aan onze mouw trekken voor uitleg over wiskunde. We zijn daarom naar de bibliotheek gereden en daar heb ik nog een dik uur extra uitleg gegeven. Nadien hebben ze ons naar een klein kinderbibliotheekje gebracht waar de kleine kindjes na schooltijd naartoe komen om te tekenen, voorgelezen te worden, te puzzelen, te dammen, ... Dat was ook superleuk. Daar zijn we dan tot een uur of 16 gebleven en nadien hebben ze ons naar huis gebracht. Straks ga ik eten samen met de Nederlandse jongeren (oh ja, ik ben hier de "ouw doos").
Het was dus een enorm leuke dag met veel indrukken. De kinderen zijn nog een beetje afstandelijk, maar je ziet nu al dat velen onder hen getekend zijn door hun thuissituatie. Huishoudelijk geweld, verkrachtingen, drank, drugs en ander geweld zijn hier schering en inslag. Dit wordt nog een zware dobber als ik dichter bij de jongeren kom...
Tot gauw!
29-07-2013 om 17:28
geschreven door Bernadette
Eerste werkdag
Vandaag zijn we er eindelijk kunnen invliegen. Ik heb al onmiddellijk verschillende indrukken kunnen opdoen.
Vanmorgen is Kevin me als eerste komen oppikken en dan de anderen. Ik ben samen met een Ierse jongen naar het Learner support centre in Houtbay High gegaan. Het eerste wat Kevin doet is op het secretariaat de lessenrooster gaan halen, want die wijzigt elke dag. Zelfs de pauzes zijn niet altijd op de zelfde tijdstippen. Hij vraagt dan eveneens welke leerkrachten afwezig zijn. Hij gaat dan naar de klassen die van de betrokken leerkrachten les moeten hebben en stuurt een aantal leerlingen naar het support centre.
Op die manier heb ik dus elk uur andere leerlingen geholpen. De meesten hadden problemen met wiskunde. Ik heb hen zo goed en zo kwaad als ik kon geholpen. Ik vind het niveau dat ze van de leerlingen verwachten voor wiskunde enorm hoog. Wat ze hier in grade 10 (vergelijkbaar met ons 4e jaar), moeten ze bij ons pas in het 5e of 6e jaar kunnen en wat ze zien in grade 12 (+- 6e jaar) is bij ons leerstof hoger onderwijs. Het probleem is wel dat de leerkrachten niets uitleggen. Ze schrijven het bord vol en de leerlingen kopiëren. Op die manier ga je natuurlijk snel, maar leren ze ook? Wat ik nu dus al merk is dat de leerlingen gewoon niet weten hoe aan een oefening te beginnen. Ze hebben niet zelf leren nadenken.
Op de middag gingen wij even weg om te lunchen en toen we terug kwamen, liepen alle kinderen op straat en stond de brandweer aan de school. Er was dus een brandje geweest. Bijgevolg is de school vandaag om 13u gesloten. Er kwamen echter nog kinderen aan onze mouw trekken voor uitleg over wiskunde. We zijn daarom naar de bibliotheek gereden en daar heb ik nog een dik uur extra uitleg gegeven. Nadien hebben ze ons naar een klein kinderbibliotheekje gebracht waar de kleine kindjes na schooltijd naartoe komen om te tekenen, voorgelezen te worden, te puzzelen, te dammen, ... Dat was ook superleuk. Daar zijn we dan tot een uur of 16 gebleven en nadien hebben ze ons naar huis gebracht. Straks ga ik eten samen met de Nederlandse jongeren (oh ja, ik ben hier de "ouw doos").
Het was dus een enorm leuke dag met veel indrukken. De kinderen zijn nog een beetje afstandelijk, maar je ziet nu al dat velen onder hen getekend zijn door hun thuissituatie. Huishoudelijk geweld, verkrachtingen, drank, drugs en ander geweld zijn hier schering en inslag. Dit wordt nog een zware dobber als ik dichter bij de jongeren kom...
Tot gauw!
29-07-2013 om 17:10
geschreven door Bernadette
28-07-2013
Eerste dagen in Kaapstad
Hier ben ik dan: Alive and kicking uit Kaapstad!
Ik had zonet heel mijn verhaal getypt en dan was mijn batterij leeg en viel de laptop uit... Grrr even vloeken en dus typ ik mijn relaas maar opnieuw.
Vrijdagavond ben ik een uur later dan verwacht veilig geland op de luchthaven van Kaapstad. Het was blijkbaar heel druk op Schiphol, waardoor we een uur later dan verwacht zijn kunnen opstijgen. Eens aangekomen, ben ik zonder problemen door de douane geraakt. Ik heb zelfs geen verblijfsadres moeten opgeven, wat me vooraf wel was gezegd. Buiten stond Kevin me op te wachten en hij bracht me naar mijn gastgezin. Ja, uiteindelijk verblijf ik toch niet in een appartement, want er zijn te veel vrijwilligers momenteel.
Mijn gastgezin bestaat uit Judith, Bernard en hun 19-jarige zoon Joel. Ze zijn erg vriendelijk en bezorgd. Het nadeel van op vrijdagavond te arriveren en in een gastgezin te verblijven, is dat ik nog niemand van het project heb gezien. Ik hoef jullie waarschijnlijk niet te vertellen dat ik enorm uitkijk naar morgen, maandag, zodat ik mijn handen uit de mouwen kan steken en kan doen waarvoor ik hier gekomen ben!
Het is hier winter en dat mag je echt wel letterlijk nemen. Het is hier KOUD, Brrrrrrrr! Het rare is wel dat het binnen in de gebouwen kouder is dan buiten. Ik doe dus mijn jas aan als ik binnenkom ;) Gisteren was het echt slecht weer. De ene regenbui (soms heeeeeel hevig) na de andere. Mijn gastvrouw, Judith, heeft me dan meegenomen naar een shopping center. Dat was best gezellig. Vandaag was het weer beter, meestal zon en af en toe lichte regen, en heb ik een beetje de toerist uitgehangen. Ik heb zo'n hop-on-hop-off bus genomen en heb me langs de bezienswaardigheden van Kaapstad laten rijden. In Sea Point ben ik afgestapt en heb ik een mooie wandeling op de boulevard langs de zee gemaakt tot aan Green Point. Daarna heb ik opnieuw de bus genomen tot aan het Waterfront. Daar heb ik heel even geshopt en vooral genoten van een lekker Westmalle Dubbel in hét Belgische café in Kaapstad "Den Anker". Niet echt Afrikaans, maar ik heb er toch van genoten zo ver weg van huis! ;)
Zo, nu zijn jullie een beetje op de hoogte van mijn bezigheden hier. Tot noch toe zijn ze niet zo bijzonder "hulpvaardig", maar daar komt de volgende dagen wel verandering in! Dus zo meteen snel mijn bedje in dat ik goed uitgerust ben voor het grote werk morgen!
Tot lees!
28-07-2013 om 20:54
geschreven door Bernadette
25-07-2013
Etappe 1: Boom - Schiphol
Het is dan toch gelukt om alles in 1 valies en 1 handbagagetrolly te krijgen. Ze zijn allebei wel licht overweight, dus gelieve morgen allemaal de vingers te kruisen dat de bagagebehandelaars het door de vingers zien...
Vandaag heeft de lieve buurman mij naar Schiphol gebracht. Morgenochtend moet ik al voor 8u mijn bagage ingecheckt hebben en zodoende heb ik dus besloten alvast op Schiphol te logeren. Het is zalig om nu even te relaxen na een drukke voorbereiding.
Morgen begint het avontuur echt!!!! Spannend!!! Ik zal dus maar snel onder de wol kruipen, want morgen om 6u word ik gewekt...
Lekker slaap en dat volgende berig komt uit Suid-Afrika!
25-07-2013 om 22:25
geschreven door Bernadette
21-07-2013
Wafels voor Afrika
Ongeveer een maand geleden heb ik velen onder jullie aangesproken en aangepord om wafels te kopen. Ik had gehoopt zo'n 100 dozen wafels te verkopen, maar het zijn er uiteindelijk 205 dozen geworden!!!!! Daarnaast heb ik nog van verschillende mensen extra giften gekregen, waardoor de uiteindelijke balans een winst van 681,14 euro aangeeft. Ik moet jullie niet vertellen dat ik een meer dan tevreden mens ben!
Hoe het geld concreet besteed zal worden, zal ik ter plaatse bekijken in overleg met de plaatselijke medewerkers. Ik verkies materiaal te kopen dat door zoveel mogelijk leerlingen kan gebruikt worden in het Learner Support Centre. Ik houd jullie via deze weg op de hoogte over de manier waarop jullie geld besteed zal worden...
21-07-2013 om 22:53
geschreven door Bernadette
Hoe het allemaal begon...
Veel mensen vroegen mij: "Hoe kom je er in godsnaam op om een maand vakantie op te geven om in Zuid-Afrika te gaan werken?" Wel, ik speelde al veel langer met het idee om een tijdje in het buitenland te gaan lesgeven. Dat buitenland was liefst Zuid-Afrika. Vijf jaar geleden heb ik een rondreis gemaakt door Zuid-Afrika. Tijdens deze reis heb ik enkele schooltjes bezocht in Townships en dat heeft mijn lerarenhart enorm geraakt. Een aantal jaren geleden heb ik dan op het internet een mogelijkheid gezien om in Johannesburg plaatselijke economieleerkrachten te ondersteunen. Er was echter een minpuntJE aan dit project: het duurde minimaal een jaar. Dat vond ik te lang. Zo lang kan ik mijn Emytje niet missen en ik denk dat mijn baas daar ook niet zo tevreden mee zou zijn geweest. Ik heb het idee dan maar weggestopt naar de wensdromen in mijn achterhoofd.
Tot ik dit voorjaar een organisatie vond die een rondreis combineerde met een weekje vrijwilligerswerk in een school. Een weekje vond ik dan weer wat kort, maar ik dacht: "Oh, als dat voor een week kan, moet dat toch ook voor enkele weken kunnen." En dus ging ik "googlen"... Op die manier kwam ik op de website van "Docenten voor Afrika" ("Teachers for Africa") terecht. Hun project sprak me onmiddellijk aan en bijgevolg nam ik contact op met de organisatie. En zo ging de bal aan het rollen...
Ondertussen ben ik grondig gebriefd door de organisatie en weet ik al veel over hun werking en hun plaatselijke vrijwilligers, maar helemaal duidelijk zal het pas ter plekke worden. Ik weet wie mij komt ophalen aan de luchthaven en in welke wijk van Kaapstad ik zal verblijven. Tijdens de werkweek zal ik voornamelijk vertoeven in het kustplaatsje Houtbay (kort bij Kaapstad). De gegevens van de scholen heb ik ook gekregen. Teachers for Africa heeft een Learner Support Centre (kan je ook vinden op facebook) opgericht, waar de leerlingen terecht kunnen om rustig te werken of begeleid te worden bij hun huiswerk. Hier zal ik veel tijd doorbrengen. Klassikaal lesgeven behoort tot de mogelijkheden, maar dat hangt af van de plaatselijke vakleerkrachten. Ik hoop echt wel dat ik minstens mag ondersteunen tijdens de plaatselijke economielessen.
Het is en blijft Afrika... Dus vooraf veel plannen heeft geen zin! De ervaring beleven, improviseren en reageren ... dat is de boodschap!!! Ik heb alvast een grote doos flexibiliteit in mijn valies gestopt...
maar al bij al bracht ik het er toch goed van af. Achteraf kwam er een stortvloed van vragen. De gekste vragen kwamen voor, maar het is wel super dat ze er over wilden praten en we hebben hen ook op het hart gedrukt dat ze ons altijd mochten aanspreken.
