Gisterenmiddag zijn we vroeg weggegaan van de High School want er was een voetbaltoernooi gepland tussen verschillende scholen van Kaapstad. Henrike en ik zijn niet meegegaan, maar hebben ons teruggetrokken in een internetcafé (niet na eerst een milkshake te hebben gedronken op een terrasje uiteraard, want het mooie weer is hier ook aangekomen) om te werken aan het studiekeuzeproject. Henrike is volop bezig dit project op te zetten samen met Risette, een Nederlandse vrijwilliger die hier is om de komende jaren voor de stichting te werken. De leerlingen hier zijn zich namelijk totaal niet bewust van de studiemogelijkheden en nog belangrijker de studiebeurzen die er zijn. Vaak werken ze hard om hun Matriq (laatste jaar) te halen in zware studierichtingen en stoppen ze dan, waardoor ze zich nog steeds in een uitzichtloze situatie bevinden. Ik ben nu volop bezig met alle systemen voor studiebeurzen en studieleningen uit te spitten.
Vandaag was eerst het plan dat ik tijdens de voormiddag enkele uurtjes zou doorbrengen op de lagere school om te zien hoe daar les wordt gegeven, maar plots kreeg John (papa Ier) een sms dat hij mij naar de high school moest brengen omdat er een "career day" werd georganiseerd. Dit was ons niet vooraf gezegd. Er was een lokaal waar een aantal hogescholen (colleges) en universiteiten zichzelf kwamen voorstellen aan de leerlingen. Wij hebben ons licht ook bij een aantal scholen opgestoken en zoveel mogelijk informatie verzameld. Uiteraard kwamen er nadien veel vragen.
Ik werd vandaag ook constant aangeklampt om wiskunde te doen. Sommigen kon ik goed helpen, maar bij anderen liep ik toch tegen mijn grenzen aan. Rekenen met sinussen, cosinussen en tangensen (goniometrische vergelijkingen vereenvoudigen en oplossen) gaat mijn petje toch wat te boven, hoor. Als ik tijd krijg om het voor te bereiden en uit te zoeken, zou het misschien nog wel lukken, maar zo "on-the-spot" moet ik toch passen. Ik merk ook vaak dat het probleem zich niet situeert bij de zaken die ze nu leren, maar dat ze de basis niet beheersen. Je kan nog zo goed weten hoe je een vergelijking moet oplossen of hoe je hoeken moet berekenen in driehoeksmeetkunde, maar als je bijvoorbeeld niet kan rekenen met negatieve getallen, kom je alsnog in de problemen.
Na school ben ik met John en Paul (de Ieren) naar het township Imizamo Yethu (waar de meeste van onze leerlingen vandaan komen) in Hout Bay gereden. John komt hier al 10 jaar huizen bouwen, dus hij kent hier een aantal mensen. Hij is bijzonder close met 1 gezin en vandaag zijn we de 2 zoontjes gaan ophalen om samen met ons iets te eten. Nadien hebben ze me meegenomen in het huis. Zij wonen niet in een "shag", maar in een huis dat door John werd gebouwd. Ze zitten dus droog, maar daarmee is ook bijna alles gezegd. Er staan amper meubels in het huis en eten hebben ze ook niet veel. John was voor hen een pizza gaan halen zodat zij ook iets te eten hadden. Zowel de moeder als de vader zitten aan de drugs. Het is een drukte van jewelste in dat township. Kinderen, tieners, ouderen, honden, ... lopen allemaal door elkaar. Dit stemt je wel tot nadenken... Ik heb 5 jaar geleden ook al een township bezocht, maar dit was rustig en rijk vergeleken met dit township. Morgen zouden (ja hier is de zouden opnieuw, Afrika je weet wel ;) ) we met een oud-leerlinge van Hout Bay een wandeling door het township maken. Ik kijk er naar uit, maar het zal weer even slikken worden... Dit verhaal lezen jullie dit weekend wel...
Lekker slaap!
01-08-2013 om 22:21
geschreven door Bernadette
Verhuisd en gemengde gevoelens
Gisteren ben ik dan toch verhuisd. Het is hier een leuk appartement en ik heb een grote kamer met een groot bed net zoals thuis :) Ik deel het appartement met 2 Ieren (vader en zoon) die samen een kamer delen. Dat is wel handig zo 2 bodyguards. Ik had gisteren met de Nederlandse vrijwilligers afgesproken om iets te gaan eten wanneer ik op mijn plek zat en ze stonden er op mij te begeleiden naar het restaurant! Er is hier bovendien wifi, waardoor ik toch makkelijk op internet kan. Gisteren was het te laat om nog te internetten, maar zo kan ik jullie toch regelmatig op de hoogte houden.
Genoeg geleuterd nu belangrijke zaken ... Houtbaai... Gisteren zijn we in de voormiddag in Houtbay High geweest, maar er was niet veel werk in het learner support centre omdat alle leerkrachten aanwezig waren. Kevin heeft me daarom een aantal lessen "business" laten bijwonen. De mevrouw die het gaf (sla me dood, ik kan haar naam niet onthouden ;) ) deed echt haar best en wist echt heel veel over de leerstof en probeerde deze ook toe te passen op de leefwereld van de leerlingen, maar de leerlingen luisterden gewoon niet naar wat ze zei. Veel leerlingen zaten met "oortjes" in hun oren naar muziek te luisteren (sommigen probeerden het nog te verbergen met hun sjaal (oh ja die trucken kennen ze hier ook ;) ), maar anderen deden zelfs die moeite niet. Gsm's werden ook openlijk gebruikt en wanneer ze zin hadden stonden ze gewoon op en gingen op een andere plaats zitten of ze verlieten gewoon het lokaal (moesten er leerlingen van mij dit lezen: dat zou je bij mij eens moeten proberen ;) ). De leerkracht probeerde wel, maar je zag dat ze het gewoon had opgegeven om er tegenin te gaan. Het heeft toch geen zin... De kinderen worden thuis gewoon aan hun lot overgelaten en leren geen elementaire beleefdheid. Dit werpt uiteraard een heel ander licht op de zaak... Wanneer leerlingen naar het learner support centre komen voor extra uitleg is dit vaak niet omdat de leraar het niet goed heeft uitgelegd, maar omdat ze de leerkracht niet hebben gehoord omdat anderen (of zijzelf) te veel kabaal hebben gemaakt. Het stoort me dat men hier een "laisser faire" mentaliteit heeft. Dit gedrag wordt gecatalogeerd onder de noemer "Dit is Afrika". Ik weet dat het niet makkelijk is om de houding van de leerlingen te veranderen, maar als je het niet eens probeert, dan zal het enkel maar erger worden! Als er leerlingen te veel kabaal maken in het learner support centre, dan wijs ik hen daarop en als ze blijven storen, zet ik ze gewoon buiten. Hetzelfde geldt voor leerlingen die een computer innemen voor plezier zo iemand die echt wil werken de computer ontzeggen. Dit zijn ze niet gewoon, maar ze luisteren toch (voorlopig :) ) Er is nog veel werk aan de winkel, maar het zal niet gemakkelijk zijn om hier iets aan te veranderen!
01-08-2013 om 21:09
geschreven door Bernadette
30-07-2013
Dag 2 in het Learner Support Centre
Het was een drukke dag vandaag. Heel de dag lang zijn er leerlingen geweest die hulp vroegen voor wiskunde of "business". Ik heb amper mijn mond gehouden en heb amper tijd gehad om te eten of te drinken, maar het was super! Ik heb ook even een les kunnen volgen bij de laatstejaars sterke wiskunde. Zij moesten oefeningen maken en die nadien aan de leraar laten zien. Eigenlijk een manier die we in België ook gebruiken voor oefenlessen. Er was me verteld dat de leraren hier lesgeven door het bord vol te schrijven en te laten kopiëren, maar dat was hier zeker niet het geval. Hij had aandacht voor elke leerling en elke leerling kreeg feedback. Deze leraar is misschien de uitzondering die de regel bevestigt, maar toch vind ik dit al positief.
Nadien zijn we naar een locatie gereden waar Teachers for Africa elke maandag en dinsdag volleybal speelt met kinderen van de middelbare school. Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik ver van de bal ben gebleven. Ik heb mij mooi in het zonnetje gezet en daar een jongen van de andere school met wiskunde geholpen. Dat leek me meer iets voor mij :)
Morgen zal ik waarschijnlijk verhuizen naar een appartement omdat er morgenochtend een meisje vertrekt. Waarschijnlijk zal ik dan niet meer zo makkelijk op internet kunnen en naar een internetcafé of zo moeten gaan, dus zullen jullie wat geduld moeten uitoefenen voor een volgend bericht! (Veel "waarschijnlijk" gebruikt, maar dat is hét woord in Afrika, want je zal nooit echt vooraf weten hoe het gaat verlopen.)
Tot gauw!
30-07-2013 om 18:16
geschreven door Bernadette
29-07-2013
Eerste werkdag
Vandaag zijn we er eindelijk kunnen invliegen. Ik heb al onmiddellijk verschillende indrukken kunnen opdoen.
Vanmorgen is Kevin me als eerste komen oppikken en dan de anderen. Ik ben samen met een Ierse jongen naar het Learner support centre in Houtbay High gegaan. Het eerste wat Kevin doet is op het secretariaat de lessenrooster gaan halen, want die wijzigt elke dag. Zelfs de pauzes zijn niet altijd op de zelfde tijdstippen. Hij vraagt dan eveneens welke leerkrachten afwezig zijn. Hij gaat dan naar de klassen die van de betrokken leerkrachten les moeten hebben en stuurt een aantal leerlingen naar het support centre.
Op die manier heb ik dus elk uur andere leerlingen geholpen. De meesten hadden problemen met wiskunde. Ik heb hen zo goed en zo kwaad als ik kon geholpen. Ik vind het niveau dat ze van de leerlingen verwachten voor wiskunde enorm hoog. Wat ze hier in grade 10 (vergelijkbaar met ons 4e jaar), moeten ze bij ons pas in het 5e of 6e jaar kunnen en wat ze zien in grade 12 (+- 6e jaar) is bij ons leerstof hoger onderwijs. Het probleem is wel dat de leerkrachten niets uitleggen. Ze schrijven het bord vol en de leerlingen kopiëren. Op die manier ga je natuurlijk snel, maar leren ze ook? Wat ik nu dus al merk is dat de leerlingen gewoon niet weten hoe aan een oefening te beginnen. Ze hebben niet zelf leren nadenken.
Op de middag gingen wij even weg om te lunchen en toen we terug kwamen, liepen alle kinderen op straat en stond de brandweer aan de school. Er was dus een brandje geweest. Bijgevolg is de school vandaag om 13u gesloten. Er kwamen echter nog kinderen aan onze mouw trekken voor uitleg over wiskunde. We zijn daarom naar de bibliotheek gereden en daar heb ik nog een dik uur extra uitleg gegeven. Nadien hebben ze ons naar een klein kinderbibliotheekje gebracht waar de kleine kindjes na schooltijd naartoe komen om te tekenen, voorgelezen te worden, te puzzelen, te dammen, ... Dat was ook superleuk. Daar zijn we dan tot een uur of 16 gebleven en nadien hebben ze ons naar huis gebracht. Straks ga ik eten samen met de Nederlandse jongeren (oh ja, ik ben hier de "ouw doos").
Het was dus een enorm leuke dag met veel indrukken. De kinderen zijn nog een beetje afstandelijk, maar je ziet nu al dat velen onder hen getekend zijn door hun thuissituatie. Huishoudelijk geweld, verkrachtingen, drank, drugs en ander geweld zijn hier schering en inslag. Dit wordt nog een zware dobber als ik dichter bij de jongeren kom...
Tot gauw!
29-07-2013 om 17:28
geschreven door Bernadette
Eerste werkdag
Vandaag zijn we er eindelijk kunnen invliegen. Ik heb al onmiddellijk verschillende indrukken kunnen opdoen.
Vanmorgen is Kevin me als eerste komen oppikken en dan de anderen. Ik ben samen met een Ierse jongen naar het Learner support centre in Houtbay High gegaan. Het eerste wat Kevin doet is op het secretariaat de lessenrooster gaan halen, want die wijzigt elke dag. Zelfs de pauzes zijn niet altijd op de zelfde tijdstippen. Hij vraagt dan eveneens welke leerkrachten afwezig zijn. Hij gaat dan naar de klassen die van de betrokken leerkrachten les moeten hebben en stuurt een aantal leerlingen naar het support centre.
Op die manier heb ik dus elk uur andere leerlingen geholpen. De meesten hadden problemen met wiskunde. Ik heb hen zo goed en zo kwaad als ik kon geholpen. Ik vind het niveau dat ze van de leerlingen verwachten voor wiskunde enorm hoog. Wat ze hier in grade 10 (vergelijkbaar met ons 4e jaar), moeten ze bij ons pas in het 5e of 6e jaar kunnen en wat ze zien in grade 12 (+- 6e jaar) is bij ons leerstof hoger onderwijs. Het probleem is wel dat de leerkrachten niets uitleggen. Ze schrijven het bord vol en de leerlingen kopiëren. Op die manier ga je natuurlijk snel, maar leren ze ook? Wat ik nu dus al merk is dat de leerlingen gewoon niet weten hoe aan een oefening te beginnen. Ze hebben niet zelf leren nadenken.
Op de middag gingen wij even weg om te lunchen en toen we terug kwamen, liepen alle kinderen op straat en stond de brandweer aan de school. Er was dus een brandje geweest. Bijgevolg is de school vandaag om 13u gesloten. Er kwamen echter nog kinderen aan onze mouw trekken voor uitleg over wiskunde. We zijn daarom naar de bibliotheek gereden en daar heb ik nog een dik uur extra uitleg gegeven. Nadien hebben ze ons naar een klein kinderbibliotheekje gebracht waar de kleine kindjes na schooltijd naartoe komen om te tekenen, voorgelezen te worden, te puzzelen, te dammen, ... Dat was ook superleuk. Daar zijn we dan tot een uur of 16 gebleven en nadien hebben ze ons naar huis gebracht. Straks ga ik eten samen met de Nederlandse jongeren (oh ja, ik ben hier de "ouw doos").
Het was dus een enorm leuke dag met veel indrukken. De kinderen zijn nog een beetje afstandelijk, maar je ziet nu al dat velen onder hen getekend zijn door hun thuissituatie. Huishoudelijk geweld, verkrachtingen, drank, drugs en ander geweld zijn hier schering en inslag. Dit wordt nog een zware dobber als ik dichter bij de jongeren kom...
