Met
zijn drieën reden we in Westmalle de Swa Boeckx memorial. Paul,
René, Daan. Een rit van 87 km, over brede en goed berijdbare wegen.
Een mooi parcours.
"Derny" Paul bepaalde het tempo. René, in heel goede doen, met de handen losjes boven op het
stuur, een klein molentje trappend. En ik wieltjeszuigend achter die
mannen aan. Het ging behoorlijk snel.
Vanaf
km 30 bij Ulicoten konden we even aanpikken bij een groep uit
Rijsbergen. Tot wij linksaf moesten op ongeveer 47 km en die groep
rechtdoor reed.
Er
was geen bevoorrading, daarom stopten we even langs de kant om wat te
eten en te drinken. Via Zundert en Loenhout ging het terug richting
Malle. Bij km 60 dacht ik "oei ga ik dit nog 25 km langer
volhouden?". Op dat moment snelde een groep voorbij, uit
Zandhoven. Paul en René hadden kunnen aanpikken, maar voor
ondergetekende ging dat te snel.
Dus
gingen we verder met 3. Uiteindelijk viel het gemiddelde wel mee
(30, 5 km/h). Al moesten we wel het onderspit delven tegenover Edwin
Spoelders in 2019. Die haalde toen 31,6 km/h). Respect.
Het
was alleszins een goede test, want de volgende opdracht komt er aan :
de fietsdodentocht in Bornem. De voormiddag eindigde op het terras
vol wielertoeristen. Geen chocomelk, wel het plaatselijke streekbier
: nen bruine Westmalle dubbel.
Bovendien was er ook een afvaardiging uit Horendonk, een vijftal Gaffelo's , die zoals afgesproken samen met ons mee reden. Voor 82 km.
Knap van René, die even gedag kwam zeggen aan de start, en zelfs nog een eindje mee reed, en op km14 de groep verliet, want hij moest om 11:30 thuis zijn (wegens een feest bij de buren).
De rit.
Mooi parcours, en perfect fietsweer. Praktisch heel de rit reden Paul en Steven op kop. Met in de tweede linie Jo en Ludo. Wat een luxe om achter die mannen te rijden. Mooi strak tempo, enkel onderbroken door een lekke band op km28. Na de bevoorrading, op km43, pikten een vijftal dames aan bij onze groep. Het werd alleen maar gezelliger. Samen rijden met de Gaffelo's, het was voor beide groepen een leuke ervaring. Dat moeten we nog doen.
De aankomst.
Moe maar voldaan, maar vooral gezond en wel. Zo verzamelden de honderden wielertoeristen (er waren er 420 ingeschreven) in het sportpark van de Bessemaai. De inrichters konden terecht spreken van een groot succes. Ze slaagden er in om iedereen te belonen met een gratis pannenkoek. En dan zorgden de talrijke medewerkers er voor dat niemand dorst moest lijden. En nee, we hebben tot nu nog geen meldingen gekregen van jeuk door de processierups.
Tot volgend jaar!
Maar ook : volgende Belisol rit is op zondag 10 juli in Westmalle. 65km of 85 km (nog te kiezen).
Familiekiekje : Daan, Frank en Francis. Wie heeft de sprint gewonnen?
Jammer, Steven staat er niet bij, die was al huiswaarts.
Zaterdag 21 mei reden we (Daan, Theo, René, Maurits, Steven ) in Horendonk. De ronde rond Essen. Ten voordele van "Kom op tegen Kanker".
Half negen zaterdagmorgen. Den Uil moet nog ontwaken. We parkeren aan de kerk St--Vincentius a Paulo. Een vriendelijk oud vrouwtje wenst ons in het voorbijgaan veel geluk voor deze dag. We helpen een wielrenster bij het monteren van het voorwiel. Dan naar de inschrijvingstafel, in de Gaffel. Daar is al wel enige bedrijvigheid. Tafels klaarzetten, micro test door Armand Konings.
Klokslag 09:00 vertrekken we voor onze eerste ronde. In Nieuwmoer heel wat bochtenwerk, en even was er een' bijna wegvergissing'.
Dan kwamen er langere, rechte wegstroken, Steven en Maurits zetten ons uit de wind. Ook René liet zien dat zijn conditie goed zit. Via de verbindingsweg ging het naar Rouwmoer en den Hoek. Daar waren heel de dag wielerwedstrijden, 'fun' voor niet-aangesloten renners. Na driekwart van de ronde te hebben afgelegd, steentjes op de weg, en lap, een lekke band. Daan. Achteraan. Gelukkig hadden we Maurits in de rangen. Ongelooflijk hoe snel die een bandenwissel kan doen.
De rest van de verkenningsronde werd zonder verdere problemen afgewerkt. 33,6 km.
Even bevoorrading, en dan met zijn vijven de tweede ronde. Die ging nog vlotter dan de eerste. Wel wat drukker onderweg qua auto's. 't Was goed geweest. We zochten een plaats op het zomerterras, en blikten tevreden terug op onze tocht. Het was tenslotte vooral voor het goede doel ! Ludo Kuppens en zijn fietsvrienden hielden het ook bij twee ronden. Op Strava zag ik dat Jef Brant, een van de organisators van het evenement, 303 km reed, een equivalent van 9 ronden ! Knap.
Tot de volgende .... in Kalmthout 12 juni. Een zondag.
Zondag morgen, het is op dit uur nog vrij koud (11.5°C), en kille noordoostenwind. Netjes op tijd staan de Belisol Trappers bij het monument van de pompoen op de hoek van het dorpsplein : Daan, Theo, Jo, Steven, Peter, Maurits.
Maar oei, bijna reden ze mee met de verkeerde groep, het A-team. "Op tijd" moest zijn negen uur, en niet halfnegen ! Communicatiefoutje. Maar geen nood, er werd besloten om een opwarmronde in te lassen. Maurits leidde ons langs het Beyleboske en de Wildertse duintjes en onder de viaduct door terug naar de start.
Daar stond het B-team van de fietsvrienden nu klaar, voor een tocht van bijna 80 km. Zij waren ook met zes : Ludo Kuppens, Herman en Roger Beyers, Eric De Crom, Herman X, Piet Baeyaert.
We vertrokken tegen de windrichting, dus richting Nieuwmoer, Schijf en zo tot bijna Breda. Herman B stuurde de groep feilloos langs het vlakke, mooie parcours. 'Links, rechts, oversteken, rechtdoor, hier oppassen' klonk het, we reden in een goed vol te houden tempo . Wel uitkijken soms, want Nederlandse autobestuurders hebben het niet altijd met die groepen 'wielerterroristen' en houden zeker het gaspedaal niet in.
Maar voor het overige was het echt genieten. Een echte verbroederingsrit, met een vlekkeloos verloop. Geen pech, geen valpartijen. En als afsluiter iedereen samen op het geïmproviseerd terras tegenover het sportlokaal (het vroegere "Jos De Backer"). Heerlijk in het zonnetje, met een Stella of Jupiler naar keuze. Jef Kuppens en Armand Bergmans kwamen ook nog goedendag zeggen. Tof.
Ludo, dank voor de prima organisatie. Zeker voor herhaling vatbaar !
Zaterdag 26 maart : Ludo Peeters Classic in Brasschaat. 65 km
Talrijke afzeggingen voor deze tweede rit van het seizoen. Uiteindelijk stond Theo als enige van de Belisol Trappers aan de start.
Hier zijn verslag :
"In Niel afwezig, in Brasschaat als enige aanwezig. Het kan verkeren. Redelijk straffe noord oosten wind, eerste helft richting Minderhout wind op kop dus. Wel volop zon.
Vertrokken rond halftien, aangepikt aan eigenlijk iets te snelle groep. Gevolg moeten lossen aan eerste viaduct. Wat alleen gereden, nadien aansluiting kunnen maken bij twee vriendelijk jonge gasten. 50 jaar? Goed tempo, ik mocht van hun zweet profiteren. Aan bordje bevoorrading op 1km mannen laten rijden, aan cooling-down begonnen. Werd lange kilometer, geen andere renners meer te zien. Nochtans gele pijlen gevolgd. Wel verdacht veel wandelaars met gigantische rugzakken. Bleek georganiseerde wandeling te zijn, ook met gele pijlen aangeduid. Omgekeerd en naar bevoorrading. Traditionele peperkoek, banaan, sportdrank enz. Armstukken uitgedaan en alleen vertrokken. Wind in de rug, ging vlot. Ter hoogte van TGV station in Brecht opgeslorpt door grote groep onder begeleiding van motards. In buik van peloton gebleven, niet echt gevaarlijk owv altijd rechtdoor. Vlotjes door de 30 per uur, ging vanzelf. Niet meer moeten stoppen tot aankomst. Motards zette alle kruispunten af, rood of groen licht speelde geen rol. Precies echt. Beetje moe maar tevreden terug naar Wommelgem gereden, met de auto."
Traditioneel wordt het seizoen geopend met deze rit (70 km) in Niel. Al sinds 2012 op het Belisol programma.
Dit jaar is het onze tiende deelname. Daan en René waren er alle tien keren bij.
Na weken van storm, regen en wind, was het uitgerekend vandaag schitterend koersweer. Een heerlijk zonnetje, weinig wind, en niet té koud (10°).
We vertrokken in het zog van de de WTC Niel wielerploeg. Een twintigtal wielertoeristen die er een (voor ons) goed tempo op na hielden. De eerste 20 km waren zo voorbij, we werden 'meegezogen'. Door samensmelting werd het peloton echter groter en groter. De minste wegversmalling of verkeersdrempel zorgde voor opstoppingen. Gevloek, piepende remmen, uit de klikpedalen, telkens weer optrekken.
Bij de splitsing (70<-->90) werd de groep fel uitgedund, en even daarna kwam op 38 km de bevoorrading. Frangipane, peperkoek, wafels, bananen, Etixx sportdrank ...
genoeg eten en drinken om de rest van de tocht af te werken. Deze keer in besloten gezelschap, met zijn vijven, terug richting Niel. Vlot uitgereden, Allen samen gefinisht, gezond en wel, moe maar voldaan.
Op naar de volgende ! aan de jaarkalender wordt gewerkt, binnenkort meer nieuws hier over.
Noteer alvast :
12/06/2022 : Kalmthout, de Bessemaai Classic
07/08/2022 : Bornem, de fietsdodentocht 100 km
Lars nam bij de bevoorrading deze foto van het Belisol Blauw
De voorafgaande dagen zag het er niet naar uit dat we in Niel
het seizoen zouden openen.Regen,
stormwind, ijzel, hagel en natte
sneeuw.Gewoonlijk blijven we bij de
minste motregen al binnen.
Maar Theo volgde de buienradar van uur tot uur.En vrijdagnamiddag stelde hij ons gerust, het
zou zaterdagvoormiddag pas beginnen regenen vanaf 13:00.
Dus op deze schrikkeldag 29/2 liep de wekker afom 07:00. De rolluik omhoog, buiten gekeken.Het is droog.Nog eens buienradar geverifieerd : geen regenbuien in het verschiet.Naar Niel dan maar.Iedereen was mooi op tijd.Klokslag 08:30 vertrokken vijf Belisol
Trappers voor een tocht van 70 km : Paul, Daan, René, Lars, Theo.
Paul (al 1170 km in 2020) en Lars (al 2300 km in 2020) namen de
kop, met de drie senioren in het wiel en uit de wind.Het is de openingsrit, dus is het ook normaal dat ons groepje moest zoeken naar het juiste ritme.Ging het soms te snel, dan werd er getemporiseerd en gewacht op mekaar. De bevoorrading op km 36
kwam zeker niet te vroeg.Goed gegeten
en gedronken, en we konden verder voor het tweede deel.
Dat ging veel vlotter! Zuidwestenwind meestendeels in de rug. De weg
was min of meer droog geblazen. Niet
overal, hier en daar overstroming en spoelde het water over de weg. Onze fietsen zullen gegarandeerd met de hoge druk moeten afgespoten.
Zonder ongelukken of materiaalpech bereikten we café den Tighel .Naar het schijnt waren er 275 inschrijvingen
voor deze René Dillen Classic.Die ook
op zondag kan gereden worden.
De kop is er af : we hebben het toch weer maar volbracht, al
voor de negende keer deelgenomen aan de openingsrit in Niel.
Op de foto : René Van Loon. Die had sinds oktober niet meer met de koersfiets gereden ! Wegens rugklachten. Nu geen problemen meer, dus vatte hij deze 70 km aan zonder training vooraf. En het lukte. Soms moest René wel even de rol lossen, maar op karakter volgde hij ons in het eerste en lastigste deel naar Merchtem.. En zoals u ziet op de foto, bij de bevoorrading, zag hij er nog stralend uit. De terugweg was gelukkig niet zo zwaar, met de wind mee terug naar Niel.
Het was aangekondigd : ideaal fietsweer bij het begin van de herfst. De talrijk opgekomen fietsliefhebbers hadden de keuze tussen een mountainbiketocht en de wegrit.
Zeven Belisol Trappers gingen op weg : Paul, Maurits, Steven, Ludo, Theo, Daan, René. Samen met een afvaardiging van onze fietsvrienden uit Horendonk. Ondanks 'Uilse kermis ' waren de Gaffelo's goed vertegenwoordigd.
In het begin een bochtig parcours. Maar dat beterde naarmate we dieper in Holland reden. Paul Proost en Maurits gaven het tempo aan. Het leek wel of ze op cruise control reden, zo'n 33 km per uur. Maar het was te doen. Goede weg doet veel. Verrassend nieuwe stroken in het parcours, naar ik hoorde ging het langs wegen die zelfs door de mannen van Essen nog nooit waren bereden. Door dorpjes met idyllische namen : Zwingelspaan, Bulkenaar, Stampersgat.
Na 25 km liet Maurits zich aan de kop vervangen door Steven. De bevoorrading was na 50 km. We hadden dan een gemiddelde van 30.4 km gereden.
We trokken ons op gang voor het tweede deel. Vrij vlug werden we voorbijgesneld door de groep van Gaffelo "A". Kurt Matheeusen, Bert Verhaeghe, Jeroen Peeters en Co. Mannen die gekend zijn als hardrijders. Paul, Steven, Ludo en René (!) pikten aan. René met uitroepteken want die was wegens rugklachten weken buiten strijd geweest, en had dus heel weinig trainingskilometers in de benen.
Ons groepje deed het iets langzamer dus. Met Gaffelo Hans Verbiest en Belisol Trapper Maurits aan de leiding haalden we een groep in uit Kalmthout. Ik denk Bessemaaiers. Die hadden het perfecte tempo om de rit rustig uit te rijden.
Aankomst in het Parochiecentrum Essen-Statie, iedereen zat buiten op het groot terras natuurlijk. Lekker in de zon werd nagekaart over de ervaringen onderweg. Ludo, Steven, René en Paul moesten zich op een rondpunt gewonnen geven tegen de snelle Gaffel-boys. Maar iedereen was het er over eens : het was een fijne rit daar in Essen.
Twee Belisol Trappers aan de start, dezelfde twee als vorig jaar : Theo en Daan.
Luc Hofman is getuige : hij rijdt met zijn ploeg de 70 km, net als T. & D. Maar hij kwam met de fiets vanuit Elversele, dat is al gauw een 20 km van Buggenhout.
Geloven of niet : dezelfde mevrouw die vorig jaar met ons reed (zie verslag 2018), parkeerde ook dit jaar pal naast de wagen van Theo. Terwijl wij voor de 70 km inschreven, koos zij voor de 120 !
We rijden heel de tijd op eigen tempo. En laten de groepen en grupetto's aan ons voorbij gaan. Het lijkt ons te gevaarlijk om mee te gaan in hun tempo. Sommigen denken echt dat ze in de Vuelta of de Tour aan 't rijden zijn. Het parcours van de Avalon Classic is best heuvelachtig: 435 hoogtemeters. Maar de weg is soms te smal voor grote groepen, en veel bochtenwerk. Bevoorrading net in de helft, na 35 km.
Het tweede deel gaat ook goed. Tegen het einde hebben we nog wat over, en kunnen we nog een paar enkelingen en duo's en trio's "oprapen". Zonder al te veel te forceren bereiken we de Platte Put. Het terrein is weer druk bevolkt, een kleurrijke bende wielertoeristen in alle maten en gewichten. De rock band zorgt voor de muzikale noot, en overstijgt nauwelijks het geroezemoes op de weide. Veel vrijwilligers ook, want we reden vandaag voor het goede doel (Avalon = tehuis voor personen met een beperking).
Tot de volgende !
ESSEN
Zondag 22/9 Essen WTC De Pomp 90 km Parochiecentrum Kerkstraat 62
De stralende zon zorgde voor een topeditie van de 'Proximus Cycling Challenge' in Bornem.
4500 deelnemers (vijfhonderd meer dan vorig jaar).
Wij, Belisol Trappers, namen voor het negende jaar op rij deel aan deze Fietsdodentocht.
Voor editie 2019 stonden aan de start : Jo, Paul, Steven, Maurits, Daan, Theo, Luc (Hofman).
René was ook ingeschreven, maar moest wegens rugpijn forfait geven.
Behalve de steps en de tandems, reden dit jaar opmerkelijk veel Speed Pedelecs mee. Die konden zich vooraan in een groep positioneren en dan als derny fungeren.
Onderweg waren wel oplaadpunten voorzien, want niet alle e-bikes kunnen 100 km aan.
Na de eerste bevoorrading op 40 km kwamen de "bergen". Ons groepje valt uit elkaar : het is nu ieder voor zich, en op eigen tempo de hellingen trotseren. Paul, Luc, Steven gaan het snelst. Jo volgde op korte afstand. Daarachter Daan. Dan Maurits en Theo. Bij de Palm in Steenhuffel werd op mekaar gewacht. Om dan gezamenlijk de "finale" te rijden.
's Avonds in Wommelgem werd dan nog de Lindenberg beklommen. Gezellig samenzijn, praten over koetjes en kalfjes, over peekes en pruimen ...
08.15u Malle. Antwerpsesteenweg 246 Parkeerplaats thv de Brandweer
Malle. Inschrijving in het lokaal van de plaatselijke fanfare, gelegen naast
de brandweerkazerne. Geen andere Belisollers te zien. Edwin pleegt een
telefoontje naar Daan: die zegt zelf niet te komen, maar weet te zeggen dat Theo
en Rene zouden afzakken. Telefoontje naar Theo: Eliane neemt op...Theo is
naar de bakker pistolekes gaan kopen... was vertrokken naar Malle, maar is - na
ultiem overleg met Rene, omwille van vermoedelijk opkomend regenweder- toch
maar terug gedraaid... Alleen dan maar voor de 85 km. Net vertrokken komt
er al een beer voorbijgejast: 32-33 km pu tegen wind... dus direct diens
achterwiel opgezocht. In de eerstvolgende hectometers pikken nog 2 andere
voorbijgesnelde coureurs aan: een treintje met 1 locomotief en drie
wagonnetjes heeft zich gevormd. Onderweg worden alzo stelselmatig groepjes
ingehaald en achtergelaten. Tot na ca 25 km, iets voorbij Wortel, de splitsing
65-85 km opdoemt. Onze locomotief slaat links af voor de 65km, trekt aan de
wissel en de drie wagonnetjes zwenken aldus naar rechts, verder de 85km. De
volgende 20km, richting Meer en Ulicoten en met nog steeds veelal wind-op, krijg
ik af toe deugddoende kophulp. Wel steeds van dezelfde compagnon, want wagon 3
laat zich steevast uit de wind in laatste positie meedrijven....tot de wind mee
gaat zitten: dan zet hij zich plots op kop en gaat de snelheid enkele kilometer
gevoelig de hoogte in : 36-38-40... Tot we een 10-koppige groep Easy-Fit
Halle/Zoersel inhalen, die zelf zon 33/34 rijden: ideaal om zo achteraan en
beschut de rit uit te rijden... Eindresultaat: Gemiddeld 31,7km over 85
km
Het was een mooie rit, met deelname van veelal plaatselijke
wielerclubs, op veelal goede wegen, zonder regen en met voor ondergetekende als
bloemeké: het (zeer tijdelijke) leiderschap in het Belisol-klassement : the
winner takes it all!
Aan de inschrijvingstafel : "Is het voor de grote toer of voor de kindertoer ?". Nou zeg, zal 't gaan ja, ik vind 82 km toch geen kinderspel.
We zijn met zijn vijven : Ludo, Edwin, Jo, Theo, Daan.
We doen een poging om "rond te draaien", maar dat gaat eerder vierkant. Toch geeft Ludo voor het ronddraaien nog een 6 op tien.
Edwin, net als Jo in bloedvorm, vraagt zich af onderweg wat Bessemaai betekent. Komt dat van het op zijn Antwaarps gezongen Bésa maai mucho ?
Nee, serieus Edwin : Bessemaai is dialect voor Bezemheide, een heideplantje dat in de Kalmthoutse heide te bewonderen is. En er is een wijk in Kalmthout die Bezemheide noemt (en vroeger een voetbalclub had).
Goed weer, goede wegen. Meer moet dat niet zijn. Het gaat goed. Maar 10 km van het einde is bij Theo het vat af. Hongerklop ? Hitteslag ? Dan maar een vroeg ingezette cooling down. Zodat we allen samen de finish bereiken.
Drukte in het sportpark van Kalmthout. Veel en grote groepen wielertoeristen. En voor iedere deelnemer is er een gratis pannenkoek. Dat zorgt natuurlijk voor de nodige grapjes:
Het verhaal krijgt nog een staartje. Of liever een haartje. Jeuk, boebels. Bijna iedereen had er last van. We zijn blijkbaar door een zone gereden waar de processierupsen-plaag woedt! De rondvliegende haartjes veroorzaken irritatie. Jeuk en uitslag, en dat ondervonden we aan den lijve.
De torenklok van de kerk sloeg één keer. Half negen. Klokslag 08u30 letterlijk. Het startschot van een
rit naar het Sas De Heen
in Steenbergen. De groep van Ludo
Kuppens en met in hun zog de Belisol Trappers (Theo, Jo, Paul, Daan, Steven,
Edwin, en Ludo met dubbele aansluiting).
Iedere rit heeft zijn eigen verhaal. Zo ook deze.
Het wordt deze keer een plattebandenrit . Steven reed een eerste keer plat. Jo was de fietsenmaker van dienst. De anderen maken tijd om even iets te eten en te drinken, een
plasje te doen.
Van de pauze maakt Ludo Kuppens ook gebruik om uit te leggen
wat draaien betekent. Je komt niet zo
maar aan kop rijden. Het is de bedoeling
dat men per twee rijdt, en dat de linkse rij opschuift naar voor. De rechtse renner laat zich telkens na 5
minuten zakken naar achter. Op die
manier rijdt men twee keer vijf minuten op kop.
Het is niet verplicht om mee te gaan in dat draaien.
Na 45 km de brug bij het benedensas De Heen. Daar zijn we getuige van een merkwaardig tafereel : Een man met twee valiezen in de hoek van de brug in innige omhelzing met een van onze Belisollers. Er zijn helaas geen foto's van. Het leek wel een scène uit een film van Louis de Funès.
De fietspaden in Nederland liggen er fantastisch goed bij. Waarom kan dat bij ons niet ? t Is toch godgeklaagd : arm Vlaanderen.
Ondanks de goede wegen : Steven heeft weer een lekke band. Rij maar door roepen de Belisollers naar de mannen van Wildert. Maar die willen dat niet, ze zijn solidair en wachten. Samen uit, samen thuis.
Niet alleen regent het af en toe, ook Theo krijgt nu af te rekenen met bandenpech. Nog ongeveer 25 km te rijden. Ludo Kuppens stelt voor dat hij bij de Belisollers blijft (hij kent de weg), en dat de rest van de groep door rijdt. Zo gezegd, zo gedaan.
Driemaal is scheepsrecht. Steven heeft zijn derde leegloper. Gelukkig is de voorraad CO2-bommetjes en binnenbanden nog niet uitgeput. Omdat hij vrij dicht bij huis is, besluit hij niet verder mee te volgen en de kortste weg huiswaarts te nemen.
Via de Rommeshoef en de Steenovenstraat bereiken we tenslotte veilig het eindpunt : Café de Volksvriend. Ideale plek voor de verbroedering. Jef Kuppens is net als vorig jaar ook weer van de partij.
Nog een woord van dank aan Herman Beyers voor het uitstippelen van de rit. Het was weer schitterend. En ook dank aan Ludo Kuppens voor de organisatie. Hij had zijn outfit trouwens voor de gelegenheid aangepast.
Volgende rit :
Zaterdag 25/5 Horendonk voor 'Kom op tegen kanker' : 60 km (Gaffel, Over d'Aa 270)
Herfstvakantie, en dus besloot Jo om eens een oefenritje te organiseren. Het werd een succes! Liefst vijf Belisollers aan de start in de Rozengaard : Jo natuurlijk, Theo, Daan, Edwin, Paul Proost.
Ongeveer 80 km. Halfweg, in Morkhoven, koffie in café Berkemus.
Het was prima weer, en de rit kan je hieronder herbeleven. Onderweg wel
veel wegenwerken. Dus het parcours kan nog beter worden als het af is.
Mooi ritje. Mooie opkomst mooi tempo
Mooi dus (eigenlijk..)
Hier is die dan!
Goed gedaan tijdens 'Ochtendrit'! We hebben een onvergetelijke video gemaakt met de Belisoller Trappers in de hoofdrol! Veel plezier met het kijken en delen :)
Verbroedering van de Belisol Trappers met de Gaffelo's (voorheen VDB cycling).
Vorige week zondag was VDB (Guido Van den Broek) na een rit met Gaffelo onwel geworden. Bleek dat Guido een hartinfarct had gedaan. Gelukkig had men dat snel door, Guy werd met de MUG naar het ziekenhuis gevoerd. Daar kreeg hij een stent in de kransslagader, en is nu aan de beterhand.
Zoveel beter zelfs, dat hij ons naar gewoonte verwelkomde in zijn keuken. "Pak maar weg , hé mannen" : thee en gebak voor ieder die dat wou. Zo gezellig bij mekaar, rond de keukentafel, op een zondagmorgen, je staat er niet bij stil, maar dat zijn de momenten die je moet koesteren.
De opkomst voor deze rit was redelijk : Tom Neelen, Peter Nelen, Eric Van Oevelen, Arjan Korevaar, Eric Lambrechts, Jeroen Peeters. Voor Belisol : Theo De Backer, René Van Loon, Maurits Costermans, Daan Beyers.
Van bij de start zat de vaart er in. Eric van Oevelen en Tom Neelen aan kop. Ideaal fietsweer, uitstekende wegen. Zodat we na een uur en een kwartier al binnen denderden in Willemstad. Even halt gehouden bij de brandweerkazerne.
Dan terug richting Horendonk. In Dinteloord splitste de groep : Tom, Eric en Jeroen naar rechts voor een extra 20 km. De 7 anderen draaiden linksaf. Maurits en Peter gaven om de beurt het tempo aan. In het zicht van Roosendaal loste ook René regelmatig de koplopers af.
Rond halftwaalf parkeerden we onze fiets tegen de gevel van de Gaffel. Daar werd dan verder verbroederd. Eerst chocomelk, daarna kwamen straffere dranken op tafel. Guy VDB vervoegde het gezelschap.
Oef, 't zit er weer op. Deze rit, maar ook het Belisol Trappers seizoen. Vaststelling : de verbroederingsritten (één op Wildert, één op Horendonk) waren de snelste.
Vijf Belisol Trappers aan de start voor deze toerrit die werd georganiseerd door WTC De Pomp.
Maurits, Steven, Ludo, Theo en Daan.
Het was droog toen we van start gingen om 08u30. Maar na een uurtje begon het te regenen. En dan wordt in het wiel zitten minder aangenaam, want krijg je voortdurend de spetters van de voorganger in het gelaat. Maar het was de eerste keer sinds lange tijd slecht weer. Dus het deerde ons niet, als echte flandriens vochten we tegen weer en wind.
We hadden gekozen voor de 90 km. En we moesten de hele afstand met ons vijf afmalen. Geen renners om bij aan te pikken, ook achter ons geen volk te bespeuren.
Onze sterke mannen, Steven en Maurits, reden voortdurend op kop. Het parcours was voornamelijk op Nederlands grondgebied, en het moet nog maar eens gezegd : de wegen en fietspaden lagen er voortreffelijk goed bij. Natuurlijk moesten we gezien het natte wegdek voorzichtig zijn bij het aansnijden van de bochten.
Op een twaalftal km van de meet geeft Theo aan dat hij last heeft aan zijn oog. We stoppen een paar keer, en hij probeert verder te rijden met een bril van neef Ludo.
Dat gaat een tijd beter, maar het is toch niet helemaal goed. Een zakdoek om te deppen helpt wel, en zo kunnen we het laatste stuk toch nog samen afleggen.
Nat, verkleumd, maar toch weer blij dat we de 92 km reden op een dag dat je ook kon verkiezen om in de zetel te blijven.
Vier Belisol Trappers reden de fietsdodentocht van Bornem editie 2018. En ze brachten het er levend van af. Want met de gevreesde hitte viel het nog al mee. En we deden de hellingen op een rustig tempo. Onderweg leek het ook wat minder druk dan vorige jaren (vandaag gelezen dat er 4647 deelnemers waren).
Zaterdag 08u30. Vier Belisol Trappers op de afspraak in Burcht. Jo, René, Daan, Theo.
We vertrokken vrij rustig. Tot we werden voorbijgestoken door een 'individueel'. Maar die zag dat niet zo zitten, vier man in zijn wiel. Hij kon wel een stukske rijden : aanvankelijk tegen 32 km/h, maar hij dreef de snelheid op tot 35-36 per uur. En hij ging ontzettend snel door de bochten. Langs het smalle fietspad werd dat wat te gevaarlijk, en dus haakten we af. Een tijd later kwamen we in het zog van een groep "allerlei" : KBC, BMC, TREK en zoveel andere merknamen. Eens uitgerust vonden we het tempo wat traag, en we reden weg van deze groep. Nog voor de bevoorrading snelden "de schapekoppen" ons voorbij. We volgden, maar weer werd het wat link bij die snelheid, en we zochten ons eigen tempo. Jo was in zijn nopjes : Elversele, Tielrode, bijna tot Hamme : het parcours liep door zijn geboortestreek en het moet gezegd, het Waasland is prachtig om te fietsen.
Na de drankpauze moesten we nog 30 km doen. Ieder reed zijn deel op kop. Tussen km 65 en 70km een erg knappe beurt van René. Die zit in grote form zeg ! Helaas kan hij er volgende maand in Bornem niet bij zijn.
Het was warm, maar op de fiets voel je toch altijd een zuchtje wind, dus het was draaglijk. Kwart voor twaalf arriveerden we aan het voetbalstadion van Burcht - Waaslandia.
De statistiekn : 82 km. Gemiddeld 28 km/h. Per persoon 1524 kcal verbruikt. Een equivalent van ongeveer 7 blonde Leffe's.
Een mooie rit, het ging verrassend goed.
Wel moe, maar volDAAN.
Tot de volgende : Bornem, fietsdodentocht 100 km, zondag 5 augustus.
BORNEM 2012
. Omgekeerd en naar bevoorrading. Traditionele peperkoek, banaan, sportdrank enz.
."
