Het was droog toen we van start gingen om 08u30.  Maar na een uurtje begon het te regenen.  En dan wordt in het wiel zitten minder aangenaam, want krijg je voortdurend de spetters van de voorganger in het gelaat.  Maar het was de eerste keer sinds lange tijd slecht weer.  Dus het deerde ons niet, als echte flandriens vochten we tegen weer en wind.

We hadden gekozen voor de 90 km.  En we moesten de hele afstand met ons vijf afmalen.  Geen renners om bij aan te pikken, ook achter ons geen volk te bespeuren.

Onze sterke mannen, Steven en Maurits,  reden voortdurend op kop.  Het parcours was voornamelijk op Nederlands grondgebied, en het moet nog maar eens gezegd : de wegen en fietspaden lagen er voortreffelijk goed bij.  Natuurlijk moesten we gezien het natte wegdek voorzichtig zijn bij het aansnijden van de bochten.

Op een twaalftal km van de meet geeft Theo aan dat hij last heeft aan zijn oog.  We stoppen een paar keer, en hij probeert verder te rijden met een bril van neef Ludo.  

Dat gaat een tijd beter, maar het is toch niet helemaal goed.  Een zakdoek om te deppen helpt wel, en zo kunnen we het laatste stuk toch nog samen afleggen.

Nat, verkleumd, maar toch weer blij dat we de 92 km reden op een dag dat je ook kon verkiezen om in de zetel te blijven.