Dinsdag 12 februari begint als een normale dag... In de namiddag afgesproken met een vriendin om met de kindjes naar de indoor speeltuin te gaan. Iets na de middag belt men pluspapa om te vragen of ik nu eindelijk eens de facebookpagina van zen restaurant wil aanpassen. Ik heb nog een uurtje tijd dus ik open men facebook, ik zie dat ik op de pagina van het restaurant op 'bewerk' kan klikken... Vreemd want ik ben geen beheerder van de pagina. Ik bel naar men pluspapa met de vraag wie de beheerder is en dat weet hij niet. Ik moest van hem checken of idereen dan zomaar de pagina kan bewerken. 'Kijk eens via de facebook van je mama en Wim (mijn vriend)' zegt hij.
Ik open dus de facebookpagina van Wim... Al jaren geen mail of facebook van hem open gedaan (dat is ooit wel anders geweest, noem me gerust obsessief jaloers in die tijd). Er springt me meteen een gesprek tussen hem en mijn vriendin in het oog... Die ene zin - 'zullen we NOG eens afspreken, want daar heb ik NOG wel eens zin in'- dwingt me om verder te lezen... Het hele gesprek gaat me in flitsen voorbij, na een paar seconden weet ik genoeg!
Ik neem men telefoon en bel Wim op, hij neemt op en ik roep 'ben je ooit met Lizzy naar bed geweest?' Hij antwoordt 'nee wie zegt dat?' Ik zeg dat dat er niet toe doet en vraag het hem nog eens. 'Maar nee' antwoordt hij, ik roep dat hij moet stoppen met liegen want dat ik het zwart op wit kan lezen in een facebook gesprek tussen hem en haar.... Stilte aan de andere kant van de lijn en dan opeens 'ja ik heb met haar geslapen'... Ik barst in huilen uit, 'met haar??? Een vriendin!!' snik ik. 'Sorry' zegt hij, gevolgd door 'ik wil je niet kwijt'. Ik hoor men oudste van beneden roepen 'mamaaa gaan we nu vertrekken naar de speeltuin?'
Ohja die speeltuin... Ik verman me voor de kinderen, droog men tranen en vertrek naar de indoor speeltuin. Als moeder moét je gewoon, ook al is je hele wereld net ingestort...
Ik moest eerst nog langs Wim zen werk, wat spullen die nog bij een collega in de auto zaten overladen.. Ik bel als ik op de parking sta, hij komt naar buiten en als ik hem zie begint men maag te keren... Zijn collega volgt en ik doe dus maar normaal. Hij doet mijn deur open en vraagt 'wat nu?'... Daar heb ik nu helemaal nog geen antwoord op! Ik zeg amper een woord en rij verder naar de speeltuin.
Ik had op voorhand een sms naar men vriendin gestuurd dat ik er niet zou uitzien omdat ik net iets ontdekt had over Wim. We spreken af aan de lift van de parking van de speeltuin. Ze komt eraan en ziet aan men blik dat het serieus fout zit. We gaan naar binnen zodat de kids kunnen beginnen spelen en niets merken van wat er gaande is. Ik staar voor me uit en zeg droog 'Wim heeft met Lizzy geslapen'... Men vriendin kan geen woord uitbrengen, ze is even verbijsterd als ik. 'De laatste van wie ik zoiets verwacht had was Wim' zegt ze... Ja meestal degenen van wie je zoiets het minste verwacht, die doen dat!
Ik praat er nog over met men vriendin en ondertussen staat Wim opeens in de speeltuin. Mijn vriendin weet niet hoe ze haar moet gedragen tegen hem (ze is mijn hartsvriendin en Wim en ik zijn al bijna 9j samen dus ondertussen zijn ook zij goede vrienden geworden) en ze gaat naar huis... Ik wil beginnen roepen tegen hem, maar hij fluistert 'niet hier'.
We rijden naar huis zonder een woord te zeggen, hij legt alleen zen hand op mijn been... Ik reageer niet, voel me gewoon leeg.
S'avonds als de oudste in bed ligt en de jongste in het park slaapt gooi ik al men woede eruit... Opeens staat de oudste op de gang boven en vraagt waarom mama zo aan het roepen is... Ik besef dat ik te ver ben gegaan, de kinderen hebben hier niets mee te maken!
Ik ga gewoon slapen, het is allemaal nog te vers... Al werd het wel een slapeloze nacht....
