In tussentijd zijn mijn emoties een rollercoaster geweest... Ik heb zelfs contact gehad met een dame die ook gescheiden is met kids en die nu een eigen huis heeft kunnen kopen via sociaal woningfonds. Ik heb met haar gemaild over het feit of ik het financieel zou halen alleen en hoe zij het allemaal rond krijgt. Want Wim had een paar dagen dat hij echt niet te genieten was en ik was daardoor zo boos, ik vond niet dat hij het recht had om zo te doen tegen mij! Ook al was hij gewoon moe of even een 'ambetante dag'! Op dit moment vind ik niet dat hij daar recht op heeft... Door die dagen dat hij had neigde ik meer om van hem weg te gaan!
Dan draait hij weer 180° en is weer poeslief en dan draaien mijn gevoelens ook weer 180°...
Gisterenavond
tegen Wim gezegd dat het echt zen laatste kans was om nu eens echt alles te
vertellen, dat het echt het laatste gesprek zou zijn voor ik men beslissing zou
nemen... Opeens wist hij dingen wel die hij daarvoor zogezegd niet meer wist.
En kon hij wel alles tot in detail vertellen. Had opeens een 'gerust' gevoel,
dat ik EINDELIJK de waarheid wist. Heb dus besloten hem een 2de kans te
geven... Het zal nog een moeilijke en lange weg worden, maar ik hoop dat we er
samen sterker uit gaan komen. Hij zei dat hij besefte dat ik nog een hele tijd
nood zal hebben om erover te praten en dat er wel eens verwijten en 'steken'
zullen vallen, maar dat hij dat begrijpt en vindt dat dat mijn 'recht' is. Hij
wil echt nu samen een gelukkig leven opbouwen samen met de kids.
Heb hem wel gezegd dat als hij wil dat ik ECHT gelukkig ben, 'ons nieuw leven'
zonder zijn moeder zal moeten zijn. Hij zei dat hij nooit beseft heeft hoe erg
dat mij pijn gedaan heeft en hoe erg ik me daarin heb opgejaagd al die jaren.
Maar dat hij de laatste tijd echt zag dat het niet meer ging en het gedrag van
zen moeder zelf ook niet meer normaal vindt en dat hij voelde dat het eraan zat
te komen dat hij ging moeten kiezen. Zondag is in onze ogen dus 'een
afscheidsfeestje', zowel afscheid van zen moeder als het hoofdstuk afsluiten en
begin van een nieuw Ik hoop zo dat we er sterker uitkomen! En ik hoop zeker dat ik niet weer zo'n obsessief jaloers wicht wordt... Zo wil ik echt niet zijn! Tijd zal raad brengen...
Ik blijf hier bloggen en men gevoelens neerpennen, want het wordt nog een lange weg!
