Onder de rustgevende klanken van de Bossa Nova schrijf ik neer, hier en nu het verslag van de laatste paar dagen. Van plaatsen zo zwart gekleurd alsof ik me in de buik van de duivel bevond tot plaatsen waar het licht me mijn zicht ontnam, ik ben er geweest. We schrijven 28 September 2006. De vogels floten hun eersten noten van de dag nog maar net of ik vertrok al haastig samen met Alexia en 'chico' de weg op. Die dag gingen we naar Belo Horizonte, de familie van mijn gastmoeder bezoeken. De rit zou lang worden (wel zo'n 400 kilometer!) en de rit zou zwaar worden, als je de toestand van die wegen hier eens goed bekeken had zou je me begrijpen. De ene put volgde de andere op. Maar dan na 5 lange uren kwamen we dan aan in de grote stad. Ik verschoot wel van het grote contrast tussen de woonwijken. Ik had niet anders verwacht ,maar toch, wanneer je het dan toch eindelijk voor eigen ogen ziet verslik je je toch wel even. Belo Horizonte is een stad waar bestaande uit bergen en heuvels, uitgaansbuurten en bussines centra, en spijtig genoeg ook favela's en dure appertemenswijken. De foto's die ik er heb weten te maken laten toch wel, hoop ik, de schoonheid zien die er ook bestaat van de favela's. Van op een afstand lijkt een favela wel op een patroon van alle mogelijke felle kleuren die je je maar kan bedenken, rood word afgewisseld door geel, geel door roos, door groen, door blauw. Ik voelde me wel een beetje schuldig met de schoonheid te aanschouwen van zoiets, voor mij, vreemd, want zoveel schoonheid is er eigenlijk niet. Wat is er mooi aan corruptie, aan discriminatie, en aan afpersing. Want zo liggen de zaken wel. Het ligt me nu zelfs plots moeilijk om verder te schrijven over wat ik nog heb beleefd en gezien. Wat is het belang van het verhaal van een rondreizend persoon die al het geluk in de wereld heeft gehad in contrast met zoiets? Ik denk dat ik later maar ga vervolgen wat ik eerst wou schrijven. Tchau
-----> voor foto's ; http://dali2.spaces.live.com/
