Op deze blog vind je
1.) het dagboek van onze reis in Colombia, Guatemala, Costa Rica de Malediven, Sri Lanka, Maleisië, Zuid-Afrika en Namibië (zie rechts: Inhoud blog & Archief per jaar);
2.) het (oude) dagboek van ons jaar werken en reizen in Senegal in 2006 -2007 (zie rechts: Archief per maand);
3.) een link naar een (primitieve) website met de reisverslagen van onze vroegere reizen 1999-2000 en 2001-2002 (zie rechtsonder: oude reisverslagen Barbara & Serge);
4.) een link naar ons fotoalbum van Zuid-Afrika, Namibië, Maleisië, Sri Lanka, de Malediven, Costa Rica, Guatemala en Colombia (zie rechtsonder).
15-07-2007
GUINEE BISSAU: EN ATTENDANT
Er staat een tof uitstapje op het programma: een boottochtje in een "canoa" van het eiland Boubaque naar het eiland Orango, met onderweg "dolfinos", joepie! Eerst was er nog twijfel of er nog een boot zou vertrekken, want er was er gisteren geen aangekomen, maar geen paniek, wanneer we iets voor 7 uur aan het strand aankomen, ligt de prauw braaf te wachten. We zijn niet de eersten. Het is enkel nog wachten op de kapitein. Rond 8 uur zou hij er wel zijn. Maar hij laat nog even op zich wachten. Om 9 uur wordt gemeld dat de kapitein er is. We verwachten dus dat we elk moment kunnen inschepen. Slecht nieuws: er is geen benzine meer te krijgen op gans het eiland. Maar geen probleem, men is op zoek naar petrol. Het is gewoon een kwestie van wachten. Tegen 10 uur komt er gelukkig schot in de zaak. Iedereen is klaar om te vertrekken. 1 probleempje: de canao zal slechts tot het eiland Uno varen, en niet tot Orango, waar wij naartoe willen. Ook dom, hebben we heel de tijd voor niets zitten wachten. "Is er een mogelijkheid om met een privé-pirogue te gaan?" Deze keer is het niet lang wachten op een antwoord. Voor 60.000 CFA is het in de sjakosj. "Alles inbegrepen?" Nee, uiteraard enkel voor de benzine, voor de pirogue is het nog eens 60.000 CFA. Het onderhandelspel kan beginnen. We doen een tegenvoorstel: 10.000 CFA en wachten op een reactie. Om elf uur is de deal rond: 25.000 CFA. Geduld is een schone deugd. Na vier uur wachten kunnen we eindelijk op pad. Maar wacht, onze privé-kapitein moet eerst nog benzine gaan zoeken... Dju, nog langer wachten ... Tot na twaalf uur. Er is echter nergens nog benzine te vinden. Enige oplossing: wachten tot morgen, tot er een nieuwe voorraad uit Bissau komt. OK, tijd voor plan B dan. Na vijf uur wachten willen we toch nog wat actie. We besluiten een fiets te lenen van één van de inwoners van het eiland. No problem, er wordt een jongetje weggestuurd en na een uurtje wachten zijn we trotse eigenaars van twee mountainbikes. Ze zien er echter beter uit dan in werkelijkheid het geval is, we moeten dus enkel nog wachten tot ze weer zijn opgelapt vooraleer we kunnen vertrekken. Na een bezoekje aan de plaatselijke fietsenmaker -het is echt wel lang wachten om een band op te pompen en een zadel recht te zetten- kunnen we dan eindelijk doorrijden. Het is dik twee uur in de namiddag. We zijn nog geen tien minuten later, en Serge rijdt lek... De achterband heeft de geest gegeven! Ondertussen zwiept het zadel van Barbara ook alle kanten uit. We wandelen te voet terug. Het is al voorbij drie uur wanneer we terug op de plaats van vertrek zijn. De verhuurder van de fietsen lijkt niet echt verbaasd wanneer hij ons terugziet. "Tja, dat was te verwachten" zegt hij, "de band is echter zo geplakt, als we nog even kunnen wachten"? Pfff...
