|
Barbara zit voor een paar weken in België. Ik zit hier dus even alleen en het doet een beetje raar. Tot hiertoe hebben we hier heel de tijd als een goed geoliede tandem samengewerkt en plots moet ik op mijn eentje verder trappelen. Het valt op dat we als een eenheid worden/werden gezien, omdat het personeel van zowel de Via Via als TSX geen moment voorbij laat gaan zonder over Barbara te praten. Ze missen haar duidelijk even hard als ik. Zo werd bijvoorbeeld uit gewoonte als ontbijt naast een stuk Frans brood voor mij, een kommetje cornflakes voor Barbara klaargezet. Als we ons s middags rond de an verzamelen, wordt Barbara er steevast bijgeroepen: Barbara, kaj an! Kom eten! En als we s avonds skypen, profiteert men ervan om t een en t ander in de micro te komen zeggen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vooral op TSX valt echter op dat de afwezigheid van Barbara een beetje weegt. Sinds kort heeft ze met wat externe hulp van een oude rot in het vak een heuse reorganisatie doorgevoerd. Het team weet dit duidelijk te appreciëren. Iedereen draagt zijn verantwoordelijkheden, maar omdat het allemaal nog nieuw is, hebben ze nog behoefte aan feedback.
Het werkt echter goed. De tijd dat we moesten vaststellen dat het allemaal een beetje vierkant draait is voorbij. Er zullen waarschijnlijk nog wel groeipijntjes zijn, maar er is een duidelijke vooruitgang merkbaar. In het vorige huis liepen de jongens vaak een beetje verloren rond, waren er grote vrije ruimtes van wat rondhangen en niets doen tussen de lesmomenten en ateliers, deed het personeel een beetje wat hen goed dunkte, liepen de buren de deur plat en zagen de vrijwilligers het bos niet meer door de bomen. Het was allemaal een beetje te gezellig. In het (voorlopig) nieuwe huis worden opnieuw regels nageleefd, volgen de lessen en extra activiteiten elkaar naadloos op, weet het personeel wat er van hen wordt verwacht, wordt bezoek enkel nog op gepaste momenten ontvangen en zullen vrijwilligers zich opnieuw nuttig kunnen maken.
Chapeau! Ik ben in alle eerlijkheid een beetje jaloers op wat Barbara heeft gepresteerd. Ik ben echter natuurlijk vooral ook trots.
|
