|
Na 3 maanden vrijwilligerswerk zijn Annelies en Stefan onlangs terug naar huis gekeerd. Ze zijn ongeveer samen met ons begonnen, dus het was even wennen toen ze er plots niet meer waren. Omdat de volgende vrijwilligers hun kat hebben gestuurd en de talibés echt wel wat continuïteit en structuur nodig hebben, besloten wij hun taak gedeeltelijk over te nemen naast onze eigenlijk job dus.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De eerste keer was gisteren, woensdagnamiddag, de dag waarop steeds een strandactiviteit wordt georganiseerd. Omdat ze absoluut rugby wilden spelen en het er dan nogal hevig aan toe gaat, koos Barbara resoluut voor de reservebank, terwijl Serge zich letterlijk tussen de talibés smeet. En hij heeft zijn peren gezien. Onze talibés zijn namelijk ongelooflijk sportief en energiek. (Respect (!) voor Stepfan die het drie maanden lang elke woensdagmiddag heeft volgehouden!) Na een half uurtje stond Serge, tegen zijn gewoonte in!- al te hijgen aan de kant, zijn pijp was duidelijk volledig uit. Hij werd keer op keer onderuit gehaald en bedolven onder de klein mannen. Na anderhalf uur dollen en crossen in het zand, besloten de jongens nog een potje voetbal te spelen. Onvermoeibaar, die gastjes! Barbara nam ondertussen de 3 kleinsten al mee op sleeptouw naar huis, en Serge keerde redelijk geradbraakt- terug naar de Via om daar de werkzaamheden in de nieuwe kamers verder op te volgen en een groep toeristen op te vangen.
Die avond zag Barbara plots een donkere rand boven Serges ooglid verschijnen: één van de jongens had hem blijkbaar in het vuur van het spel een goeie ket verkocht. Naarmate de avond vorderde, begon Serge te klagen over een pijnlijke knie en stijve gewrichten
De nacht die daarop volgde was tamelijk woelig, en werd meerdere malen verstoord door WC-bezoekjes en gewroet.
En lap: vandaag ligt Serge volledig knock-out in bed! Diarree, hoofdpijn en spierpijn. Twee mogelijke diagnoses: ne coup de soleil, oftewel gewoon ne coup de jeunesse: er willen uithalen wat er niet (meer) inzit
;-)
|
