Op deze blog vind je
1.) het dagboek van onze reis in Colombia, Guatemala, Costa Rica de Malediven, Sri Lanka, Maleisië, Zuid-Afrika en Namibië (zie rechts: Inhoud blog & Archief per jaar);
2.) het (oude) dagboek van ons jaar werken en reizen in Senegal in 2006 -2007 (zie rechts: Archief per maand);
3.) een link naar een (primitieve) website met de reisverslagen van onze vroegere reizen 1999-2000 en 2001-2002 (zie rechtsonder: oude reisverslagen Barbara & Serge);
4.) een link naar ons fotoalbum van Zuid-Afrika, Namibië, Maleisië, Sri Lanka, de Malediven, Costa Rica, Guatemala en Colombia (zie rechtsonder).
12-08-2018
GEZEGEND
Mijn Colombiaanse sim-kaart van Claro is geblokkeerd. Blijkbaar is dat normaal met buitenlandse smartphones, tenzij je ze officieel laat registreren. Maar dat was dus niet op tijd gelukt. Waarom moet dit me godverdomme net overkomen op het moment dat we in een piepklein dorpje zitten: Tello. In de vorige steden was het al niet gelukt iemand te vinden die me kon helpen de kaart te registreren, dus deblokkeren zou hier helemaal hopeloos zijn.
'Tello' spreek je in het plaatselijke dialect uit als [tedzjo]. Op het moment dat we op de busterminal van Neiva zeiden dat Tello onze eindbestemming was, klonk er telkens een soort van echo: 'Tello?' 'met wat verbazing in de stem of verwondering, vertwijfeling, verstomming, verbluffing, verbijstering, ontsteltenis en zelfs leedvermaak. 'Wat gaan jullie in godsnaam in Tello doen?'
Tijdens de lange busrit naar ginder, vroeg Barbara het zich ook luidop af: 'Waar zijn we het in hemelsnaam gaan zoeken?' De bus sjokkelde rustig verder richting Tello. Er leek geen eind aan de rit te komen.
Wanneer we er eindelijk zijn, worden we nieuwsgierig, maar vriendelijk bekeken. Uitzonderlijk is dit niet. De mensen zijn altijd wel geïnteresseerd en aardig, maar het valt gewoon nog meer op. Groot is echter onze verbazing wanneer we ook nog eens benieuwd worden aangesproken door 2 militairen: '¿Qué ave Maria están haciendo aquí?' 'Euhm... we komen hier gewoon overnachten.'
Het blijkt plots te wemelen van de soldaten. 'We zullen met jullie mee lopen, want er hangen gevaarlijke guerrilla's rond.' Het is een beetje een raar zicht. We lopen onder begeleiding van het leger over het dorpsplein van Tello, terwijl de inwoners gezellig zitten te keuvelen met elkaar. Ze trekken zich geen barst aan van de militairen en begroeten ons vriendelijk: 'Buenas tardes.'
'Trek het je niet aan." is het antwoord van Gladys, onze gastvrouw, op onze vraag bij aankomst in onze airbnb wat de militairen juist bedoelen. 'Een rustigere en veiligere plek zal je in Colombia niet vinden, gracias a Dios. Tja... dat is gemakkelijk gezegd, maar door de aanwezigheid van het leger voelen we ons niet direct veilig: 'Wat doen we verdorie hier in dit hol van Pluto?'
Gelukkig is er een supermarkt vlak achter de hoek. Zo kunnen we snel over en weer om inkopen te doen voor het avondeten en het ontbijt. En ons huis is effectief een oase van rust. Hier zitten we veilig, 'gracias a dios'.
De volgende dag waag ik het er op en ga ik op zoek naar een Claro winkeltje. De militairen zijn verdwenen. Het voelt lekker veilig op straat. De winkelier is super behulpzaam. Hij biedt me een koffietje aan en weet het probleem op te lossen, gratis en voor niks. 'Con mucho gusto. Buena suerte y dios te bendiga.' Zalig. Hier zijn gewoon geen woorden voor.
