Op deze blog vind je
1.) het dagboek van onze reis in Colombia, Guatemala, Costa Rica de Malediven, Sri Lanka, Maleisië, Zuid-Afrika en Namibië (zie rechts: Inhoud blog & Archief per jaar);
2.) het (oude) dagboek van ons jaar werken en reizen in Senegal in 2006 -2007 (zie rechts: Archief per maand);
3.) een link naar een (primitieve) website met de reisverslagen van onze vroegere reizen 1999-2000 en 2001-2002 (zie rechtsonder: oude reisverslagen Barbara & Serge);
4.) een link naar ons fotoalbum van Zuid-Afrika, Namibië, Maleisië, Sri Lanka, de Malediven, Costa Rica, Guatemala en Colombia (zie rechtsonder).
30-07-2018
BRUISENDE STAD
Mijn peter, tio Jef, is jarig. Hij wordt zevenentachtig! Jammer dat we er niet meer aan hadden gedacht, want anders hadden we wel iets speciaals gedaan. Het moet echter wel lukken dat we net nu in Medellin zijn. De timing kon niet beter.
We flansen snel snel een verjaardagskaart in elkaar met tekeningen van onze kinderen en kopen in de plaatselijke supermarkt een fles Baileys, want dat lust hij volgens Magdalena graag. En met de verjaardagsvlaggeskes en ballonnen die we elk jaar mee sleuren, zorgen we voor nog meer gezelligheid. Nonkel Jef is duidelijk in zijn nopjes. En Mateo en Julie smullen van de taart die Magdalena heeft gekocht.
Ze willen ons graag Medellin laten zien. We hebben echter niet zoveel tijd. Het wordt dus een blitzbezoek. En tio Jef wordt mee op sleeptouw genomen: taxi in, taxi uit, kabelbaan in, kabelbaan uit. Medellin is gigantisch. En vanuit een cabine hoog aan een kabel, kan je het geheel overschouwen. We beseffen dat we slechts een fractie van de stad zullen kunnen ontdekken. Het is een stad die bruist van de activiteit.
De mogelijkheden lijken onbegrensd. Maar toch zien we ook nog veel armoede. De kabelbaan neemt ons eerst mee langs chique appartementen en daarna over arme wijken met houten huisjes. De man die met ons in de cabine zit vertelt over de rivaliteit tussen drugsbendes in 'sector 3' en de drang van de jeugd om snel rijk te worden, wat zorgt voor een explosieve situatie. Op een boogscheut van het toeristische 'Plaza Botero' waar het krioelt van de toeristen en de politie de veiligheid garandeert, is er een verpauperde buurt met drugsverslaafden en bedelaars. De politie is plots nergens meer te bekennen. De sfeer is er compleet anders. Op het moment dat we er met een taxi passeren, doet Magdalena snel de deuren op slot.
Iedereen is stik kapot van de drukke dag. Nonkel Jef geraakt zelfs niet meer de trap op om mee te komen eten van het lekkere eten dat Magdalena voor zijn verjaardag heeft laten maken. En ook wij kunnen de tafel geen eer aandoen, omdat onze maag het middageten nog niet helemaal heeft verteerd.
We zitten met een dubbel gevoel. Het is jammer dat we niet samen nog meer de stad Medellin kunnen verkennen. Maar tegelijkertijd voelen we ook aan dat we het tempo niet zouden volhouden. Magdalena bruist van de energie, net zoals Medellin. Chapeau dat tio Jef haar tempo met zijn 87 jaar nog weet te volgen!
