We hebben er een lange rit op zitten: helemaal van Punta Gallinas naar Bonda vlakbij Santa Marta. We waren in goed gezelschap van Gustavo. Hij had ons eerder al rondgereden en was best een sympathieke man. Jammer genoeg verstonden we niet al te veel van wat hij zei. Ons Spaans is blijkbaar toch nog altijd niet zo denderend.

Toen we bij onze Airbnb aankwamen, werden we vriendelijk onthaald door Fabio: 'Jullie zijn Belgen, dus jullie drinken ongetwijfeld graag een pintje? 'Claro! Es muy simpático!' 'Con mucho gusto.' Plots ging ons Spaans weer wat vlotter. En dat had niets te maken met het bier, maar wel met het feit dat Fabio een pak duidelijker sprak dan Gustavo. Straffer nog: Fabio verstond ook amper wat Gustavo allemaal brabbelde. We moeten er keihard mee lachen. Het ligt dus niet aan ons dat de gesprekken zo moeilijk verliepen de laatste dagen. Blijkbaar spreken de mensen van Riohacha allemaal een taaltje dat niemand in Colombia verstaat.

Later op de avond delen we een maaltijd en een fles wijn met Fabio.Hij woont in een prachtig oud huis met een grote tuin met schitterend zicht op de bergen. We genieten van de hartelijke gastvrijheid en hebben een fijn gesprek. De man heeft een tijd een vriendin in België gehad en vindt het duidelijk fijn van herinneringen op te roepen aan zijn tijd in ons land.

Nog een glaasje wijn? Wanneer hij voorstelt een 2de fles wijn soldaat te maken, bedanken we hartelijk. We hebben al geruime tijd geen alcohol meer gedronken en willen nog veilig in ons bed geraken. Onze slaapkamer bevindt zich namelijk onderaan een vrij steil pad. Bovendien hebben we  de volgende dag een bezoek aan Parque National de Tayrona gepland. En het plan is om vroeg te vertrekken.  

We schuifelen voorzichtig naar beneden en vallen als een blok in slaap.