We zijn voor ons doen wreed lui hier in Daringalau op een kwartier varen van Livingston. We hebben ons de laatste 3 dagen slechts in een straal van ongeveer 200 meter bewogen – en dit maximum 6 keer op een dag. Onze bezigheid bestaat voornamelijk uit niets doen.

Barbara verslindt het ene boek na het andere, Julie en Mateo spelen uren in het zwembad en Serge schrijft verhalen voor op de blog. We zitten op een half uurtje stappen van de zee, maar zijn er nog niet geraakt. En toch voelt het prima.

Dit is dus wat andere mensen soms 2 weken aan een stuk doen. Ok. Veel langer moet het niet duren, maar op dit moment is het exact wat we nodig hebben. Na dik 6 weken intensief reizen, genieten we van een aantal dagen rust. En het zalige van de situatie is dat we helemaal alleen zijn en dus extra rustig kunnen genieten van de zalige plek.

Ons hutje ligt op exact 183 stappen van het zwembad -we hebben het geteld. Het is wel serieus klimmen, want de swimming pool ligt op de top van een heuvel met 360° prachtig zicht op de natuur.

Op 2 plaatsten langs het pad werd een bankje gezet. We vragen ons af wat hier de bedoeling van is. We zijn altijd wel een beetje buiten adem als we naar boven zijn geklommen, maar om nu tussendoor even uit te rusten op een bank?

Wanneer we op een dag even over en weer lopen om iets te halen, zitten er 2 vrouwen op een van de bankjes. Ze zijn 'un poco cansado’ en zijn aan het bekomen van de beklimming. De bankjes zijn dus speciaal geplaatst om locals die passeren de kans te bieden even op adem te komen. Terwijl wij in het zwembad hangen komen er effectief nu en dan mensen voorbij met een zware last op de rug. Nu voelen we ons echt luie toeristen! Maar we laten het niet aan ons hartje komen: 'un piña colada mas, por favor!’