Wanneer je je een voorstelling maakt van een plek die je gaat bezoeken, dan is de kans reëel dat het uiteindelijk tegenvalt op het moment dat je er aankomt. Dit is het geval met ons verblijf in de buurt van de Maya tempels van Yaxcha. Op zich is het weer een pracht van een plek in de natuur met zicht op een mooi meer. Het probleem is alleen dat je er niet mag zwemmen, omdat er krokodillen zijn.

En daar zit je dan te puffen van de warmte. Je snakt naar een plonske in fris water, maar een bord met een tekening van een krokodil maakt duidelijk dat dit geen goed idee is. Je hoopt dus een krokodil te zien, maar er is er niet een te bespeuren. De verveling slaat een beetje toe. We eten een broodje. We smeren wat muggenmelk. We eten nog een broodje. We vloeken op de steekvliegen die weer van de partij zijn en de muggenmelk blijkbaar heel lekker vinden. We eten nog een broodje. We hangen wat rond op de aanlegsteiger vanwaar we morgen een boottocht zullen maken op het meer. 'Misschien hadden we de boottocht vandaag al moeten plannen?’ vragen we ons af.

Wanneer we plots visdraad en 2 vishaken zien liggen, wordt de plek plots interessanter. Mateo en Julie gaan enthousiast op zoek naar visaas en even later zwieren ze hun vislijn in het water. We zijn benieuwd of ze zullen bijten!

Ze zijn nog maar 5 minuten bezig of Barbara roept: 'een krokodil!’ Het beest komt stiekem dichter met enkel zijn ogen boven water. Omdat het water heel helder is lukt het echter niet zo goed om ongezien tot bij ons te komen. Uiteindelijk stopt hij vlak onder de neus van Julie en Mateo, net op de plek waar ze aan het vissen zijn. Geweldig! Nog nooit hebben we een krokodil van zo dichtbij in het wild gezien.

Het betekent wel dat we moeten stoppen met vissen. Het beest eet namelijk al het brood op dat wij als visaas gebruiken. Telkens we van plaats veranderen en onze hengel uitgooien, volgt de krokodil ons. In het begin vinden we dit nog wel grappig, maar wanneer het dier plots tot halverwege de reling van de aanlegsteiger springt, wordt het allemaal een beetje te spannend. Het is niet de bedoeling dat wij worden opgegeten!

We besluiten wijselijk wat afstand te houden en druipen dus af. De zon is ondertussen ook onder gegaan en in het schemer ziet het er allemaal nog extra spannend uit. Er is geen sprake meer van verveling. Onze ontmoeting met het monster van het meer is gespreksonderwerp van de avond!