Na meer dan 5 weken bijna elke dag weer iets heel speciaals doen, verwacht je niet dat op de voorlaatste dag van de reis je kinderen alweer heel enthousiast roepen ‘Dit is de leukste dag ooit!’ Maar het moet gezegd: raften is inderdaad wel wreed veel fun. En het is ‘niet zomaar wat dobberen op het water’ zoals Julie had gevraagd. Het is ‘echt met woeste golven’ zoals Mateo had toegevoegd. We trotseren dus een rivier van niveau 2 met nu en dan een stuk van niveau 3. Voor een eerste keer is dit meer dan spannend genoeg.

We voelen ons echter super op ons gemak. De begeleiding gebeurt op een heel professionele manier. Kevin is de zoon van onze hospedaje. Hij laat zich ondersteunen door professionele mensen: de man die ons begeleidt in een kajak vertoont voortdurend kunstjes, maar op het moment dat hij nodig is om de juiste route uit te stippelen doet hij dit heel correct. Voor we vertrokken hadden we ook een heel uitgebreide breefing gekregen. En het materiaal is van top kwaliteit.

Het warme en zonnige weer dat we bijna elke dag hebben gehad in Puerto Viejo de Sarapiqui is vandaag echter ver te zoeken. Donkere wolken dreigen boven het prachtige regenwoud dat we doorkruisen. Het water is dus best wel fris. Wanneer het dan ook nog begint te regenen krijgt Julie het ronduit koud. Kevin ziet haar rillen en raadt aan flink mee te peddelen om het warm te krijgen. Onze flinke dochter geeft geen kik. Het avontuurgehalte primeert boven het koudegevoel. Ze zit na een tijdje met blauwe lipjes te stralen van geluk – rare combinatie. Mateo heeft gelukkig geen kou en geniet dus zo mogelijk nog meer. Dit is echt zijn ding!

Het was een leuke afsluiter van een prachtige reis. Wat zijn we toch gelukzakken dat we dit allemaal kunnen doen!