‘Mama! Papa! Je moet eens komen kijken! We hebben een slang gevonden!’ roepen Mateo en Julie.  We springen recht -ik grits nog snel mijn mijn fototoestel mee- en we lopen in de richting van waar de kinderstemmen klinken. Meestal is het vals alarm en denken ze dat ze een slang hebben gezien, maar je weet maar nooit, hé!? Julie en Mateo hebben echter gelijk! Perfect gecamoufleerd hangt er een zeer giftige groen-grijze eye lashed viper tegen een boom. We herkennen de adder, omdat we er al eens eerder een gele hebben gezien.

Mateo vertelt enthousiast dat hij in de boom wilde klimmen en dat hij bijna zijn hand op de slang had gelegd toen hij het beest zag. ‘Dat is dus waarom we zeggen dat je niet zomaar in bomen mag klimmen!’ zeggen we. En dat geldt dus ook voor een boom in een relatief kleine tuin van de hospedaje waar we verblijven.

Het is typerend voor Costa Rica: de natuur is hier echt nog wel goed bewaard gebleven. Je moet niet persé naar een natuur reservaat om dieren te kunnen bewonderen. Op andere plaatsen maakten brulapen ons wakker vanuit de bomen rond het huis of waren het reuzenara’s die noten lieten vallen op het dak of zorgden kikkers ’s nachts voor een concert of hing er een luiaard ergens in een boom naast het huis of vlogen de kolibri’s ons rond de oren of… De natuurpracht hier is onevenaard.

Hier in Sarapiqui is er echter wel heel veel natuur in de achtertuin. Binnen een straal van 50 meter van de boomhut waar we slapen, zien we kreurrijke vogels en vlinders passeren, passeert een mama luiaard met baby, jagen leguanen op salamanders, duiken voor valavond tientallen kleurrijke red-eyed frogs op en maakt een giftige adder boomklimmen dus onmogelijk. Het is een mooie afsluiter van onze reis in Costa Rica! We zullen ons het land altijd blijven herinneren als één van de best bewaarde stukken natuur op deze aardbol.

Pura Vida!