‘I hope your kids realise how special this is!’

Deze woorden van Steve klinken nu nog altijd even helder in mijn hoofd als een een aantal weken geleden toen we op een strand aan de Caraïbische kust een lederschildpadje net door de golven opgeslokt hadden zien worden.

Steve was net zoals wij een vrijwilliger van het ‘Casa de Coco Project’ dat zeeschildpadden probeert te beschermen. Hij was door het dolle heen bij het zien van het piepkleine diertje. Toen het werd vrijgelaten op het strand om het zo zelfstandig zijn weg te laten vinden naar de zee, moest het letterlijke een duwtje in de rug krijgen om over een klein hoopje zand te geraken. Zonder nadenken zocht de kleine schildpad zijn weg naar de zee. Hij twijfelde geen seconde en kroop langzaam in de richting van het witte schuim van de wilde golven. We hadden onze kinderen regelmatig gewaarschuwd voorzichtig te zijn voor de stroming. Deze lederschildpad werd hiervoor niet gewaarschuwd, zijn mama was ettelijke weken geleden na het leggen van de eieren gewoon terug naar de zee gegaan. Zonder pardon werd hij nu overspoeld door de golven en meegesleurd in de zee. Of misschien was het een zij. Laat ons hopen dat het een meisjesschildpad was. En laat ons hopen dat ze het overleeft ondanks alle gevaren van de zee - zowel de natuurlijke als de gevaren gecreëerd door de mens.

Het ziet er in ieder geval niet goed uit. De voorspelling is dat de lederschildpad tegen 2025 uitgestorven zal zijn. We beseffen dan ook dat wat we tegen Julie en Mateo zeggen redelijk holle woorden zijn: ‘Als jullie hier binnen een 10-tal jaren terugkomen, kan je dezelfde schildpad misschien hier aan land zien komen en eieren zien leggen!’ De kans is klein, heel klein.

Het enthousiasme van Steve is dan ook terecht. Dit was een heel speciale ervaring. Het is pas later -wanneer het eigenlijk te laat is- dat je dit ten volle beseft. En dit besef komt voor mij pas echt wanneer we terug thuis zijn en ik een redelijk kritische commentaar via airbnb bij ons verblijf schrijf ’ […] Our stay was great but we did not feel like we saved some turtles.’ en hierop de reactive van gastvrouw Sherri lees ’[…] You and your family helped to save the turtles by providing a significant amount of your Airbnb money to a local to help him to not poach! This is a very momentous first step and a very important way that we are succeeding at saving the turtles-- since poaching is the biggest threat on our little island! […] Your presence has given hope to all the locals on the island that someday there will be more visitors to help all the people in this very poor community. Perhaps it is just baby steps but they are steps in the right direction and we are very proud of our success and very grateful for the help also. […]’

Ze heeft gelijk. Wij willen altijd veel doen en liefst ook snel. Het is echter vaak beter met kleine stapjes je doel te proberen bereiken. Ook al hebben we niet persoonlijk een schildpad uit de handen van stropers gered, we hebben toch ons steentje bijgedragen door het strand te bevrijden van plastiek afval. Als het schildpadje ook daar nog over had moeten kruipen, was het helemaal niet gelukt.

We zullen Mateo en Julie regelmatig herinneren aan dit speciale moment, zodat ook zij op termijn ten volle beseffen hoe bijzonder dit moment was. Ze hebben er echter sowieso enorm van genoten.