We zijn op jacht naar dolfijntjes langs de kust van Trincomale. We hebben er nog geen enkel gezien, maar de dag kan sowieso niet meer stuk! Mateo zit samen met Stan en Julie vooraan in de boot die wild op en neer gaat op de golven. Het is zijn verjaardag. En we hadden al weken op voorhand beloofd dat we zouden gaan varen op zoek naar dolfijnen en walvissen. Het feit dat de speelkameraden die we eerder onderweg in Eluwankulama hadden leren kennen er bij zijn, maakt het dubbel zo fijn!

Er is veel wind en we weten uit ervaring dat dolfijnen niet van wind houden. Dus we verschieten niet wanneer we er na een uur nog altijd geen hebben gezien. Plots roept onze kapitein echter enthousiast ‘Dolphins! Two hundred!’ En ja… eindelijk zijn ze er! En vlak naast onze boot! Het zijn er wel geen tweehonderd, misschien eerder dertig. Maar de kinderen tellen er ook honderden, zelfs duizenden: ‘tien honderd duizend!’. Onze kapitein had beloofd dat we honderden dolfijnen zouden zien. Voila! Hij heeft zijn belofte waargemaakt!

De walvissen zijn nergens te bespeuren, maar dat bederft de feestvreugde niet. De kinderen joelen van enthousiasme. En Mateo straalt van geluk! Hij vindt het duidelijk een fijne verjaardag!