We zijn er: Sri Lanka! Het wachten op de bagage is er net te veel aan. Het is ongeveer 5 uur ’s morgens plaatselijke tijd. Rond 5 uur ’s morgens Belgische tijd -een volledige dag geleden- zijn we vertrokken: eerst met de ‘taxi' (merci, papie!) naar Brussel, dan met de trein naar Frankfurt en dan met het vliegtuig naar Colombo. Ons ritme is wat in de war! Op het moment dat je thuis al lang zou slapen, nog uitgebreid dineren is écht geen goed plan. En dan na een 6-tal uur al wakker gemaakt worden voor een ontbijt: dat trekt op niks. Maar ja… het hoort erbij! Onze kinderen zijn het al een beetje gewoon van de vorige reizen en geven geen kik. Maar toch… als je dan als bijna laatste nog altijd staat te wachten op de bagage, dan werkt dat toch wel een beetje op een mens zijn systeem! We zijn dus moe, maar vooral heel blij wanneer we onze rugzak op onze rug kunnen zwieren!

Op het moment dat we de luchthaven buiten stappen zitten we in een andere wereld. Super! Dit is waar we naar uit hebben gekeken! De hitte kleeft onmiddellijk als een nat deken aan ons lichaam. Door het open raam van de minibus die ons naar ons huisje brengt waait warme lucht die Julie doet denken aan de haardrogers van het zwembad. Mateo kijkt gefascineerd toe hoe onze chauffeur door het drukke verkeer manoeuvreert en imiteert de stuurbewegingen. Het gaat er wild aan toe!

Onze airbnb in Ngombo is gelukkig een oase van rust. Ideaal om te bekomen. Maar wat doe je best om een jetlag te vermijden? Het ritme van het land oppikken door de plaatselijke tijd te volgen. En dat wil zeggen: ontbijten! Dat doen was dus niet. Maar we vertrekken wel onmiddellijk op pad om eten te zoeken voor later. En daarna gaan we naar het meer dat op wandelafstand ligt. En daarna gaan we met een tuk tuk naar het strand. En we gaan kijken naar de vismarkt. En we wandelen tot bij de vissers die de vangst binnenhalen. En…

Julie crasht. Ze kan niet meer stappen. Ze wil niet meer verder. Ze wil zelfs niet gedragen worden. Ze wil naar huis. De vermoeidheid loopt er langs boven en onder uit – letterlijk. Ocharme! Dit was niet de bedoeling! We moeten luisteren naar de signalen van ons lichaam en vooral naar die van onze kindjes!

We crossen naar huis met een tuk tuk en zorgen voor rust. Alles is snel weer ok, zeker wanneer we na een goede pauze in ons huisje verder afkoelen bij een zwembad van een hotel vlak bij de zee. En wanneer we ’s avonds onder ons muskietennet kruipen, duurt het écht niet lang voor we als één blok in slaap vallen. Het was voor ons alle vier wel wat (te) veel!