Tegen de verwachtingen in zitten we heel comfortabel in onze "Proton" - een koekendoos op wielen van Maleisische makelij. Serge plakt niet met zijn hoofd tegen het dak, Barbara heeft nog voldoende ruimte om de kaart open te plooien om de weg te lezen en onze kindjes kunnen zowaar nog wat ravotten op de achterbank! Airco is er niet en de ramen dampen volledig aan wanneer het te fel regent, maar wij voelen ons in onze nopjes en crossen vrolijk rond op Langkawi eiland met de ramen open en de haren in de haardroger-warme wind!

Mateo en Julie genieten er zo mogelijk nog meer van dan wij: met de auto profiteren we van de vrijheid om te gaan en te staan waar we willen. Tot hiertoe waren we afhankelijk van het openbaar vervoer en dat betekende vaak veel stappen en lang wachten. Maar nu stoppen we eerst voor een verfrissende duik in een waterval, zoeken we na een half uurtje rijden schelpjes op een strand, schuiven we tegen de middag wanneer de zon te fel brandt onze benen onder tafel in een eetstalletje langs de kant van de weg, parkeren we tien kilometer verder in een haventje voor een boottocht door de mangrove, kopen we bananen bij een fruitkraam op de terugweg en eindigen we de dag op de "night market" waar we ons buikje rond eten met allerlei lekkers waarvan we niet altijd (willen) weten wat het juist is. Zalig!

Felle bliksemschichten en oorverdovende donderslagen begeleiden ons op de terugweg naar ons huisje. Tegen dat onze kindertjes goed en wel in bed liggen raast er een gigantische tropische regenbui voorbij. We zijn 's morgens vertrokken met regen en eindigen de dag op dezelfde manier, maar heel de dag door konden we genieten van het zonnetje! Daar tekenen we voor! Morgen gaan we weer op pad met de auto!