"OK. Wie kan er raden hoeveel beten van zandvliegskes er op de linkerarm van Mateo staan?" Julie raadt het juiste aantal: 18! "En nu op mijn arm!" roept ze. We spelen spelletjes terwijl al onze vuile kleren (we hebben onze laatste propere onderbroek aan) in de lokale wasserette in de wasmachine steken: "Ik zie, ik zie wat jij niet ziet...", "Wie kent er een dier met de letter...", ... en dus ook "insectenbeten tellen". De volle wasmand en de beten zijn het resultaat van 3 dagen BAKO National Park, een paradijs op aarde - de sandflies krijg je er gratis en voor niks bij. Op het moment dat we dit verslagske schrijven jeukt het dus echt wel overal en constant. Gelukkig hebben onze kindjes er minder last van! Raar, want vooral Julie schreeuwt thuis moord en brand bij het kleinste 'pijntje' of wat dan ook, maar hier geeft ze geen krimp bij een arm vol kriebelende rode puntjes! 

Het heeft waarschijnlijk te maken met het hoge avontuurgehalte. Om te beginnen moesten we toen we bij het eiland aankwamen van de boot in de zee springen en door het water waden naar het strand! Mateo en Julie vonden het geweldig. Terwijl wij onze rugzakken droog aan land probeerden te krijgen, zaten zij al zandkastelen te bouwen. Diezelfde zee werd even later dapper overwonnen, eerst met de voetjes in het zalig warme water en daarna volledig kopje onder. Mateo vond het geweldig om zich door de woeste golven te laten meesleuren! De gedachte nog meer te kunnen ravotten op het strand en in de zee gaf hen ook vleugels tijdens klauterpartijen in de jungle: "Is het nog lang stappen naar de zee, papa?" Eerst moest mama op kop lopen om te kijken of er geen giftige slangen op de loer lagen, maar uiteindelijk gingen ze zelf nieuwsgierig op zoek naar neusapen en andere exotische dieren die je alleen maar in Borneo vindt. Tot slot was de wondere wereld van het oerwoud in het donker zo fascinerend dat zelfs Julie om 10 uur 's avonds in het donker vol bewondering haar pillamp liet schijnen op vliegende lemuren en andere bizarre nachtdieren. Onze twee lieverdjes sliepen dus elke avond als engeltjes zonder ook maar een beetje last van jeuk.

Wij hebben dus wel last van kriebels, maar gelukkig niet alleen van de beestjes, het kriebelt gewoon om nog meer van Borneo te ontdekken!