Ondanks het feit dat we echt wel de tijd hebben genomen om naar de uitgang van het park te rijden, staan we er toch vroeger dan gepland. We zijn extra goed gezind omdat we eerst nog een leeuwin en haar drie welpen en daarna een luipaard uitgebreid hebben kunnen bewonderen. Het is dus een vrolijke bedoening met onze kindjes in het bad van de camping. Het doet duidelijk deugd om het stof af te spoelen. Van het geplons in het water krijgen Mateo en Julie grote honger. Het is ondertussen al middag en we zijn al van 7 uur op pad. Omdat er plots weer een serieuze wind opsteekt die het zand alle kanten uitblaast, beslissen we opnieuw het park in te rijden en veilig beschut in de auto een boterhammeke te smeren. We rijden tot bij een drinkplaats, met wat geluk zien we misschien nog dieren.

Terwijl we even later -met een boterham in de hand- genieten van een mannetjesstruisvogel die met een vrouwtje staat te flirten, valt Serge zijn oog op een jachtluipaard. Yes! Ons geluk kan vandaag echt niet op. Het blijkt een koppeltje te zijn dat elkaar zit te liefkozen, super schattig! We beslissen hen gewoon rustig wat te observeren terwijl we nog een sneetje brood smeren. Het valt op dat ze toch wel veel interesse hebben in de struisvogels en de springbokjes die staan te grazen. 'Ik denk dat ze gaan jagen,' zegt Barbara plots terwijl ze door de verrekijker tuurt, 'want ze verschuilen zich strategisch achter een boomstam!' Wanneer er even later een jeep naast ons stopt zien we de mensen rondkijken, zich afvragen waarom we stilstaan ('Er valt toch niets te zien!?') en terug doorrijden. Wij weten echter dat de cheeta's er nog zijn en beslissen rustig af te wachten. We moedigen luidop de struisvogels aan om dichter te komen: 'Dat lusten cheeta's graag, hé mama?!' merkt Mateo op. De jeep die bij ons stond jaagt ze echter de verkeerde kant uit, dus supporteren we voor de springbokjes. 'Bokkies!' echoot Julie die af en toe Afrikaans begint te spreken: 'Die mogen ze niet opeten niet, want dat is wel zielig, hé papa?!' Maar plots doen de springbokken wat we heel de tijd hopen: spelenderwijs huppelen ze in de richting van de jachtluipaarden. 'Ja! De cheeta's hebben het gezien!' juicht Barbara die alles door de verrekijker volgt. Ze ziet hoe ze zich schrap zetten en tegelijkertijd nog kleiner maken achter de boomstam. De bokjes hebben niets in de gaten en lopen nietsvermoedend hun dood tegemoet. We zien de jachtluipaarden uit de startblokken schieten en in volle spurt één van de bokjes tegen de grond maaien. Het arme beestje krabbelt nog even overeind, maar wordt even later onverbiddelijk tegen de grond geknald en in de tang genomen: de ene cheeta knijpt de keel dicht, de andere houdt de poten vast. De strijd is gestreden - op nog geen minuut tijd. Spectaculair! National Geographic live van op de eerste rij! We rijden voorzichtig dichterbij en zien de 2 katten met de nodige moeite hun vangst tot in de schaduw van een boom slepen. Ze zijn beide buiten adem van de inspanning, maar vooral van de sprint die ze hebben getrokken. Even later beginnen ze te smullen van het vlees. Hun snuit hangt vol met bloed en we horen de botten kraken tot in de auto. Nu en dan kijken ze ons frank aan, zo in de stijl van: pas maar op, want jullie lusten we ook rauw! Mateo en Julie kijken echter onbevreesd toe. Ze vinden het jammer voor het springbokje, 'maar die cheeta's moeten ook eten, niet!?'