Neen, niet op de auto. Die ellende is achter de rug. De nieuwe Toyota Hilux bolt gesmeerd.

En neen! Er zit zeker geen sleet op de goesting om nog te reizen! Voor ons mag dit blijven duren. We hebben onze kinderen trouwens zo gehersenspoeld dat ze regelmatig spontaan uitspraken doen in de trant van 'Wij gaan nog niet terug naar Kapellen, hoor. Sommige mensen zitten graag gewoon thuis in hun stoeltje voor de TV. Maar wij vinden reizen veel te leuk!'

Het is slijtage op materiaal. 

Na de ritssluiting van Julie haar slaapzakje, die al tot drie maal toe vervangen werd deze reis, begint ook de ritssluiting van onze tent het jammer genoeg te begeven. Het is het stof dat echt wel overal kruipt dat voor extra slijtage zorgt. Smeren met olie helpt niet meer. En dat is geen goed nieuws, want we mogen ons binnen een paar dagen in de Khalahari woestijn aan nachtelijke vriestemperaturen verwachten, en ook aan ronddwalende wilde dieren (leeuwen, cheeta's, hyena's,...). Het is dan niet bepaald de bedoeling dat de 'voordeur' heel de tijd wagenwijd open staat. Gelukkig hebben we de 'tarp' nog, die hangt nu als tochthond voor de tent. Ook ons MSR kookvuurtje weigert langzaamaan dienst. Het is de unleaded benzine waarmee we koken die de leidingen vuil maakt. Pekzwarte roet, amai! En alles uitkuisen helpt steeds minder, want de onderdelen zijn ook aan vervanging toe. We moeten nog wel dik twee weken ons potje kunnen koken, dus dit komt ook niet goed uit. Maar och... desnoods koken we rechtstreeks op hout, dat lukt ook wel en hebben we trouwens al een paar keer gedaan. Verder hebben onze kleren ondertussen ook hun beste tijd gehad, die zien er niet meer uit! Er zitten gaten en scheuren in broeken en T-shirts. Alles zit vol met vlekken die er met geen enkel wasmiddel nog uit te krijgen zijn. En onze kindjes hebben zo'n groeischeut gehad dat hun kleren te klein worden! Geen ramp: thuis in de kleerkast liggen nog genoeg kleren. En dan is er nog Barbara's horloge, Serge's zonnebril, de verlengdraad, ... allemaal kapot. Tja... niet leuk, maar 't zijn maar materiële dingen.

Erger is de aftakeling van lijf en leden, allez ja... toch bij Serge die de 40 al is gepasseerd (Barbara is nog een dertiger :-) )! Nu de linker schouder eindelijk goed begint te functioneren na de sleutelbeenbreuk, zit hij met een pijnlijke rechter schouder. Is het het gevolg van verkeerd liggen tijdens het slapen of heeft hij wat overdreven met het ravotten met de kids in het zwembad?