|
Vlak voor ons vertrek op reis heeft Mateo nog leren zwemmen. Echt overtuigend was het nog niet, maar hij kon zich effectief al wel redden. De idee was dat hij onderweg misschien ook eens een plonske kon wagen. Het is bij plonsen gebleven. Enerzijds omdat hij zich nog niet zeker genoeg voelde en anderzijds omdat hij meestal niet echt zin had in het koude water. En het was écht wel koud, zeker in Zuid-Afrika! In Namibië hebben we ons - vooral in het noorden- toch wel een aantal keren kunnen verfrissen. En het deed toen echt wel deugd: het stof afspoelen in het koude water! Julie en Mateo hingen dan meestal rond onze nek terwijl wij heel moedig in het water stonden, of ze speelden wat aan de rand van het zwembad terwijl wij snel een paar baantjes trokken.
Tot in Ai Ais! We hadden er al lange tijd naar uitgekeken: zwemmen in 'hot springs'! En plots bleek dat Mateo dus echt wel kon zwemmen. Zonder veel nadenken stapte hij in het zalig warme water en -hopla- hij was vertrokken: 'Kijk, mama! Ik zwem!' Kopje onder, ogen open onder water, drijven op zijn rug, ... het lukte allemaal! Toen we de dag erna teruggingen was hij aan het zingen tijdens het omkleden: 'Ik ben zo blij, ik ben zo blij!' , zo'n deugd deed het. 'Als we terug in België zijn, ga ik aan Benthe laten zien hoe goed ik al kan zwemmen, hé papa?' zei hij trots.
En Julie? Die genoot zo mogelijk nog meer van het grote warme bad. Het was het eerste dat ze vroeg toen ze opstond: 'Gaan we vandaag weer naar het warme zwembad?' Het was sowieso ideaal om na dik 3 maanden 'on the road' even te chillen, en vooral om al het vuil eens af te weken :-) !
|
